A
Anoniem
Guest
Hoi Debby,
Wat herkenbaar zeg!! Zo was mijn ex (ja is dus nu mijn ex!!) precies zo. Hem interresseerde de zwangerschap en de baby ook helemaal niet. Ik kreeg met 7 maanden ernstige bekken instbiliteit, waardoor ik uiteinderlijk op bed kwam te liggen en mezelf met krukken moest behelpen. Maar o, nee je moest niet denken dat hij iets in het huishouden ging doen, meneer kwam thuis en verwachte dat zijn eten gewoon klaar stond en het huis opgeruimt was. Mijn moeder en mijn oma hebben me destijds veel geholpen.
Zelfs tijdens de bevalling heeft meneer lekker liggen slapen. Ik ben net voor de nacht begonnen en de pijn werd al snel hevig. Ik kon het niet uitstaan dat hij lekker kon slapen want ik was zelf ook zooo moe. Hem daarom liggen gillen van de pijn, maar hij werd er niet wakker van. Later in het ziekenhuis heedft hij op zn gemak een krantje gelezen.
Tijdens de zwangerschap aarzelde ik al om weg te gaan, maar dat leek me nou niet een goede situatie.Ik wilde hem een kans geven als vader zijnde. Nou echt een vader was hij dus ook niet!! Ik stond er altijd alleen voor met mn ukkie. Na verschillende relatie therapeuten en een paar keer weg gegaan zijnde. Ben ik toen mijn dochter 1,5 jaar was definitief bijhem weg gegaan.
Was echt een heerlijke tijd met mijn dochtertje samen enwe hebben er echt van genoten. 7 maanden later leerde ik mijn huidige vriend kennen. En hij is de vader van mijn dochter waar ik 9 weken geleden van ben bevallen.
Wat een enorm verschil zeg. Hij was zo ontzettend lief en zorgzaam. En bij de bevalling heeft hij me ontzettend goed ondersteund.
Maar ik heb wel vaker gehoord dat een man zich ineens in zijn werk gaat storten. Misschien weet hij niet wat hij er mee aan moet. Ook een man krijgt ineens een vresslijke verantwoordings gevoel. Hij is de kost winnaar, en hij moet jullie straks gaan onderhouden. Een man zit eenmaal anders in elkaar.
Praat er eens met hem over, en zeg hem wat je van hem verwacht.
Heel veel sterkte en een voorspoedige bevalling!!
Liefs Ris
Wat herkenbaar zeg!! Zo was mijn ex (ja is dus nu mijn ex!!) precies zo. Hem interresseerde de zwangerschap en de baby ook helemaal niet. Ik kreeg met 7 maanden ernstige bekken instbiliteit, waardoor ik uiteinderlijk op bed kwam te liggen en mezelf met krukken moest behelpen. Maar o, nee je moest niet denken dat hij iets in het huishouden ging doen, meneer kwam thuis en verwachte dat zijn eten gewoon klaar stond en het huis opgeruimt was. Mijn moeder en mijn oma hebben me destijds veel geholpen.
Zelfs tijdens de bevalling heeft meneer lekker liggen slapen. Ik ben net voor de nacht begonnen en de pijn werd al snel hevig. Ik kon het niet uitstaan dat hij lekker kon slapen want ik was zelf ook zooo moe. Hem daarom liggen gillen van de pijn, maar hij werd er niet wakker van. Later in het ziekenhuis heedft hij op zn gemak een krantje gelezen.
Tijdens de zwangerschap aarzelde ik al om weg te gaan, maar dat leek me nou niet een goede situatie.Ik wilde hem een kans geven als vader zijnde. Nou echt een vader was hij dus ook niet!! Ik stond er altijd alleen voor met mn ukkie. Na verschillende relatie therapeuten en een paar keer weg gegaan zijnde. Ben ik toen mijn dochter 1,5 jaar was definitief bijhem weg gegaan.
Was echt een heerlijke tijd met mijn dochtertje samen enwe hebben er echt van genoten. 7 maanden later leerde ik mijn huidige vriend kennen. En hij is de vader van mijn dochter waar ik 9 weken geleden van ben bevallen.
Wat een enorm verschil zeg. Hij was zo ontzettend lief en zorgzaam. En bij de bevalling heeft hij me ontzettend goed ondersteund.
Maar ik heb wel vaker gehoord dat een man zich ineens in zijn werk gaat storten. Misschien weet hij niet wat hij er mee aan moet. Ook een man krijgt ineens een vresslijke verantwoordings gevoel. Hij is de kost winnaar, en hij moet jullie straks gaan onderhouden. Een man zit eenmaal anders in elkaar.
Praat er eens met hem over, en zeg hem wat je van hem verwacht.
Heel veel sterkte en een voorspoedige bevalling!!
Liefs Ris