Wat nu weer!?!?

[Anoniem]

Ik zou zeggen... alleen vertellen als het goed voelt. Zelf ben ik er heel open in en voor mij werkt dat het beste. Het is (natuurlijk) iets waar ik heel erg mee bezig ben en waar ik me zorgen over maak. Ik ben een heel vrolijk en optimistisch iemand, dus mensen zullen het niet snel aan mij merken. Juist daarom vind ik het zo belangrijk om te vertellen, zodat mensen weten wat er speelt. En de reacties zijn allemaal super! Iedereen leeft mee, er worden geen flauwe grapjes gemaakt en vragen gesteld in de trant van 'wanneer komt bij julie de ooievaar nou eens langs'. Ook mijn collega's zijn allemaal op de hoogte, maar ik heb dan ook de allerleukste collega's die er bestaan Heb het zo ontzettend met ze getroffen. Maar, nogmaals... alleen vertellen als het goed voelt.

XXX Marieke

P.S. Grappig dat je voor de klas staat. Heb ik zelf ook jaren gedaan!

 

[Anoniem]

Zooo herkenbaar. Ook mijn collega's hadden er weddenschappen over, en ik stond op 1...
Dus ik heb het uiteindelijk verteld, gelijk van het gezeur af En nu doen ze heel lief, en af en toe vragen ze even hoe het gaat. En dat doet ook goed...

 

[Anoniem]

Ik heb het al langzaam wat verteld aan ene collega waar ik vandaag mee stond te praten. Zij heeft zelf 2 kinderen gekregen na 2x ivf. Dat maakte de stap toch ook wel wat kleiner denk ik.

Het lucht wel op nu ik heb besloten het gewoon te vertellen. Zo langzaam aan zullen alle collega's het wel te horen krijgen!