Wat doe je als je man nu toch zegt nog niet aan kinderen te willen beginnen, ondanks onze gezamenli

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hoi

Ik blijf nog even liever anoniem totdat ik doorheb hoe dit allemaal een beetje werkt. Mijn onderwerp is eigenlijk heel simpel. Ik ben nu 24 jaar. Na 7 jaar bij elkaar en bijna anderhalf jaar getrouwd  wil ik graag onze plannen echt maken en een klein mensje op de wereld te zetten.  Het is altijd heel duidelijk geweest dat wij vroeg aan een gezin zouden beginnen. Hij geeft aan dat het moment niet daar is en het lijkt erop dat iedere keer als we het er over hebben hij met nieuwe, meest uiteenlopende, argumenten verzintom het niet te doen.
Wij zijn ongeveer al een half jaar in discussie en loopt iedere keer uit op ruzie. Ik word hier heel verdrietig van en weet eigenlijk niet meer hoe ik ermee om moet gaan.
Ik weet dat je er beide achter moet staan, maar dat is ook altijd zo geweest totdat het moment ineens zover is.

Heeft iemand dit ook meegemaakt? Zo ja, weet iemand wat ik met mijn gevoel aan moet?

Groetjes
AnneGeddes
 
Hoi!

Moeilijk hoor! en erg vervelend voor jou! Misschien moet je eens ene brief aan hem schrijven zeker als jullie elke keer ruzie krijgen. Schrijf alles op hoe jij je voelt en wat je wilt en vooral waarom je deze brief schrijft. Laat het hem lezen maar misschien is het dan beter als je er dan niet bij bent. Dan kan hij er ook even over nadenken.

Heel erg veel sterkte

Ester
 
hoi hoi,

Oh ja dat herken ik zeker, alles is uit de kast getrokken aan argumenten om het maar niet te doen, dat hielp naturlijk niet, wel heb ik altijd gezegd dat ik pas wil als we allebei willen. Ik denk dat het een jaar tot anderhalf jaar heeft geduurd voordat we het allebei aandurfden... Eerst wist hij helemaaal niet of hij wel kinderen wilde en nu vind hij het toch wel heel leuk, tis alleen die verandering he waar hij en misschien wel meer mannen bang voor is. Praat er vooral over zou ik zeggen en probeer elkaar te begrijpen, dat helpt echt om op dit punt dichter bij elkaar te komen.

succes

 
klinkt alsof ie t toch wat eng/nieuw vind ik snap dat je heel graag wilt ik heb zelf vanaf mn veertiende al een kinderwens dwz ik wist zeker(als het me gegeven mag worden)dat ik moeder wou worden het wachten want zoals andere reacties ook al zeiden moet je er allebei achter staan is moeilijk misschien ben je er veel mee bezig dat dat m beangstigd t is wel een hele stap ik zou t even op zn beloop laten doe de dingen door die je altijd deed blijf wel praten over je gevoel met elkaar maar maak t niet gesprek van de dag en ik weet zeker als je t iets op de achtergrond houdt dat hij vanzelf aan gaat wennen(het zwangergebeuren)je bent ook nog jong he geniet daar van ik had na tig mislukte relaties ook zoiets van dit wordt niks meer ik word een dagje ouder en eindelijk als ik dan een jongen had wat serieus leek en er een goed gevoel bij had ook een vaderfiguur dan was t ook al weer uit totdat ik op mn dertigste mijn vriend leerde kennen en weer zoiets had mm zal dat de vader van mijn kind(eren)worden???ik was 31 toen onze dochter geboren is zowat het komt echt wel
 
Ik begrijp je frustraties.Ik ben nu 28 en had graag al moeder willen zijn.
In mijn vorige relatie heb ik die frustraties  ook heel erg gehad. Hij gaf steeds aan kinderen te willen, maar nu nog niet, dat heeft 3,5 jaar geduurd. Toen biechtte hij op dat hij helemaal geen kinderen wilde, vlak nadat hij het uitmaakte.
Uiteraard wil ik hiermee niet zeggen dat het in je relatie niet goed zit. Ik wil je eigenlijk alleen laten weten dat ik begrijp hoe je je voelt.
Nu heb ik een nieuwe relatie en ik hoop dat hij en ik binnenkort gaan beginnen met proberen zwanger te worden.
 
Hoi Pinkelot,

Bedankt voor je berichtje. Ik hoop dat het bij mij niet zo lang gaat duren. Ik weet dat hij heel graag kinderen wil maar ik begrijp niet, en misschien is dit juist het grote verschil tussen mannen en vrouwen, dat hij wel iets heel graag kan willen maar niet wil omzetten in daden om het zo maar even neer te zetten.

Ik wens jou heel veel succes met zwanger worden en ik hoop contact te houden.

Groetjes
AnneGeddes
 
Hallo,

Het is wel heel herkenbaar wat je omschrijft.
Mijn partner heeft altijd aangegeven wel kinderen te willen, maar toen het ter sprake kwam werd door hem steeds gezegd:"Kan later wel, nog een poosje wachten.

"Probeer aan je man uit te leggen wat die gevoelens met jou doen.
Hoe jij de toekomst ziet. Laat ook hem een beeld van de toekomst scheppen.
Als jullie van elkaar duidelijk weten wat jullie willen en wanneer dan kunnen jullie misschien afspraken maken bv hij zegt pas over 2 jaar en jij wil graag nu dan kunnen jullie misschien afspreken dat je er over een jaar voor gaat.
Dan heb jij duidelijkheid en weet hij ook waar hij aan toe is.
Laat hem ook eens alle voor- en tegens opschrijven en ga voor alle tegens eens een oplossing zoeken. Hij zal zien dat alles (praktische problemen)  opgelost kan worden.
Voor mannen is het vaak onzekerheid, weten wat je nu hebt en niet weten wat je krijgt.


We hebben inmiddels 1 kind en ik wilde al snel een tweede, maar dat zag hij toen nog niet zitten.
Wij hebben afspraken gemaakt en dat heeft gewerkt.
Onze dochter is 2 jaar en we zijn nu voor de 2e bezig. Ik heb er wel even op moeten wachten, maar het is nu wel fijner om het echt samen te doen.

Er zijn altijd redenen om het uit te blijven stellen.
Dat zou echter tegenover jouw ook niet eerlijk zijn.
Veel succes gewenst.

groet zonnestraaltje
 
hoi meiden,
heeeeel herkenbaar verhaal...
wij zijn 5 jaar bij elkaar waarvan we er 4 samen wonen,vorig jaar een huisje gekocht die we flink aan het opknappen zijn.
ik heb altijd gezegt dat ik graag jong moeder wilde worden...
maar goed toen het puntje bij het paaltje kwam begon hij te twijfelen en redenen te bedenken om het maar voor zich uit te schuiven...wij hebben heeeeeel veel gepraat (en ruzie gemaakt).bij mijn vriend bleek het o.a met angst te maken te hebben en ook het onzekere..(niet weten hoe je leven er dan uitziet enzo....)  op een gegeven moment zei hij ook elke keer..."we beginnen als het huisje helemaal af is..." waarop ik dan weer aangaf dat het wel eens een jaar kan duren voor dat ik uberhaupt zwanger ben en dan nog eens nagen maanden voordat het kindje er zou zijn...om een lang verhaal kort te maken, ik gaf hem gewoon tegen argumenten en voor hem de tijd om er goed over na te denken.

uiteindelijk wilde hij dus ook voor het 'eggie' gaan en zijn we nu al 5 maanden bezig...(en ons huis schiet ook al op )

ik denk dat veel mannen het gewoon doodeng vinden.

succes verder!

groetjes iris
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan