Wat is wijsheid? houden of.....

[Anoniem]

Dit is een zwaar onderwerp, maar ik zit ontzettend in de twijfel.
We hebben al 2 zoontjes van 3,5 en 2 en nu blijk ik weer zwanger.
De vorige 2 zwangerschappen waren een emotionele rollercoaster en daar kwam ook nog bekkenistabilliteit bij.
Zelf zit ik op dit moment aan een anti depressivum( zo lekker gezond voor je kindje) en zit ik absoluut niet goed in mijn vel, heb net een gesprek achter de rug met een psychiater die mij deeltijd behandeling heeft voorgesteld(3 dagen per week therapie)....
Wat is nu verstandig; aan mezelf denken of heeft het zo moeten zijn?? Het vruchtje heeft al een naam; Gijsje. En als ik naar mijn 2 jongens kijk vind ik mezelf wreed dat ik alleen al denk aan weghalen.

Help?!

Bengels

 

[Anoniem]

oh je wat een moeilijke vraag. Ik ben bang dat wij je niet echt goed advies kunnen geven. Ik denk alleen dat je je heel goed moet realiseren wat een abortus voor je  inhoud. Kun je daarna nog met je zelf leven? Aan de andere kant is een extra kindje erbij ook een hele zorg en je hebt al zo veel zorgen aan je zelf! Kortom ik kan je echt niet helpen. Heel veel praten met je partner en psychiater en letterlijk lijstjes maken met positieve en negatieve dinegn.
Sterkte!
groeten Elke  

 

[Anoniem]

Dit is inderdaad moeilijk om advies op te geven. Bespreek je twijfels goed met je huisarts en de behandelend psychiater. Antidepressivum hoeft niet altijd slecht te zijn voor de baby. Doktoren hebben daar voldoende ervaring mee en kunnen je daarin goed van advies dienen. Je hoeft dus niet noodzakelijk van de medicijnen af. Sommigen voelen zich juist beter door de veranderingen die een zwangerschap meebrengt, maar daar tegenover staan inderdaad ook vrouwen die zich slechter voelen, wat wel weer met medicatie op te vangen is. Ik zou zelf denken: mijn lijf kan een zwangerschap aan, dan moet ik op de goede weg zijn anders was ik niet zwanger geworden, maar dat is ook een naieve gedachte, want ik heb geen ervaring met je situatie. Ik denk wel dat een abortus ook een enorme wissel op je trekt en misschien nog wel erger. Misschien is de zwangerschap met de aanstaande geboorte ook wel een lichtpuntje voor je, iets om je aan op te trekken in zware tijden. Bespreek alles goed met het thuisfront en je behandelaars en heel veel sterkte.

 

[Anoniem]

Hoi,

Ik kan natuurlijk niet de keuze voor je maken, maar ik ben zelf ook onder behandeling geweest bij een psychiater met antidepressiva, toen mijn kindje nog maar een paar maanden was,  dus ik kan me wel enigszins voorstellen in welke situatie je nu zit.

Ik zou bij mezelf nagaan of ik het kindje helemaal niet zou willen, ook al zou ik me wel lekker voelen of is dit alleen vanwege deze situatie?

Uiteindelijk zul je beter worden en heb je straks 3 prachtige kinderen, maar als je besluit het weg te laten halen, blijf je dan niet met een ontzettend naar (schuld)gevoel zitten?

Ik heb me zo rot gevoeld dat het voor mij allemaal niet meer hoefde. Ik leefde in die periode alleen maar voor mijn kindje en ik zorgde evengoed goed voor haar, voor je kind heb je zoveel liefde (jij hebt er al twee, dus jij kan het weten).  Toen  het weer beter met me ging en uiteindelijk niet meer onder behandeling hoefde, was ik zo blij dat ik er nog was en nu geniet ik met volle teugen van mijn dochter. Nu ben ik bijna 38 weken zwanger van de tweede en heb tijdens deze zwangerschap ontzettend veel voor mijn kiezen gehad, waardoor ik emotioneel zo uitgeput was dat ik met 27 weken moest stoppen met werken, inmiddels gaat het wel weer een stuk beter en zit ik goed in mijn vel.

Echt, uiteindelijk zal het beter met je gaan  en hoe zou je willen dat je leven er dan uit zou zien? Daar zou ik over nadenken.

En wat de medicijnen betreft, kunnen die niet aangepast worden? Vraag dat even na.

Nogmaals ik kan niet voor je denken, maar bedenk hoe het over een tijdje zal zijn.

Ik hoop dat je er uitkomt en geen spijt krijgt van je beslissing, welke dit ook mag zijn.

Groetjes,
Paula

 

[Anoniem]

Hoi,

Allereerst wil ik je zeggen dat ik het heel erg vind in de situatie waar jij je momenteel in bevindt. Ik kan je geen advies geven, hoe graag ik ook je wil helpen.

Ik wil je wel heel veel succes en sterkte wensen en ik hoop dat jij voor jullie allemaal de juiste beslissing neemt.

Liefs Mina.

 

[Anoniem]

Heel moeilijk dit.. kan me goed voorstellen dat je het zwaar hebt maar vergeet niet dat er een tijd aanbreekt dat je weer lekker in je vel komt te zitten... Hoe denk je er dan over? Meid.. ik wens je heel veel sterkte met je beslissing, maar vergeet niet dat het om een heel nieuw leven gaat.

Bats...

 

[Anoniem]

Bedankt voor jullie eerlijke reacties.
We gaan ook zeker niet over een nacht ijs met deze beslissing. We gaan er goed over praten met elkaar.

Het blijft zo moeilijk he, je kent het gevoel van je eerdere zwangerschappen en ondanks alles je gevoel van gelukzaligheid als je je kleintje op je buik hebt liggen. Maar dan heb je ineens 3 bengels.......

Denk denk denk,

Bengels

 

[Anoniem]

Hoi, Voel je alsjeblieft niet schuldig bij je gedachten ik vind het heel helemaal niet gek dat je er zo over denkt. Zo te lezen weet je voor jezelf hoe zwaar een nieuwe baby kan zijn in het eerste jaar als je met jezelf in de knoop zit. Heb ik ook meegemaakt gedurende mijn eerste zwangerschap en het daarop volgende jaar.

Toch als ik het zo lees ben je op de goede weg met hulp van de psychiater en zo telezen wil deze je ook heel graag helpen.

Je hormonen doen een hoop als je weer in verwachting bent en misschien zakt het wel weer af naarmate je zwangerschap vorderd.

Ik hoop voor jou dat je een juiste keuze kan maken samen met je man zodat je niet achteraf ruzies krijgt bij welke keuze dan ook.

Wens jou heel veel succes en vooral veel geluk en steun, liefs Monique