Hoi mama M,
Weer een weekje verder, hoe gaat het nu met je?
Wat een ontzettend schattige reactie van je zoontje. Blijft toch heel bijzonder hoe gevoelig zulke kleintjes kunnen zijn en hoe ze dingen verwerken.
Hoe ik weer verder ben gegaan? Ik ben een week thuis gebleven, heb erg veel gehuild, mijn liefste familie en vrienden gebeld en het verteld en nog meer gehuild. Na die week ben ik weer aan het werk gegaan. Merkte dat tegen de tijd dat de curettage was, ik er ook helemaal klaar voor was. Heb dat weekend daarna nog even flink de tijd genomen om ruimte te geven aan het verdriet en de teleurstelling, o.a. door alles op te schrijven.
In het begin denk je er dagelijks aan, maar met de tijd wordt dat minder. Omdat je niet wilt 'zeuren' sprak ik na een tijdje er nog maar met een paar mensen wel eens over. Ik heb er erg veel over kunnen praten met een lieve vriendin (zij heeft 3 maanden later een miskraam gehad) en uiteraard veel herkenning gevonden op dit forum.
Ik denk als je een nuchter persoon bent, het doorgaan vast veel gemakkelijker is dan wanneer je dat niet bent. Ik had toch vrij snel ook wel het gevoel dat hoewel heel jammer (want ik had het uiteraard liever anders gehad) en verdrietig, het niet het einde van de wereld was. Ik heb een berg hele lieve mensen (inclusief m'n lief) om me heen die me elk op hun manier goed hebben opgevangen. Ook de gedachte dat dit best heel vaak voorkomt en niets hoeft te betekenen voor een volgende zwangerschap heeft het voor mij zeker gemakkelijker gemaakt.
Volgens mij is verwerking echt iets heel persoonlijks. Na de eerste paar weken nam bij mij het gewone leven steeds meer over. Maar af en toe (zeker als je hoort dat een vriendin zwanger of net bevallen is en rond de uitgerekende datum) borrelde het verdriet weer op en dan was dit forum toch wel een hele fijne plek om wat steun te zoeken.
Veel sterkte!
Groetjes, Em
Weer een weekje verder, hoe gaat het nu met je?
Wat een ontzettend schattige reactie van je zoontje. Blijft toch heel bijzonder hoe gevoelig zulke kleintjes kunnen zijn en hoe ze dingen verwerken.
Hoe ik weer verder ben gegaan? Ik ben een week thuis gebleven, heb erg veel gehuild, mijn liefste familie en vrienden gebeld en het verteld en nog meer gehuild. Na die week ben ik weer aan het werk gegaan. Merkte dat tegen de tijd dat de curettage was, ik er ook helemaal klaar voor was. Heb dat weekend daarna nog even flink de tijd genomen om ruimte te geven aan het verdriet en de teleurstelling, o.a. door alles op te schrijven.
In het begin denk je er dagelijks aan, maar met de tijd wordt dat minder. Omdat je niet wilt 'zeuren' sprak ik na een tijdje er nog maar met een paar mensen wel eens over. Ik heb er erg veel over kunnen praten met een lieve vriendin (zij heeft 3 maanden later een miskraam gehad) en uiteraard veel herkenning gevonden op dit forum.
Ik denk als je een nuchter persoon bent, het doorgaan vast veel gemakkelijker is dan wanneer je dat niet bent. Ik had toch vrij snel ook wel het gevoel dat hoewel heel jammer (want ik had het uiteraard liever anders gehad) en verdrietig, het niet het einde van de wereld was. Ik heb een berg hele lieve mensen (inclusief m'n lief) om me heen die me elk op hun manier goed hebben opgevangen. Ook de gedachte dat dit best heel vaak voorkomt en niets hoeft te betekenen voor een volgende zwangerschap heeft het voor mij zeker gemakkelijker gemaakt.
Volgens mij is verwerking echt iets heel persoonlijks. Na de eerste paar weken nam bij mij het gewone leven steeds meer over. Maar af en toe (zeker als je hoort dat een vriendin zwanger of net bevallen is en rond de uitgerekende datum) borrelde het verdriet weer op en dan was dit forum toch wel een hele fijne plek om wat steun te zoeken.
Veel sterkte!
Groetjes, Em
Blijft lastig als anderen om je heen zwanger zijn. Soms kon ik oprecht blij zijn voor iemand, maar soms keek ik eigenlijk gewoon scheel van jaloezie. Veel sterkte met het interview met de 4 zwangere klote zusters (relaxt als je dat achter de rug hebt) en blijf er vooral in geloven. Al is het nooit snel genoeg, maar jouw tijd komt echt wel hoor!