Was toch zwanger....

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hoi allemaal,
Ik had al verteld dat ik zo zwaar ongesteld werd gisteren. Vanmiddag werd dat alleen maar erger en ik ben vermoedelijk het begin van een vruchtje verloren. Had mijn lijf toch gelijk... Ben best ontdaan ervan. Afijn, ik heb al eerder een miskraam gehad (weliswaar verder ontwikkeld) dus ik weet hoe het aanvoelt. Klote!
Sorry... Tot later allemaal ik ga even op de bank ontspannen en met joggingbroek aan luieren. xxx
 
Hoi Crienie,

Nou dat is bij mij dus vorrige week ook gebeurd en ik wist niet zo goed wat ik er mee moest. Ik dacht dat het me niet zo veel zou doen maar stiekum voelt het zwaar klote.
Ben vandaag ook heel asosiaal wezen shoppen en dat heeft me erg goed gedaan. Alleen, echt alle vrouwen lijken wel zwanger zeg, de een na de ander loopt met een dikke buik.

we gaan voor de volgende ronde.

Liefs, Ank
 
Goh meid, wat een teleurstelling. Vooral dat het dan op zo'n manier moet gaan he, dan kan je maar beter gewoon meteen ongi worden. Doe maar ff lekker rustig aan en dan toch maar weer op naar de volgende ronde. Sterkte Crienie!

Liefs,
Jacqueline
 
Lieve Crienie,

Hier ben ik dan eindelijk terwijl jij nu met je jogingbroek op de bank ligt, dat heb ik vanmiddag gedaan, ben nog steeds niet helemaal opgeknapt.

Echt rot voor je zeg!!! eerst die rode rakkers en nu nog een gedeelte van een vruchtje ik kan me voorstellen dat dit niet in je koude kleren gaat zitten. Ik dacht vroeger als iemand iets vertelde over een mk dat het vervelend was maar nu ik er zelf meer mee te maken heb (zwanger worden) begrijp ik nu pas hoe diep dit gaat echt klote(sorry) voor je zeg!!

Ik hoop dan ook dat het in kroatie goed gaat met het klussen en dat we begin augustus alle 2 goed nieuws hebben!!

Ik heb vanochtend nog zo'n 4e!! ovulatietest gebruikt maar ook hierop niks te zien dus ben bang dat het echt niks is deze maand vorige maand had ik 3 dagen een cursus in mijn vruchtbare dagen en nu dus deze best zware griep!! als het voorbestemd is dan vind ik het niet leuk!!! Ook ik heb vaak de neiging om dit te zeggen het is zoals het is of het gebeurd wanneer het gebeurt maar blijft moeilijk!

Je hebt wel gelijk dat je veel leert niet alleen van de leuke dingen maar het lijkt wel dat je nog meer leert van de minder leuke dingen, ook ik heb best veel meegemaakt en achteraf zie je dat vaak wel in dat je ervan hebt geleerd kunt over veel dingen meepraten en begrijpt beter de gevoelens van andere mensen als zij iets meemaken, maar op de momenten zelf kun je daar niks mee!!! Ik heb net gereageerd op een berichtje van een anoniem die graag zwanger wil worden terwijl ze psychischeklachten heeft (zie bericht om:00.03 vannacht geloof ik rond die tijd) en ik zat met tranen in mijn ogen dat berichtje te typen omdat mijn broer ook een psychischeziekte heeft en dus begrijp dat dit heel moeilijk voor haar is. Ik ben dan ook best "bang" dat mijn kindje dit genetisch gezien kan krijgen erg he al die dingen die zo onzeker zijn bij een zwangerschap dit is dan ook een belangrijke reden geweest om niet eerder aan kinderen te beginnen of je ze nu mag krijgen of niet dat weet je natuurlijk nooit als je eraan begint maar mocht dit wel zo zijn en je hebt diverse dingen waar je bang voor bent dan is het de stap best moeilijk. Maar de gevoelens voor een kindje zijn al heeel lang aanwezig toen ik 24 jaar was begon dit maar omdat ik zelf een aangeborenafwijking heb wordt het moeilijk omdat ik bang ben dat mijn kind mij daarop aankijkt als ze bv een puber is. Ik weet ook wel dat het ook goed kan gaan en dat er altijd wel iets is en daarom hebben we nu ook gezegd van we zien wel we willen dit nu heel graag en we proberen er niet (teveel) meebezig te zijn, en tot nu toe moet ik zeggen gaat dit me best goed af!!

Nou Crienie kan zo nog wel ff doorgaan maar wacht liever eerst een berichtje terug van jou af.

Over openheid gesproken maar net zoals jij al zegt wel gemeend hopelijk kom je zo ff die bank af en lees ik het zo wel.

Liefs Chili xxxxx
 
Lieve, lieve Chili, wat moeilijk om te dragen, zo'n kwetsbare keuze.
En dan denk ik dat ik het moeilijk heb soms.
Ik begrijp je angst en je twijfels heel goed, maar bedenk mij ook meteen dat er inderdaad altijd wel iets is waar kinderen (en volwassenen) het moeilijk mee hebben.
Mijn ervaring is dat zolang je maar beseft en durft te zeggen dat je kwetsbaar bent tegen je kind(-eren), dat je net als ieder ander nog elke dag leert van wat het leven je brengt, dat je ook veel liefde en begrip terug zult krijgen. Hoe klein of groot een kind ook is. Op het moment dat die kleine armpjes om je heen worden geslagen vergeet je de hele wereld om je heen, en liefde, daar gaat het toch uiteindelijk om in het leven? We sterven toch niet in ruste om het materiele dat we achterlaten, maar met de geruststelling dat we fijne herinneringen achterlaten aan onze dierbaren. Dat is de echte erfenis.
Het feit dat je er zo lang en bewust over nagedacht hebt gezien jouw situatie of je deze stap wel of niet zou zetten, toont dat je een lief en warm mens bent, een dike knuffel waard, dus die krijg je bij deze van mij. Voel je? Ik zou trots zijn om zo'n moeder te mogen krijgen en weet zeker dat alle puzzel stukjes voor jullie op het juiste tijdstip samenvallen. Heeeel veel liefs van mij
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan