Ik werd gister door mijn huisarts gebeld dat ze voor komende woensdag een afspraak had gemaakt in het ziekenhuis om een punctie te gaan doen.
Vorige week vrijdag heb ik een mammografie en een echo gekregen omdat ik familiar belast ben qua borstkanker.......
Drie jaar geleden ook al eens gehad, en nu omdat ik zwanger ben geweest wilde ik weer............er is een knobbel gevonden die gezien kan worden als een spiertumortje, ip ongevaarlijk, maar die ze toch nader willen gaan onderzoeken..........
Ik ben me de pleuris geschrokken, dat boven op mijn zieke lijf...........
Woensdag kan ik helemaal niet, en Fons zit in het buitenland. Ik wil dat hij er bij is.
Aan mijn bevalling heb ik een ingrepen trauma overgehouden, dus ik zie als een berg tegen die punctienaald op, waarvan ik helaas weet hoe hij er uit ziet............
Ik wil eigenlijk dat ze dat hele tumortje er uit halen, maar als de uitslagen (zoals het er nu uitziet) inderdaad gunstig zijn weet ik niet of ze dat willen doen.
Mijn moeder heeft borstkanker gehad, mijn oma ook en ik wil het niet!!!
Niemand wil het natuurlijk, maar als het gedonder nu al begint heb ik het liefste dat ze de hele boel uitruimen en er protheses in zetten.
Klinkt ongelooflijk schokkend, dat besef ik me terdege maar het is mijn lijf en ik wil die onzin niet......................
Ik heb gister de hele dag vertwijfeld op de bank gezeten, heb gelukkig kunnen regelen dat de punctie verplaatst is zodat Fons mee kan maar ik moet wel een week langer wachten...................
Pfffffffffffffff.
Zucht.
Sorry voor weer een klaagmail, dit was voorlopig de laatste beloof ik jullie, vanaf nu weer vrolijke dingen vanuit mijn kant goed??
Kus Rimke
En bedankt voor het lezen maar weer..........
Vorige week vrijdag heb ik een mammografie en een echo gekregen omdat ik familiar belast ben qua borstkanker.......
Drie jaar geleden ook al eens gehad, en nu omdat ik zwanger ben geweest wilde ik weer............er is een knobbel gevonden die gezien kan worden als een spiertumortje, ip ongevaarlijk, maar die ze toch nader willen gaan onderzoeken..........
Ik ben me de pleuris geschrokken, dat boven op mijn zieke lijf...........
Woensdag kan ik helemaal niet, en Fons zit in het buitenland. Ik wil dat hij er bij is.
Aan mijn bevalling heb ik een ingrepen trauma overgehouden, dus ik zie als een berg tegen die punctienaald op, waarvan ik helaas weet hoe hij er uit ziet............
Ik wil eigenlijk dat ze dat hele tumortje er uit halen, maar als de uitslagen (zoals het er nu uitziet) inderdaad gunstig zijn weet ik niet of ze dat willen doen.
Mijn moeder heeft borstkanker gehad, mijn oma ook en ik wil het niet!!!
Niemand wil het natuurlijk, maar als het gedonder nu al begint heb ik het liefste dat ze de hele boel uitruimen en er protheses in zetten.
Klinkt ongelooflijk schokkend, dat besef ik me terdege maar het is mijn lijf en ik wil die onzin niet......................
Ik heb gister de hele dag vertwijfeld op de bank gezeten, heb gelukkig kunnen regelen dat de punctie verplaatst is zodat Fons mee kan maar ik moet wel een week langer wachten...................
Pfffffffffffffff.
Zucht.
Sorry voor weer een klaagmail, dit was voorlopig de laatste beloof ik jullie, vanaf nu weer vrolijke dingen vanuit mijn kant goed??
Kus Rimke
En bedankt voor het lezen maar weer..........