Hoi meiden
ik heb getwijfeld maar ik wil jullie toch even vertellen over de toestanden op mijn werk.
Zoals jullie misschien nog weten werk ik op een kdv, ik werk bij dit dagverblijf nu ruim drie jaar.
Ik ben daar begonnen terwijl ik niet zo zeker was over mezelf. Ik werd daar binnen gehaald als "zij weet hoe wij willen werken" en ik deelde de visie van mijn baas (en "bazin", collega maar vrouw van de baas).
Dat zette natuurlijk meteen kwaad bloed bij de dames die er al heel wat jaren werkten. Ik wist trouwens niet dat het zo gebracht was, naar mijn collega's vond ook niet leuk toen ik dat hoorde.
Drie jaar dus een beetje geschippert tussen:
of, doen wat ik graag deed, mijn werk graag en goed doen en veel investeren in t werk
of, in de smaak vallen bij mijn collega's, mijn mond proberen te houden als ze aan t roddelen waren enz.
Ik kan t niet meer.
Ik doe t voor mijn gevoel nooit goed!!!!
Mijn collega's komen steeds te laat sms-en en bellen onder werktijd, hebben een lakse houding en zijn negatief.
Ik heb een gesprek met mijn baas hierover gehad maar ik voelde weinig steun.
Nu ben ik er dus klaar mee, ik wil graag daar weg!
Mijn eigenwaarde is inmiddels gezakt tot onder t vriespunt en Maria wil dat ik met een psycholoog ga praten...
Ik heb nu griep, dus ik ben thuis....
Wat vinden jullie hier nou van??
Sorry voor t enorme lange verhaal ik hoop dat jullie t een beetje kunnen volgen.
ik heb getwijfeld maar ik wil jullie toch even vertellen over de toestanden op mijn werk.
Zoals jullie misschien nog weten werk ik op een kdv, ik werk bij dit dagverblijf nu ruim drie jaar.
Ik ben daar begonnen terwijl ik niet zo zeker was over mezelf. Ik werd daar binnen gehaald als "zij weet hoe wij willen werken" en ik deelde de visie van mijn baas (en "bazin", collega maar vrouw van de baas).
Dat zette natuurlijk meteen kwaad bloed bij de dames die er al heel wat jaren werkten. Ik wist trouwens niet dat het zo gebracht was, naar mijn collega's vond ook niet leuk toen ik dat hoorde.
Drie jaar dus een beetje geschippert tussen:
of, doen wat ik graag deed, mijn werk graag en goed doen en veel investeren in t werk
of, in de smaak vallen bij mijn collega's, mijn mond proberen te houden als ze aan t roddelen waren enz.
Ik kan t niet meer.
Ik doe t voor mijn gevoel nooit goed!!!!
Mijn collega's komen steeds te laat sms-en en bellen onder werktijd, hebben een lakse houding en zijn negatief.
Ik heb een gesprek met mijn baas hierover gehad maar ik voelde weinig steun.
Nu ben ik er dus klaar mee, ik wil graag daar weg!
Mijn eigenwaarde is inmiddels gezakt tot onder t vriespunt en Maria wil dat ik met een psycholoog ga praten...
Ik heb nu griep, dus ik ben thuis....
Wat vinden jullie hier nou van??
Sorry voor t enorme lange verhaal ik hoop dat jullie t een beetje kunnen volgen.