Na de geboorte van de eerste vond ik het mooiste dat mijn stiefvader, een man die het normaal moeilijk vind om zijn emoties te tonen, boven kwam en mij met zijn kleinzoon op mijn buik zag liggen. Hij begon te huilen en ik kreeg de dikste kus die ik in 17 jaar tijd van hem had gehad.
Na mijn tweede bevalling heeft het even geduurd voor alles weer een beetje tot me doordrong. Het was supersnel gegaan en ik kon nog niet helemaal bevatten dat dat kleine meisje echt mijn dochter was. En toen zei ik iets tegen mijn man en ze draaide haar hoofdje omhoog en ze keek me aan, met een soort van herkenning in haar ogen en het leek net of ze nog dichter tegen me aan probeerde te gaan liggen. Wauw, mijn dochter!
En bij de derde kwam ik na het douchen terug op de verloskamer en toen zat mijn man daar, met onze tweede zoon. Hij had niet door dat ik terug was en zat heel zacht tegen ons mannetje te praten en met hem te tutten. Zo mooi om te zien!
En nu ben ik zwanger van de vierde, alle bevallingen heb ik al tot in detail weer voor me gehaald en ik ben zo benieuwd hoe het deze keer zal gaan.
