Wat heb ik... ben ik raar?

hoi,

het is inderdaad leuk om te lezen dat ik niet de enige ben die me man eens afsnauw (gelukkig)
ik ben erg blij met onze twee jongens ruim 2 en bijna 1 jaar.
maar wat bij ons helpt is 1 x in de maand een avond samen zijn dus de kinderen uitlogeren sturen en dan even tijd samen door brengen ergens eten, bios of gewoon samen voor de buis hangen lekker vroeg onder de wol en laat opstaan het is zo lekker 1 x in de maand of in de zoveel tijd om weer samen te zijn zonder wakker gehuild te worden.
echt een tip !!!!!
ik hou heel veel van ze maar het is ook goed om samen tijd door te brengen en sex ja dat komt wel weer als je er aan toe bent de eene is dat sneller dan bij de ander.
en ontzwanger staat zeker een jaar voor.

groeten brigitte,bas ,thijs
 
Hoi,

Mijn zoontje is nu 4 maaden en een week. Ook ik herken heel erg wat jij schrijft!! Iedreen is zo positief over het hebben van een kindje....................dacht dat het alleen maar fantastisch zou zijn. Nou ik vraag me soms af waar  we aan begonnen zijn. Het is echt een schatje, geen makkelijke baby maar ook niet moeilijk. Toch kost het mij heel veel energie om er van te genieten, terwijl ik weet dat het snel voorbij gaat allemaal. Maar soms lijken de dagen wel weken.
Ik steun erg op mijn man en ouders en vrienden. Zij zijn er (gelukkig) voor mij (en die kleine). Ik weet dat het alleen maar beter wordt omdat je in je "nieuwe leven" groeit. Ga echt wat doen 1 of 2 keer in de week. Voor jezelf want als jij gelukkig bent kun je ook andere weer gelukkig maken!!
Je kan het en je doet het vast hartstikke goed, succes!!
 
Enne oh ja, blijven praten met elkaar!! Probeer over je gevoel te praten (niet snauwen hè) wees eerlijk en vertel hem over je twijfels!! Hij is de enige die jou van die twijfels af kan helpen!!  
 

Lieve mama's die gereageerd hebben,

Bedankt voor al jullie reacties. Ik ben kennelijk niet de enige. Maar na vorige week een goeie griep te hebben gehad, is bij mij het emmertje toch overgelopen. Huilbuien, snauwerig tegen iedereen en zo verder. Zo ben ik helemaal niet.  Ik heb besloten de hulp van mijn huisarts ingeroepen. Ik heb bloed laten prikken om  te  kijken of er nog iets anders achter zit.  Ik heb vanmiddag een afspraak bij haar en dan hoop ik meer te weten. Verder hoop ik dat ze mij kan helpen met bepaalde situaties. Vorige week sprak ik haar even kort en het was al een verademing om even ongestoord mijn verhaal kwijt te kunnen. Nu heb ik nog het gevoel dat ik in een dalletje zit, maar hoop dat het snel weer beter gaat.

Groetjes,

Petra

 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan