wat moet ik nu..?

A

Anoniem

Guest
Hoihoi,
moet nog 2 weken nu... ik zou t allemaal geweldig moeten vinden, ik vind het wel leuk dat de baby eindelijk onderweg is, maar ik ben alleen bang dat de vader r anders over denkt. Het lijkt wel of de baby m niks interesseert, het enige wat m wel lijkt te interesseren is zn werk, das alles waar hij t nog over heeft, de baby nooit. Als ik zeg dat hij flink aan het trappen is, is alles wat ie zegt 'ow' of als ik last heb van mn bekken bijv. en dat kan echt pijn doen, komt r ook niet meer uit dan 'ow'. De naam boeit m ook niet, ik moet gewoon alles in mn eentje regelen voor de geboorte enzo hij bemoeit zich r echt bijna niet mee.. Ook in t begin ging t al zo, had t kunnen zien aankomen, toen ik m vroeg 'wil je de baby houden?' was alles wat ie zei: ' Beslis jij maar, ik vind t allemaal best'.
Geen idee wat ik moet doen, ik zie r een zwaar hoofd in zoals t nu hier gaat.. we praten op t moment helemaal niet meer met elkaar.. zal ik maar afwachten hoe t gaat als de baby r eenmaal is?
Groetjes, Debby
 
Hoi Debby,

Wat erg voor je. Ik kan me voorstellen dat het je teveel wordt.
Ik hoop dat je vriend bijdraait, want het kindje heeft wel een stabiele omgeving nodig als het opgroeid.
Hebben jullie nooit goed overleg gehad toen je net zwanger raakte??
Hij is er zelf bij geweest toch? Ik kan je helaas geen raad geven. Ik zou zeggen volg je hart en neem de juiste beslissingen.

succes Amber
 
Hoi debby...

Jeetje wat een nare situatie zo,maar kan me wel voorstellen dat je het toch blijft proberen en denkt het komt wel als de kleine er is....
Het enige wat ik je eigenlijk zou kunnen aanraden is,,, ga heel goed voor jezelf na wat je precies wilt en hoe je het eventueel zou willen hebben...probeer daar eens goed duidelijk in te zijn tegenover hem..
Belangrijker nog is voor jezelf,want hoe lullig miss ook de kleine wordt echt wel groot maar de manier waarop dat is vaak een groot punt,,,
Ik zelf heb toendertijd voor mij en mijn dochtertje gekozen omdat haar biologische vader ook idd niks uitvoerde wat betreft ons dochtertje,,Ik persoonlijk heb hier nooit geen spijt van gehad,mijn huidige man heeft haar vanaf het moment dat ik hem leerde kennen ook echt als een papa voor haar opgetreden en dat is ook precies wat een kindje nodig heeft..
Ik bedoel niet te zeggen dat je bij jou partner weg hoeft te gaan praten is natuurlijk het aller belangrijkste maar ga alsjeblieft jou eigen gevoel hierin achterna deze zal jou vast de goede weg laten nemen en ook voor jou kindje...
Ik wens je heel veel sterkte toe en natuurlijk een goede bevalling..
Liefs bianca
 
Hoi Debby,
Klinkt niet als ideaal, bij heleboel mannen wordt het pas echt als het kindje er eenmaal is! Dan kunnen ze het vast houden en wordt het tastbaar.
Hopelijk is dat bij jullie ook het  geval. Denk alleen nu maar even alleen aan jezelf en de kleine  dat is veel belangrijker.
Heel veel sterkte en geluk!    
 
Hey Debby,

Erg vervelend dat je vriend zo reageert zeg! Ik persoonlijk zou daar niet tegen kunnen.
Mijn vriend heeft af en toe wel een dag dat hij wat minder aandacht aan mijn buik besteed dan anders. Maar zelf geeft hij toe omdat het voor hem natuurlijk minder speelt dan voor mij. Want hij heeft niets tastbaars. Daarom is hij ook heel blij als ons kindje komt!. Maar als ik zeg dat ik pijn hebt, dan luisterd hij daar echt wel naar en probeert op allerlei manieren die pijn te verminderen.

Is er geen mogelijkheid om met je vriend te praten hierover?? Misschien zit hem iets dwars, of is hij angstig?? Je weet het niet he.

NOu heel veel sterkte!!

Liefs,

Danielle
 
hoi hoi
weet wat je voelt heb het namelijk zelf ook gehad.maar moet eerlijk zeggen dat mijn man behoorlijk is bij getrokken toen de kleine geboren werd.weet je een vrouw voelt zich vanaf het begin af aan zwanger en een man weet niet hoe dat voelt.voor sommige manen ook erg moeilijk te begrijpen.probeer er wel met hem over te praten.mischien maakt hij zich wel heel erg zorgen maar kan zich daar niet goed in uiten.
succes verder meid maar denk dat het wel goed komt.
liefs sil
 
een rot situatie, misschien toch even de tijd met elkaar nemen om te praten. Recht voor elkaar zitten en zeggen waar je meezit. Wat hij er van vind, hem met de neus op de feiten drukken, het komt bij mij over dat hij het gewoon niet beseft.   Noem hem gewoon telkens papa, doe ik ook bij mijn man. Leg de eerste echo op tafel, misschien heb jee een 2 e echo gehad alles op tafel. de speentjes al een plek geven dat hij het telkens tegenkomt. De bladen van ouders van nu op tafel de hele tafel vol leggen. kijken wat ie doet. Samen naar de babykamer kijken, samen de inrichting bekijken, of het allemaal goed staat. je hoeft nog maar 2 weken als ik het goed heb. Dus je hebt de baby uitzet, leg hier en daar wat neer. Misschien dat het helpt, zo zou ik het doen. De eerste weken dat ik zwanger was besefte mijn man het niet, ik zelf ook niet.
De eerste echo ging ik met mijn moeder mijn man kon geen vrij krijgen van het werk.
Hij was wel blij maar ook zo n iemand waaraan je aan de buitenkant niet gauw ziet hoe hij zich voelt.
Zo op een dag stond hij op en zei we gaan bezig met de baby kamer. De kleuren uitzoeken enz. Nou hij is nu met zijn vader de babykamer aan het schilderen nadat hij 10 uurtjes gewerkt heeft, in de avond uren terwijl ik 17 weken ben. Ja en ik maar denken dat hij het niet beseft hahaha dus wel. Misschien  doet  je vriend man het ook wel op zijn manier.  
 
Hoi Debby, Kan me voorstellen dat je hier knap ongelukkig en onzeker van wordt.. Snap niet zo goed dat hij je dit allemaal alleen door laat maken. Volgens mij krijgen jullie samen een kindje en niet jij alleen! Misschien is het een idee om hem al deze reacties   te laten lezen. Dan ziet hij misschien in hoe belangrijk dit voor je is en zal hij je deze twee laatste weken wat meer steunen zodat jij met een wat fijner gevoel de bevalling in gaat.. Heel veel sterkte...

Groetjes Danielle
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan