<p>Hey dames, </p><p>Ik hoef niet zozeer antwoorden dat kan denk ik ook niet wil graag even mijn verhaal kwijt </p><p>ik en mijn vriend zijn 14 jaar samen hebben 10 jaar lang geprobeerd zwanger te worden.zonder resultaat </p><p>Vorig jaar had ik besloten het boek te sluiten en heb een buikwandcorretie ondergaan om soort van goed te maken ik ben heel wat kilos afgevallen en had een hangbuik en had die buikwandcorretie nooit gedaan omdat ik kinderen wilde. Maar goed vorig jaar dus afsluiten van zwanger worden en mezelf verwent met een buikwandcorretie en een kindloze toekomst het boek was dicht. </p><p>Nu is t 6 maanden geleden.en wat blijkt nu ben ik 4 weken zwanger en ik ben totaal niet blij eerder in paniek. Als aan mijn vriend ligt houden we het en gaan we er voor.</p><p>Maar ik voel het niet ik had het afgesloten. En natuurlijk niet totaal want als die kinderwens er 10jaar is is het niet opeens weg . </p><p>Maar ik ben bang verdrietig ik weet gewoon niet wat ik moet. Inmiddels ben ik ook 33 ik weet het nog niet te oud maar we probeerde het al toen ik 19 was paar jaar later medische molen ingegaan zonder resultaten . En dan nu zo onverwachts . Sorry lang verhaal maar ik kan alleen nog maar huilen. Ik weet het gewoon niet meer ....</p>
Wat nu
- Onderwerp starter gebruiker431780
- Startdatum
Ik zou blij zijn dat het eindelijk toch nog is gelukt
Dat is dus het raare dat ben ik niet
En dan voel ik me weer schuldig omdat ik er zolang voor gegaan ben. En vorige jaar bewust een punt achter heb gezet na al die jaren van proberen alle stappen hebben wij medisch gehad nooit gelukt . En dat is het ook niet alleen ik ben bang dat ik niet kan en zo spoken er nu nog tig naare dingen door mijn hoofd. Hopeloos geval
En dan voel ik me weer schuldig omdat ik er zolang voor gegaan ben. En vorige jaar bewust een punt achter heb gezet na al die jaren van proberen alle stappen hebben wij medisch gehad nooit gelukt . En dat is het ook niet alleen ik ben bang dat ik niet kan en zo spoken er nu nog tig naare dingen door mijn hoofd. Hopeloos geval
Ik vind het helemaal niet zo gek dat je erg geschrokken bent! Bij ons wilde het ook niet echt lukken en waren bijna op het punt om ermee te stoppen. Toch zwanger. Mijn eerste reactie was ook niet blij. Ik schrok me ook kapot!
Geef jezelf wat tijd om het te laten bezinken. Bespreek samen je toekomst, hoe ziet het eruit zonder een kind en hoe met. Voel je vooral niet schuldig dat je niet blij bent, dit is een gevoel en een gevoel kan je weinig aan doen. Probeer je wel af te vragen waarom je dit voelt. Zou het angst kunnen zijn? Of misschien onzekerheid? Of irritatie dat je net gewend was aan het idee en nu weer moet schakelen?
Wij zijn nu vooral blij dat we een gezonde dochter hebben van 9 maanden. We voelen ons toch gezegend dat het wel goed is gegaan.
Heel veel sterkte en wees niet te hard voor jezelf!
Geef jezelf wat tijd om het te laten bezinken. Bespreek samen je toekomst, hoe ziet het eruit zonder een kind en hoe met. Voel je vooral niet schuldig dat je niet blij bent, dit is een gevoel en een gevoel kan je weinig aan doen. Probeer je wel af te vragen waarom je dit voelt. Zou het angst kunnen zijn? Of misschien onzekerheid? Of irritatie dat je net gewend was aan het idee en nu weer moet schakelen?
Wij zijn nu vooral blij dat we een gezonde dochter hebben van 9 maanden. We voelen ons toch gezegend dat het wel goed is gegaan.
Heel veel sterkte en wees niet te hard voor jezelf!
Dankjewel,
Het is indd angst onzekerheid. Ben zo bang dat ik het niet kan . Waarom? al sla je me dood. heb altijd moeder willen zijn . En nu ben ik zo bang ik het niet kan .Verandering ook en daar heb ik gewoonlijks al moeite mee . En omdat ik het zeg maar had afgesloten.ben ik ook bang als iker nu helemaal voor ga. Het als nog mis gaat. En ben ik weer het zelfde wrak als toen. Het heeft heel veel moeite gekost vorig jaar een punt er achter te zetten. 2 juni mag ik bij de verloskundige komen. Miss dat als ik het zelf zie iets in me los maakt. Want voor nu zie ik er gewoon niks posetiefs aan.
Het is indd angst onzekerheid. Ben zo bang dat ik het niet kan . Waarom? al sla je me dood. heb altijd moeder willen zijn . En nu ben ik zo bang ik het niet kan .Verandering ook en daar heb ik gewoonlijks al moeite mee . En omdat ik het zeg maar had afgesloten.ben ik ook bang als iker nu helemaal voor ga. Het als nog mis gaat. En ben ik weer het zelfde wrak als toen. Het heeft heel veel moeite gekost vorig jaar een punt er achter te zetten. 2 juni mag ik bij de verloskundige komen. Miss dat als ik het zelf zie iets in me los maakt. Want voor nu zie ik er gewoon niks posetiefs aan.
Geef het tijd om werkelijkheid te worden inderdaad. Het feit dat je zo lang gewacht hebt zonder resultaat, en het toen hebt losgelaten, dat draag je met je mee. Je mindset was: ok, ik word geen mama. Nu ineens blijkt dat het anders is, en dat is beangstigend! Niet omdat jij geen goede mama zou kunnen zijn, maar omdat het alle onzekerheid van de periode ervoor terugbrengt, en het iets anders dan waar je je op had ingesteld.
Praat erover, met je partner, je verloskundige, desnoods je huisarts of iemand zoals de praktijkondersteuner/psycholoog/... . Blijf benoemen hoe je je voelt, verken je twijfels en waar ze vandaan komen. Dan kun je ze een plekje geven en vooruit kijken naar het pad waar je nu onverwachts op gezet bent.
Succes de komende tijd, het zal hoe dan ook nog spannend en lastig blijven, maar hopelijk komt met de tijd ook het gevoel van geluk
Praat erover, met je partner, je verloskundige, desnoods je huisarts of iemand zoals de praktijkondersteuner/psycholoog/... . Blijf benoemen hoe je je voelt, verken je twijfels en waar ze vandaan komen. Dan kun je ze een plekje geven en vooruit kijken naar het pad waar je nu onverwachts op gezet bent.
Succes de komende tijd, het zal hoe dan ook nog spannend en lastig blijven, maar hopelijk komt met de tijd ook het gevoel van geluk
Dankjewel,
Ik ga dit zeker bespreken ik weet het ook pas 3 dagen en 3 dagen van slag
Bedankt voor de tips ?
Ik ga dit zeker bespreken ik weet het ook pas 3 dagen en 3 dagen van slag
Bedankt voor de tips ?
Wauw wat een verhaal.
En ik snap zeker dat je geschrokken bent .
Vooral als je het al afgesloten had.
Maar hoe mooi is het om toch nog mama te kunne worden .?
Na al die jaren
En te oud ben je zeker niet .
Ik zou ook wat hierboven gezegd word het even laten bezinken en goed praten met je man en evt naasten etc.
Wie weet dat je het na de 1e echo wel voelt als je dat kleine hummeltje ziet.
?
Succes met je beslissing. En niks is fout wat je beslist het gaat om je eigen geluk en toekomst ?
En ik snap zeker dat je geschrokken bent .
Vooral als je het al afgesloten had.
Maar hoe mooi is het om toch nog mama te kunne worden .?
Na al die jaren
En te oud ben je zeker niet .
Ik zou ook wat hierboven gezegd word het even laten bezinken en goed praten met je man en evt naasten etc.
Wie weet dat je het na de 1e echo wel voelt als je dat kleine hummeltje ziet.
?
Succes met je beslissing. En niks is fout wat je beslist het gaat om je eigen geluk en toekomst ?