Hoi lieve meiden ,
bedankt voor jullie lieve woorden en het meeleven. Ik herken ook het e.e.a. omdat mijn schoonvader een zeldzame ziekte heeft (pas in januari 2007 is de diagnose gesteld) die maar bij 160 mensen in NL voorkomt (Myelofibrose). Te ingewikkeld om het precies uit te leggen, maar er is geen goed medicijn voor. Hetgeen er is, is voor beenmergkanker en dat heeft allerlei bijwerkingen. Het is een ongeneeslijke ziekte. Hij kan ook zijn werk (chauffeur) niet meer doen door die ziekte en medicatie. En dat was zijn lust en zijn leven. Je ziet hem gewoon langzamerhand achteruit gaan. Heel moeilijk. En ook bij deze ziekte is het verloop en de tijd die hij nog heeft niet te voorspellen. We hopen dat hij nog jaren mee kan, maar het kan ook ineens stoppen. Realiseer me nu pas wat het betekent, nu ik dit zo hard opschrijf. Dan nog maar eens extra met Quinn erlangs gaan.... bedenk ik me nu.
En een hele goede kennis (soort tweede moeder voor me van vroeger uit) heeft ook kanker. Ze is bezig met chemo etc. De berichten zijn voorzichtig positief, maar in principe zou het ook ongeneeslijk zijn. Zij heeft Quinn nog niet gezien (wel foto's gelukkig, lang leve internet!). Staat in de planning om er langs te gaan, maar ja.... het is de vraag of ze zich ooit goed genoeg gaat voelen.....
Shit zeg..... wat veel eigenlijk als ik het zo lees. Je staat zo machteloos en dat vind ik het allerergste.
Groetjes Veerle
