A
Anoniem
Guest
Hoi meiden,
ik heb een probleem wat al veel langer speelt.
Mijn ouders zijn gescheiden, en toen ik 12 was ben ik bij mijn ma en mijn stiefvader gaan wonen.
Een hele tijd heb ik mijn vader niet gezien, pas toen ik op mezelf ging wonen (met mijn ex, bah!) kwam hij weleens langs.
Gelukkig is het daarmee over gegaan (ex), en zo ben ik weer terug beland bij mijn ouders (ook mn stiefvader noem ik pa). Toen kwam ik Ramon tegen, en daar ben ik al vrij snel mee gaan samenwonen. Met als gevolg een prachtig kindje, en de 2e op komst! En natuurlijk een huwelijk!!
Nu is het zo dat iedere x als ik mijn vader spreek via de MSN, dat hij wat te klagen heeft. Is het niet over Dylano dat ik het niet goed doe, is het wel over mijn moeder. Hij zet mijn ma heel de tijd in de zeik, en haalt dingen van vroeger terug naar boven, dingen die ik niet eens weet, omdat ik te jong was.
Hij is trouwens degene die ons (mij en mijn broer) van mijn ma heeft afgepakt, zodat mijn ma psychisch in de knoop kwam, en daar nu (soms) nog mee kampt. Ff voor de duidelijkheid: Bewijs heb ik allemaal met eigen ogen gezien, anders zou ik het hier zeker niet vermelden!!
Ik ben hier nooit over begonnen tegen mijn vader, want vind dat dat verleden tijd is, en wil het niet voor mezelf ook oprakelen, aan wat ik allemaal gelezen en gezien heb.
Wel ben ik van mening dat HIJ eens volwassen moet worden!! Wat schiet hij er nou mee op, dat hij mijn ma zwart maakt?!?! Hallo, ik ben geen klein kind meer, die je zo kunt manipuleren!! Dit heb ik al regelmatig gezegd tegen hem, waarop hij zegt: T is de waarheid!! Grrrrrrr!!!
En over de opvoeding die wij geven aan Dylano ook: Hij heeft meestal wel wat te klagen over wat ik (ben tenslotte de hele dag thuis) niet goed doe. Tuurlijk zullen er wel dingen zijn die ik niet goed doe, maar daar zijn we ouders voor toch?? En mens is geen mens als hij geen fouten maakt.
En dat hij zijn kinderen nou iets bij wou brengen met slaan, en dan bedoel ik echt slaan, moest hij weten Heb hier trouwens nix aan overgehouden. Maar ik weet dat ik Dylano niet zo op zal voeden!! Kijk er is een verschil tussen slaan en slaan hé? Een tik op de vingers vind ik geen mishandeling.
Ik ben allemaal bang om te vertellen dat ik naar mijn moeder ga, of daar ben als ik hem spreek. Het is toch nooit goed wat ik doe. Ik zit teveel bij mn moeder, doe nix in huis (uhum), en voed mn kind niet normaal op.
Nu heb ik vanavond weer een discussie met hem gehad: Over vaderdag.
Hij vraagt aan mij: Deb, wanneer wil je komen?? Ik zeg: het zal wel sochtends zijn, want smiddags ken ik niet. (Hij weet dat ik dan naar mijn ma en stiefpa ga). En als Ramon op tijd thuis is (moet heel het weekend werken), gaan we later in de middag nog naar mijn schoonouders, want die wonen te ver weg, om voor ff heen te rijden.
Nou, hij zei dus dat hij niet kon sochtends. Ik zeg: dat had je eerder moeten zeggen pa!! Niet eerst aan mij vragen wanneer ik wil komen, en dan zeggen dat je vervolgens niet kan. Juist omdat het een tactiek is voor hem om mij te pakken omdat ik smiddags naar mijn ma ga, dat is vaste prik, het is dan braderie, en dan lopen we met heel de bubs over de braderie.
Ik zeg nou, sorry dan pa, maar dan gaat het niet. Ja zegt ie: En je zorgt maar dat je smiddags komt, en anders ga je maar niet naar je schoonouders!! Huh??? Wie ben jij omdat te bepalen voor ons?!?! Zei ik tegen hem. Toen zei tie nix.
Ik ben van kwaaigheid van MSN afgegaan, en heb gezegd dat hij iig niet kan zeggen dat ik niet wou komen. Ik heb nog aan hem gevraagd hoelaat dat hij op zn vroegst thuis is, en dat was rond 13.30 - 14.00. Das veelste laat heb ik gezegd. Ohja, toen kreeg ik het weer op mn brood dat ik mijn ma verkies boven ieder ander. Maar dit is absoluut niet zo, hij doet het gwn om mij te zieken.
Toen meldde ik mezelf weer aan op MSN en had hij nog wat teruggezegd: Ja, ik zoek het wel uit, maar zonder jullie! Ondankbaar stuk schepsel!! Pfffff, toen moest ik toch wel ff slikken hoor.
Heb hem aangesproken, (ken het dan niet laten), maar hij reageerde niet.
Wat zouden jullie doen als jullie in zo'n situatie zouden zitten??
En dames, als hij hier op visite is, of wij bij hem, is hij echt heel anders!! Dan is het nog wel pa, (1tje met gebruiksaanwijzing) maar hij is gwn een stuk liever dan.
Met Dylano is hij ook helemaal gek!! Het is zn 1e kleinkind, dus dat blijft bijzonder.
Ik denk dat het best een verhaal is geworden, maar het zit me nu zo hoog!! Ken er nix aan doen meiden...
Liefs Debby.
ik heb een probleem wat al veel langer speelt.
Mijn ouders zijn gescheiden, en toen ik 12 was ben ik bij mijn ma en mijn stiefvader gaan wonen.
Een hele tijd heb ik mijn vader niet gezien, pas toen ik op mezelf ging wonen (met mijn ex, bah!) kwam hij weleens langs.
Gelukkig is het daarmee over gegaan (ex), en zo ben ik weer terug beland bij mijn ouders (ook mn stiefvader noem ik pa). Toen kwam ik Ramon tegen, en daar ben ik al vrij snel mee gaan samenwonen. Met als gevolg een prachtig kindje, en de 2e op komst! En natuurlijk een huwelijk!!
Nu is het zo dat iedere x als ik mijn vader spreek via de MSN, dat hij wat te klagen heeft. Is het niet over Dylano dat ik het niet goed doe, is het wel over mijn moeder. Hij zet mijn ma heel de tijd in de zeik, en haalt dingen van vroeger terug naar boven, dingen die ik niet eens weet, omdat ik te jong was.
Hij is trouwens degene die ons (mij en mijn broer) van mijn ma heeft afgepakt, zodat mijn ma psychisch in de knoop kwam, en daar nu (soms) nog mee kampt. Ff voor de duidelijkheid: Bewijs heb ik allemaal met eigen ogen gezien, anders zou ik het hier zeker niet vermelden!!
Ik ben hier nooit over begonnen tegen mijn vader, want vind dat dat verleden tijd is, en wil het niet voor mezelf ook oprakelen, aan wat ik allemaal gelezen en gezien heb.
Wel ben ik van mening dat HIJ eens volwassen moet worden!! Wat schiet hij er nou mee op, dat hij mijn ma zwart maakt?!?! Hallo, ik ben geen klein kind meer, die je zo kunt manipuleren!! Dit heb ik al regelmatig gezegd tegen hem, waarop hij zegt: T is de waarheid!! Grrrrrrr!!!
En over de opvoeding die wij geven aan Dylano ook: Hij heeft meestal wel wat te klagen over wat ik (ben tenslotte de hele dag thuis) niet goed doe. Tuurlijk zullen er wel dingen zijn die ik niet goed doe, maar daar zijn we ouders voor toch?? En mens is geen mens als hij geen fouten maakt.
En dat hij zijn kinderen nou iets bij wou brengen met slaan, en dan bedoel ik echt slaan, moest hij weten Heb hier trouwens nix aan overgehouden. Maar ik weet dat ik Dylano niet zo op zal voeden!! Kijk er is een verschil tussen slaan en slaan hé? Een tik op de vingers vind ik geen mishandeling.
Ik ben allemaal bang om te vertellen dat ik naar mijn moeder ga, of daar ben als ik hem spreek. Het is toch nooit goed wat ik doe. Ik zit teveel bij mn moeder, doe nix in huis (uhum), en voed mn kind niet normaal op.
Nu heb ik vanavond weer een discussie met hem gehad: Over vaderdag.
Hij vraagt aan mij: Deb, wanneer wil je komen?? Ik zeg: het zal wel sochtends zijn, want smiddags ken ik niet. (Hij weet dat ik dan naar mijn ma en stiefpa ga). En als Ramon op tijd thuis is (moet heel het weekend werken), gaan we later in de middag nog naar mijn schoonouders, want die wonen te ver weg, om voor ff heen te rijden.
Nou, hij zei dus dat hij niet kon sochtends. Ik zeg: dat had je eerder moeten zeggen pa!! Niet eerst aan mij vragen wanneer ik wil komen, en dan zeggen dat je vervolgens niet kan. Juist omdat het een tactiek is voor hem om mij te pakken omdat ik smiddags naar mijn ma ga, dat is vaste prik, het is dan braderie, en dan lopen we met heel de bubs over de braderie.
Ik zeg nou, sorry dan pa, maar dan gaat het niet. Ja zegt ie: En je zorgt maar dat je smiddags komt, en anders ga je maar niet naar je schoonouders!! Huh??? Wie ben jij omdat te bepalen voor ons?!?! Zei ik tegen hem. Toen zei tie nix.
Ik ben van kwaaigheid van MSN afgegaan, en heb gezegd dat hij iig niet kan zeggen dat ik niet wou komen. Ik heb nog aan hem gevraagd hoelaat dat hij op zn vroegst thuis is, en dat was rond 13.30 - 14.00. Das veelste laat heb ik gezegd. Ohja, toen kreeg ik het weer op mn brood dat ik mijn ma verkies boven ieder ander. Maar dit is absoluut niet zo, hij doet het gwn om mij te zieken.
Toen meldde ik mezelf weer aan op MSN en had hij nog wat teruggezegd: Ja, ik zoek het wel uit, maar zonder jullie! Ondankbaar stuk schepsel!! Pfffff, toen moest ik toch wel ff slikken hoor.
Heb hem aangesproken, (ken het dan niet laten), maar hij reageerde niet.
Wat zouden jullie doen als jullie in zo'n situatie zouden zitten??
En dames, als hij hier op visite is, of wij bij hem, is hij echt heel anders!! Dan is het nog wel pa, (1tje met gebruiksaanwijzing) maar hij is gwn een stuk liever dan.
Met Dylano is hij ook helemaal gek!! Het is zn 1e kleinkind, dus dat blijft bijzonder.
Ik denk dat het best een verhaal is geworden, maar het zit me nu zo hoog!! Ken er nix aan doen meiden...
Liefs Debby.