Wat ga je straks het meeste missen?...

A

ANONYMOUS_USERNAME



Hoi,



 
Zwanger zijn is (meestal) leuk! Je beginnende buik, de aandacht die je krijgt, de spanningen rondom de bevalling en wordt het een jongen of meisje?


 
Natuurlijk zijn de laatste loodjes zwaar en zul je het gevoel van "ik ben het zat!" zometeen steeds vaker krijgen. Je bent je "lompe" lichaam beu, je wilt van je kwaaltjes af en je wilt weer in je eigen kleren kunnen.   Je bent toe aan jezelf, je eigen lichaam,  mét de kleine hummel!!

 
Mááááár.... Straks als alles weer normaal is kun je weer zomaar heimwee krijgen naar dingen die je nu misschien wel vervloekt of misschien naar dat waar je nú ook al zo van geniet..


 
                                               

 
Ik weet uit ervaring dat ik het gedraai en bewegen in mijn buik écht héél erg ga missen. Ik zit praktisch heel de dag met m'n hand op m'n buik. Stukje gewoonte, maar het zit ook gewoon lekker! Maar zo lig ik ook in bed.. Als je dan zo zit/ligt en de kleine laat even van zich "horen" dan voelt dat zo ongelooflijk bijzonder/intiem. Vooral nu dat je letterlijk de lichaamsdelen kunt onderscheiden/voelen. Het blijft iets raars dat je je kindje IN je draagt, een gevoel wat je niet aan een man kan uitleggen..

Dus als de kleine straks geboren is zal ik er wel weer met vlagen met heimwee aan terug denken...


 
Esmé mv Kay en ???

(32.2 wk zwanger)


 
 
 
Hi Esmee,

Leuk onderwerp!
Ook ik zal de bewegingen van ons kleine kereltje het meeste missen, dat is zo  geweldig om te voelen...
 
Het zwanger zijn op zich vind ik ook heel erg bijzonder, omdat wij er zoveel jaren mee bezig geweest zijn en het maar niet wilde lukken, of blijven zitten. Ik heb "iedereen" me voor zien gaan en verlangde er zo naar dit zelf ook te kunnen ervaren. Nu weet ik hoe het voelt, al die typische zwangerschapsdingetjes enzo.

Daarbij vind ik het ook erg leuk dat iedereen zo meeleeft, om ons heen wisten mensen wel van onze kinderwens inmiddels en het verbaast me soms gewoon hoe attent en lief iedereen is... Heb zoveel cadeautjes gekregen en zoveel gelukswensen en dat iemand even vraag hoe het gaat enzo.

Toch verlang ik idd ook wel weer naar mijn lichaam zoals ie was voor de zwangerschap....

Naast alle leuke dingen heb ik ook volop kunnen genieten van alle kwaaltjes en met name de bekkenpijn wordt nu wel heel erg. Gisteravond gewoon zitten janken van de pijn, kon niet meer voor en niet meer achteruit...  (en frustratie, ik heb nu verlof, maar kan gewoon niks, 1 klein klusje op een dag hooguit, lastig als je nog in de nasleep van een verbouwing zit)
Vrijdag naar de huisarts, heb een mega aambei, waar hij toch maar even naar moet kijken en ook al voor de vierde keer een schimmelinfectie in mijn liezen. De andere keren ging het wel weg, maar nu gaat ie  lekker  smetten, omdat ik steeds dikker wordt denk ik, bleeeehhh bah.

En waar ik natuurlijk het meest naar verlang is kennis te maken met ons kleine mannetje.. Ik ben echt een paar keer per dag op de babykamer te vinden, gewoon ff kijken en me voorstellen hoe t is om al die spulletjes dadelijk echt te gaan gebruiken...
Ik heb er zo vreselijk veel zin in, die laatste weekjes kunnen me niet snel genoeg gaan!!

xx Mick

 
Wat ik ga missen.... Niks hoop ik! Na de vorige 3 miste ik steeds van alles maar ik vind 4 kinderen straks echt wel genoeg dus ik hoop dat ik nu uitgezwangerd ben en het niet meer ga missen.

In de praktijk zal dat wel anders zijn, ik ken mezelf. De eerste tijd zal ik het leven in mijn buik missen. De schopjes, de hikjes, de reacties op mijn handen (of die van man of kids) en op bepaalde andere dingen.
En dan komt er een tijd dat ik dat niet meer mis. Dan is het genoeg geweest en denk ik bij iedere zwangere vrouw die ik zie "leuk voor haar, maar ik ben blij dat ik niet meer hoef". Dan moet ik er niet meer aan denken om zwanger te zijn en ben ik compleet gelukkig met mijn gezin.

En dan... na zo'n anderhalf jaar, misschien zelfs 2 jaar deze keer, komen de kriebels weer. Dan word ik ineens stiekem jaloers op die dikke buiken die ik voorbij zie komen. Als we dan een geboortekaartje krijgen wil ik eigenlijk ook wel nog een keer zwanger zijn, nog een keer bevallen, nog een keer zo'n klein mensje voor de eerste keer in mijn armen houden. Dan vind ik het moeilijk dat de babykleertjes toch echt opgeruimd moeten worden. En als ik dat zou willen zou ik zo weer zwanger zijn, want mijn man zou ook best nog een paar kinderen willen, we vinden het heerlijk.

Maar dan zal ik ook moeten beseffen dat het niet meer kan. Mijn lichaam kan het niet meer aan. En dat is dus iets wat ik nooit zal gaan missen: de bekkenpijn. Wat een drama is dat.

Ik laat me steriliseren na deze zwangerschap. We mogen zo blij zijn met wat we straks hebben: 4 prachtkinderen, elkaar en niks te klagen. Het is goed zo!

En dat is dan gelijk wat ik nog het meest zal gaan missen: de kans op 'misschien nog een keer...'
 
Hoi,

Ik zal alles missen! Mijn zwangerschap is tot nu toe dan ook prima verlopen (net als de vorige keer). Ik zal zeker het bewegen en schoppen missen (had de vorige keer zelfs af en toe het gevoel in mijn 'lege'buik nog een schopje te voelen haha) maar ook mijn dikke buik. Ook al is die soms wat onhandig met bukken en aankleden, ik ben er toch wel erg trots op. Misschein ook wel omdat ik in mijn vorige zwnagerschap op het laatst meer op een kamerolifant leek dan op mezelf en nu echt alleen een mooie ronde buik heb en de rest van de kwabbels zijn weggebleven...
Hoe dan ook, voor mijn man is dit de laatste keer maar ik kan zelf nog maar moeilijk afscheid nemen van het zwanger zijn en ik hoop echt dat de kleine uk nog een hele tijd blijft zitten (vorige was een week te vroeg).

Liefs, Marcia mv Puck en 32,5 w zwanger
 


@ Marcia




 
Ik herken wel het buikverhaal.. Bij Kay had ik écht een mega pens en bijna 30 kilo erbij. Alles behalve mooi!

Nu heb ik een mooie buik die ik alleen van voren draag met nog maar 6 kilo erbij. Ik ben nu dus ook super trots op m'n buikje, en dat terwijl iedreeen hem zo groot vind hahaha!! Maar ik weet wel beter! Voor mij is dit een bescheiden buikje..


 
 
 
Esme81... was helemaal ontroerd door je verhaal hoe je het omschreven had! Ik snap je helemaal, al ben ik zwanger van de eerste
Hier zal ik de intimiteit met de kleine missen. Nu is hij/zij nog helemaal van mij en dan... van vele handen!
Het schoppen en mijn buik idd.
En wat ons betreft (weet niet hoe ik er na de bevalling over denk hihi) mogen er nog meer komen!

Macka
 
Sinds ik kan praten wil ik al mama worden, het is altijd mijn grootste wens geweest! Carriere, mooie reizen, gezonde familie  en leuke vrienden, allemaal leuk en belangrijk maar ik weet al heel lang: ik ben hier vooral om mama te worden. En nu, nu ben ik het bijna! Hoe bijzonder!

Ik heb het woordje bijzonder nog nooit zo vaak gezegd op een dag en ik meen het. Ook al zal ik de bekkenpijn niet missen. Het is wel een donker wolkje die soms voor de roze (in ons geval sinds oktober blauwe ;-)) wolk hangt, maar ik vind het verder geweldig! Inderdaad, de aandacht die je krijgt, de complimentjes, de zwangerschapskleding, het baby-shoppen en het urenlang keuvelen over ons mannetje straks, maar vooral het "buikgeweld" zal ik enorm missen! Nu is hij nog helemaal van en in mij en straks, oef dat zal even slikken zijn! Ik ben reuzebenieuwd maar ook komt er een dubbel gevoel bij kijken. Straks kan ik m eindelijk howen maar is hij ook van de rest van de wereld! Maar dat gaat helemaal goedkomen.

Kortom: ik zal veel dingen zeker missen maar hoop het toch nog een keer of 2 mee te mogen maken!

Groetjes Janneke
 
Dit is waarschijnlijk mijn laatste zwangerschap. Zeg nooit nooit natuurlijk!
Maar het getrappel in mijn buik (niet die harde schoppen tegen mijn ribben....) ga ik het meeste missen.
Tot nu toe heb ik een leuke zwangerschap, maar ik ben veel misslijk geweest en maagzuur en dat ga ik niet missen.

groetjes Maris
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan