wat is het leven soms oneerlijk

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hallo meiden,
kreeg net het bericht dat de moeder van een goede vriendin (tevens collega) gisteravond/nacht is overleden. Ze was al langer ziek, had kanker, maar het was niet te voorspellen hoe lang ze nog had. Het was blijkbaar een hele aparte zeldzame vorm.
Mijn vriendin heeft zelf een zoontje van 6 maanden oud. Gelukkig heeft oma die dus nog wel kunnen meemaken.... maar toch! Ze was pas qua leeftijd achter in de 50.
Vreselijk!
Ik heb net maar een berichtje ingesproken bij mijn vriendin om hun sterkte te wensen en om te zeggen dat ze maar moet bellen als ik ook maar iets kan betekenen. Bijvoorbeeld boodschappen doen, op de kleine letten etc.
Nu afwachten wanneer de begrafenis of crematie is.
Wat is het leven soms oneerlijk he!
Veerle
 
Hoi Veerle,

Wat een rot nieuws, zoiets zal je net zien..dat gebeurt altijd wanneer het nog lang geen tijd is zeg maar..
Gelukkig heeft ze nog wel haar kleindochter mogen meemaken maar jammer genoeg veel te kort.
Je vriendin zal er uiteraard helemaal kapot van zijn, gemengde gevoelens omdat ze nog maar pas bevallen is (6 maanden vind ik pas) en dan dit eroverheen.
Gelukkig heeft ze mensen zoals jij om haar heen!
Sterkte meid!

Groetjes Moniek
 


quote: MoVin reageerde document.write(friendlyDateTimeFromStr('03-04-2007 11:14:41'));

Gelukkig heeft ze nog wel haar kleindochter (kleinzoon sorry)   mogen meemaken

 
hoi veerle,

wat een vreselijk nieuws krijg je dan te verwerken zeg. leven en dood lopen langs elkaar in t leven en het hoort erbij maar het is altijd moeilijk als je zoiets meemaakt. ikzelf ben 3 weken geleden bevallen van een dochter,naomi. toen wij met t nieuws kwamen dat ik zwanger was kwam bij mijn schoonvader t nieuws dat hij een hersentumor had en het een kwestie van maanden zou zijn. elke dag was ik bang dat ie weg zou gaan zonder dat ie de kleine ooit te zien zou krijgen. gelukkig is hij na veel chemo s en bestralingen nog bij ons en heeft hij mijn dochter nog vast kunnen houden. daar ben ik heel dankbaar voor en we genieten nog van jan zolang het mag. jij ook sterkte meid. liefs anne
 
Dag Veerle

Ja, erg he?! Bij ons is de situatie net als bij anne. Mijn schoonvader hoorde vorig jaar met pasen dat hij longkanker had met veel uitzaaiingen (lymfen, hersenen, ribben en nekwervels). Wij zijn de maand erna zwanger geworden en hebben het hele jaar gehoopt dat hij onze kleine nog zou kunnen zien. Gelukkig pakte de chemo goed en hebben ze zijn hersenen bestraald. Het ging heel goed met hem, tot ruim een week na de bevalling. Hij kreeg coordinatieproblemen en had af en toe moeite met lezen en praten. Nu blijkt een tumor in de hersenen toch te zijn gegroeid, 2,2 cm al. Het blijft meoilijk. Nu heeft hij zijn kleinzoon gezien, maar ziet hem niet oprgoeien... het blijft oneerlijk, wanneer het ook gebeurd. Hij is nu 57 dus ook veel te jong!
Gelukkig geniet hij volop van zijn kleinzoon. Hij staat te popelen als hij bij ons op bezoek gaat, zei mijn schoonmoeder. Kan niet wachten om de auto in te stappen. Da's fijn om te horen. Ik hoop dat hij er nog een tijdje bij is. Maar ik weet nu, zoals ik al zei, het blijft altijd een rotmoment, wanneer het ook gebeurd.

En het is zo dubbel. Blij om de geboorte, verdriet om mijn schoonvader. Zoveel aandacht voor mijn zoontje die ook nog geopereerd moet worden, dat we weinig met onze gedachten bij het rouwen kunnen zijn. Veel, vol en heftig!!! Dat zal dit hele jaar nog wel blijven, ben ik bang...

Sterkte Anne en veerle!

Groeten,
Rosanne
 
Hoi Veerle. Ja het is echt oneerlijk!!
Mijn vader is 2 jaar geleden overleden op 53-jarige leeftijd.
Ook kanker (leukemie).
Ik vind het heel erg dat hij geen opa heeft mogen worden maar ik hoop dat hij van boven alles mee kan maken. Ik praat ook tegen Teun over opa en als we gaan slapen wensen we de foto van mijn vader ook even welterusten.
Ik wens je veel sterkte! Hopelijk kun je iets betekenen voor je vriendin,ik heb in die tijd mijn echte vrienden leren kennen,helaas zijn er dat toch een stuk minder dan ik dacht!
Groetjes Mikkie.
 
Hoi Veerle,

Als je soms voor het zeggen had....
Ik vind het erg rot voor je, natuurlijk ook voor je vriendin. Wat fijn dat je er voor haar bent, dat ze op je kan rekenen als  je nodig heeft.  
Sterkte!

groetjes Sonja
 
Hoi Veerle,

ook ik wil je nog even sterkte wensen. Helaas weet ik hoe het voelt, toen ik 18 was, kreeg ik op een dag een telefoontje van mijn beste vriendin. Haar moeder was overleden. Idd is het leven soms zo oneerlijk. Ook zij was natuurlijk veel te jong. Fijn dat je er probeert te zijn voor je vriendin, want dat is niet gemakkelijk. Sterkte

Ilona
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan