Wat staat me te wachten?

A

ANONYMOUS_USERNAME

hoi allemaal,

mijn naam is Kyra en ik schreef bij de febr 2006 moeders, maar helaas krijg ik nu een miskraam. Helaas weten jullie er alles al van. Ik heb net een paar heel verdrietige verhalen gelezen, pfff, daar moest ik wel even van slikken.

Ik was ongeveer 10 wk zwanger van mijn 2e kindje, maar na bruinige afscheiding en later rood, een echo gehad en daar was op te zien dat het zo groot was als een vruchtje van 6wk. En geen activiteit verder. Dat was het dus, dacht ik, maar nu moet het dus nog komen. Ik heb geen idee wat me te wachten staat, de 1 zegt dit en de ander dat en ze hebben het allemaal" van horen zeggen".
De gyn vertelde me dat het heel heftig wordt en "handdoeken voor de deur". Nu heb ik vannacht heel erge buikkrampen gehad 1 1/2 uur ongeveer, en alleen als ik op het toilet zat kwam er wel wat uit. Dikke draden bloed volgens mij en kleine stolseltjes. Echt klein. Vandaag overdag ging het wel, heb een beetje ongi-gevoel,soms iets heftiger, in mijn buik, maar verder in het maandverband niet zoveel, alleen als ik op het toilet zit wel weer van die draden.

Dit is het zeker nog niet,hè? Hoelang duurde dit bij jullie? Of kan dit het al zijn en heeft de gyn overdreven met die hoeveelheden bloed die ik zou verliezen?
Volgende week donderdag moet ik weer voor een echo om te kijken of alles weg is, en zoniet dan curreteren. Daar zie ik zo tegenop! En een week na die curretage ga ik op vakantie....
Misschien kunnen/willen jullie me iets meer vertellen, want ik weet niet goed wat me te wachten staat, voel me ook zo ellendig nu!! Maar daar weten jullie alles van, helaas. Hè, ff typen lucht wel op moet ik zeggen.

gr Kyra
 
lieve Kyra,

Allereerst heel veel sterkte met je verlies meid, het is niet niks hoor.

Ja, wat kan je verwachten, meis, ik denk dat iedere vrouw het anders
ervaart. Ik verloor de vruchtjes altijd vrij snel na een dag met echte
weeen, de keer daarvoor amper pijn gehad eigenlijk. Dus ik weet niet zo
goed hoe ik je kan voorbereiden hiermee. Ga uit van het ergste, dan kan
het alleen maar meevallen (niet rot bedoeld, het valt nooit mee) Wil je
trouwens zelf die curretage of wordt je dat geadviseerd?

Ik heb die mooit gehad, bij mij ging het vanzelf. Ik heb het vruchtje
bewaard en begraven, maar ieder moet doen wat ze zelf wil natuurlijk.

Het blijft een pijnlijk iets meid, en ik wens je dan ook alle kracht
toe en alle hulp die je wil. Wij intussen zijn er voor je op dit forum
hoor.

veel liefs Hester  

 
Hi Meid,

Had vanmiddag je *** berichtje al gelezen op het febforum maar zat op mijn werk en kon niet reageren. Wat vind ik dit ongelofelijk waardeloos voor je zeg. Ik had nog zo gehoopt dat die echo iets anders zou zeggen maar toen we gistermiddag geen berichtje meer kregen vreesde ik al het ergste. Echt zo kl****

Lieverd ik weet wat je gevoelsmatig doormaakt en dat is niet niks. Hoe een mk lichamelijk gaat weet ik helaas niet. Ik was de vorige keer hartstikke zwanger van een leeg vruchtzakje en heb uiteindelijk een curettage ondergaan. Wat dat aan gaat kan ik je vertellen dat het lichamelijk geen zware ingreep zal zijn maar emotioneel vond ik het allemaal erg zwaar. Als de curettage nodig blijkt ben je op tijd lichamelijk hersteld voor je vakantie. Zorg wel dat je voldoende de tijd voor jezelf neemt om dit verdriet te verwerken, liefst samen met je man. Hij krijgt hier waarschijnlijk ook een klap van. Het is belangrijk om het een plekje te geven en niet zomaar door te gaan, dat is echt mijn ervaring. Je komt jezelf dan vroeg of laat toch tegen.

Kyra, heel, heel veel sterkte de komende tijd en schrijf het van jezelf af, wij luisteren/lezen en reageren altijd. Langzaam aan zal het beter gaan echt waar!

Liefs,
Daantje
 
Hoi Kyra,

Ik kan er elke keer weer kwaad om worden wanneer ik alweer een nieuwe naam op dit forum lees!! Toch is het erg fijn dit forum. Natuurlijk omdat we allemaal weten hoe verschrikkelijk dit is, je reacties krijgt van mensen die weten waarover ze praten. (helaas).
Ik weet dat het bij iedereen weer anders is. Ikzelf heb amper bloed verloren maar ik bleek ook een leeg vruchtzakje te hebben i.p.v. embryo van 6 weken..heb ook niet veel pijn gehad. Op een gegeven moment kreeg ik pijn en ging ik ook naar het toilet waar ik een stolsel verloor, daarna was de pijn weer over.
Ik hoop dat het voor jou lichamelijk ook mee zal vallen. En geestelijk is het ook bij iedereen anders. Het ene moment denk je dat je het een plekje hebt gegeven en het volgende moment komt het weer hard aan.
Ik wens jou en je partner heel veel sterkte met dit grote verlies! Stort je hart uit op dit forum, je kunt hier alles kwijt en je kunt rekenen op veel steun van alle meiden hier!

Hou je taai,
Veel liefs Ineke
 
Hoi Kyra
Net als Ineke wordt ik ook weer zo triest als ik een nieuwe naam zie. Ik vóel gewoon het verdriet aan de andere kant. Dat van die handdoeken vind ik een wat banale opmerking. Inderdaad kun je het beste van het ergste uit gaan maar bij een heleboel valt het achteraf mee. Ik begon te bloeden met 5 weken en met 6 weken werd ik snachts wakker met kramp, ging naar het toilet en zag het vruchtje. Ik bloedde nog een paar dagen als een normale ongi en dat was het. Een week later bij de gyn zag alles er weer prima uit. Behalve hoe ik mij van binnen voelde dan. Maar dat weet jij nu ook heel goed.
Laat het gebeuren, dat is helaas het enige advies. Ik was ook bang en met mij iedereen en nu ook jij. Ik zal aan je denken....

liefs Costa
 
Lieve Kyra,

allereerst heel veel sterkte met je verdriet.

Mijn eerste miskraam was met 13 weken, ik ben me daar een lading bleod geworden, dat wil je niet weten. Maandverband kon ik niet aanslepen en ik kwam in het ziekenhuis aan en op de stoel daar lag uiteindelijk een flinke plas bloed. Het vruchtje was ik in het toilet verloren en ik wet nog dat ik een klap hoorde. Zelf heb ik er nooit naar gekeken.

Mijn miskraam met 8 weken, ging gepaard met hel veel krampen en redelijk wat bloedverlies. Ik zat net in een scheiding en eigenlijk is verder alles langs me heen gegaan, ik realiseerde me later pas dat ik een miskraam had gehad. Ik leefde zo in een roes.
Vorig jaar oktober had ik een positieve test, maar het ging gelijk zo'n beetje mis. Een heftige mentruatie, die misschien voor anderen normaal zouden zijn, maar ik verlies nooit zovel dus voor mijn doen heftig. De laatste miskraam was eigenlijk een vroeggeboorte. Tja en dan heb je gewoon een bevalling en gaat het niet om stolsels en weefsels maar om een klein kindje.

Tja ik denk toch dat de echo moet uitwijzen of jij al alles verloren bent of niet. Overigens heb ik zelf bij de eerste miskraam een curretage geweigerd. Ze wilde dat uit voorzorg doen, maar ik heb vooraf een echo geeist en alles bleek al weg te zijn. Scheelt toch een narcose. Bij de tweede en derde miskraam heb ik me niet eens bij een arts gemeld.

Ik hoop voor je dat het fusieke deel allemaal voor je meevalt. En dat je je verdriet een beetje kwijtkan bij je man, vrienden en familie en bij ons.
Sterkte
Miep

 
Lieve Kyra,

Ik wilde je even heel veel sterkte toewensen, wat ontzettend naar voor jullie. Ik heb een curettage gehad, bij mij is het vruchtje na ruim 9 weken gestopt met leven, dit ontdekten we bij ons eerste bezoek aan de vk. Ik heb een curettage gehad omdat het niet spontaan kwam. Heb een hele vervelende voorbereidende dag gehad, maar ik heb begrepen dat dat niet vaak voorkomt. De curettage op zich is mij heel erg meegevallen, ook erna is de ergste pijn eigenlijk gelijk weg en heb je met een 'gewone' menstruatiepijn te maken. Ik hoop voor je dat het voor jou ook gaat meevallen en dat je het een plekje kunt geven. Heel veel sterkte meid!
Liefs Solleke
 
Hai

Ik zit in het zelfde schuitje als jij.
Heb woensdag gehoord dat het hartje niet meer klopte.
Dit is voor mij de tweede maal.
De vorige keer was het gestopt met 3 of 4 weken en hoorde we
het met de termijn echo rond 8 weken.
Toen gekozen voor curri omdat het er al ong 4 weken zat en ik niet vloeide of iets in die trand.
Nu zit ik ook te wachten.
Heb vooral in de avond veel buikpijn, lichte weeen.
Mijn vk zegt dat zoiets wel 2 weken kan duren, maar je moet dat ook geestelijk
aan kunnen.
Ik wil nu kijken of het uit zich zelf komt omdat ik nu wel vloei en buikpijnen heb.
Alleen als het te lang gaat duren ga ik verder denken.

Weet ook niet wat me te wachte staat, maar denk inderdaad dat dit
voot ieder anders is.

Heel veel sterkte met dit verlies

PV
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan