wat willen jullie bij je eigen kind anders doen dan wat je eigen ouders deden?

A

Anoniem

Guest
Hoi meiden

Nou,de vraag lijkt me duidelijk.
Ik zal zelf meteen maar beginnen:

Ýk weet nog goed dat ik altijd voelde dat we weinig leuke dingen samen deden. Van vriendjes/vriendinnetjes hoorde ik vaak dat ze naar pretparken etc. gingen, maar wij deden dit nooit.
Ook heb ik veel lichamelijk contact gemist, knuffels dus.
Dan kwam ik wel eens bij vriendinnetjes thuis en merkte dat ze elkaar daar altijd heerlijk even knuffelden voor het naar school gaan bijv. Ik miste dat, heb dat nooit gehad.
Bij ons was alles heel afstandelijk, ook met problemen: bedoeling was dat ieder voor zich dat oploste.
Deze dingen wil ik allemaal zó anders doen bij onze kleine man!!!
Hij krijgt van ons ALLE liefde die we maar in ons hebben, veeeel knuffels en kusjes. Hij roept nu soms zelf al ''kusje!'' en loopt dan met getuite lipjes op me af, zoooo lief. Op de gekste momenten en dat is juist schattig. Met problemen mag hij voelen  dat hij met alles bij ons terecht kan! Zo willen we hem ook opvoeden, veel delen, heel open en warm met elkaar omgaan allemaal....

ben benieuwd naar jullie reacties!
 
Hoi,
ik vind dit best wel een moeilijke vraag want als ik het zo bekijk heb ik een hele leuke jeugd gehad.
Ik zou dus zo 1,2,3 niet iets weten, het enige is misschien dat ik wil dat onze dochter alles met ons kan bespreken. Ik kan wel alles met mijn moeder bespreken maar niet echt met mijn vader, die is toch wat strenger en minder toegankelijk, dus ik hoop dat onze dochter wel de dingen later kan delen met dr vader. (en met mij natuurlijk)
Groetjes van Sonja
 
Hoi hoi,

ook ik vind dit een moeilijke vraag. Maar kan daar wel een antw. opgeven wbt mijn vader.
Die heeft ons nooit geleerd om te praten als je ergens mee zat, en als we met de 1 of de ander "ruzie" hadden, dat we er gelijk op moesten meppen. Dat zal ik Dylano nooit meegeven. Trouwens, ik ben zo eigenlijk nooit van mezelf geweest hoor, maar praten, daar ben ik niet zo goed in.

Ook is mijn vader een andere vader als anderen. Hij lijkt wel gevoelloes (heb daar een aantal topics over geopend).

Over mijn ma en stiefvader heb ik eigenlijk geen "klagen"

Liefs Debby.
 
hoi hoi,

ik heb een hele fijne jeugd gehad en nooit
iets gedacht van dat ik dat anders zou gaan
doen, ik denk dat je toch evengoed aan de opvoeding van je kindje
ook je eigen invulling geeft met je partner maar als ik
roan net zo een opvoeding kan geven als
mijn ouders mij hebben gegeven dan denk ik wel dat het
goed gaat komen   met hem...

gr mascha
 
Hallo,

Hoewel ik geen slechte jeugd heb gehad zijn er toch wel een paar jaar geweest die ik niemand gun.
Denk dat ik er vooral voor me kind wil zijn als die het nodig heeft en geen "belangrijker"dingen wil doen zoals 70 a 80 uur per week werken.
Haar laten merken dat ik haar belangrijker vind dan een paar rotcenten

En bovenal haar kind laten zijn en haar niet te vroeg verantwoordelijkheden geven die zij en evt broertjes en zusjes helemaal nog niet aaankunnen.
Hoe volwassen ze ook lijken terwijl  ze toch gewoon nog  kind is/zijn
 
Yes, effe lekker de frustraties van mij wegtikken.

Ik heb absoluut geen slechte jeugd gehad, maar er zijn wel dingen gebeurd die nu nog steeds wringen. Ook mijn ouders zijn niet van die knuffelige mensen. We gingen bijna nooit ergens naartoe wat ook leuk was voor kinderen. Op vakantie gingen we met de boot (papa's hobby) kerken bekijken (papa's hobby) en orgelconcerten luisteren (wederom papa's hobby) Pretparken enzo gingen we niet naartoe want dat was stom volgens mijn ouders. Mijn vader is een man die eigenlijk nu ook nog alles bepaald. Waar naartoe op vakantie, welke spullen in huis. En mijn moeder gaat daar nog in mee ook. Ook hadden ze vaak ruzie vroeger, toen ging mijn moeder er nog tegenin. Inmiddels doet ze dat niet meer. Het klinkt heel naar, maar mijn vader is wel een beetje een chaggerijnige man.

Ook zijn ze nogal van de status. Ik heb MBO, dus je begrijpt dat dat niet echt scoorde bij mijn ouders. Mijn zus heeft VWO gedaan, daarnaast nog een hele moeilijk universitaire studie. Zij hoefde nooit mee te helpen met huishoudelijke klusjes, want zij moest leren. Ik moest altijd alles doen thuis. Zij kreeg een giga studietoelage van mijn ouders, want hoe kan je naast een studie nog een bijbaan hebben, terwijl ik  vanaf mijn 14e iedere zaterdag en vakantie werkte.  

En nu nog steeds eigenlijk. Met de kerst komt mijn oma altijd een paar dagen logeren bij mijn ouders. Oma is niet zo goed ter been, dus moet gehaald en gebracht worden. Het is zon anderhalf uur rijden. Dus ik stelde voor, nou dan haalt zus haar, en ik breng haar weer thuis. Maar nee, mijn zus heeft al bijna geen vrije dagen en heeft het heel druk op haar werk, dus of ik even na mijn nachtdienst oma kon ophalen. Mijn zus heeft geen kinderen. Ik begreep dat echt niet. Moet ik mijzelf doodrijden op de snelweg ofzo, omdat mijn zus bijna geen vrije dagen meer heeft?

Ik ben niet universitair opgeleid, maar ik heb een zwaar beroep (zit bij de politie) heb 2 kinderen. Dus ik heb het ook heus af en toe wel druk.

Voor dit jaar zie ik de bui al hangen, want mijn zus heeft haar auto de deur uitgedaan. Dus tja, wie moet oma dan halen en brengen? Kijk, ik vind het geen probleem, maar het zou wel fijn zijn als er ook een beetje gekeken word naar hoe mijn diensten eruit zien. En die vrije dagen? Als zij lekker aan het kerstdiner zitten, dan ben ik aan het werk. Met oud en nieuw? Ben ik aan het werk. Daar word niet naar gekeken.

Gelukkig heb ik wel hele leuke schoonouders......
 
Ik kan zo eigenlijk ook niks bedenken wat we anders zouden doen, ik heb een hele fijne jeugd gehad. Nou, toch een dingetje: mijn ouders waren heel erg beschermend naar ons toe. Nu denk ik dat dat misschien ook met hun leeftijd te maken heeft gehad. Mijn ouders waren 21 en 23 toen mijn zus geboren werd en ruim twee jaar later kwam ik om de hoek kijken. Ze waren nog heel erg jong en onzeker. Dat probeer ik wel te voorkomen bij Daantje. Maar voor de rest heb ik alleen maar heel veel bewondering voor mijn ouders. Er is niks zwaarders dan het opvoeden van een kindje!

De ouders van mijn man is helaas een heel ander verhaal: zijn vader en moeder gingen toen mijn man nog geen jaar oud was uit elkaar en vanaf dat moment werd hij als "pion" gebruikt om elkaar het leven zuur te maken....Dat gaat bij ons dus ook helemaal niet gebeuren! Ik kan niet in de toekomst kijken maar als mijn man en ik ooit uit elkaar zouden gaan (wat niet gaat gebeuren) dan gebruiken wij ons meisje niet als chantagemiddel!!!!

Groetjes, Linda
 
Ik heb het ook echt niet slecht gehad   thuis... En heb nu ook een goed eband met mijn ouders. MAAR ik was blij dat ik op mijn 18e het huis uit ging en mijn  broer en zusje zijn ook zo snel mogelijk gegaan..
Mijn ouders (moeder vooral) wilde alles naar haar hand zetten bijna alles werd gecontroleerd. Ik voelde me erg benauwd af en toe. Eenvoorbeels: ik ben in mijn pubertijdwat te zwaar geweest (echt niet veel hoor) maar met alles wat ik at zag ik mijn moeder kijken en kreeg ik de opmerking : zou je dat nou wel doen,tc etc.. Waardoor ik me nog ellendiger voelde en MEER ging snacken (stiekum op mijn kamer)
We hebben t vaak tegen haar gezegd dat we het gevoel hadden dat ze ons verstikte maar we kregen het niet veranderd.. het is een eigenschap, en ik merk dat ik die eigenschap ook heb en ik zie ook trekjes bij mijn zusje bijvoorbeeld. Ik let er wel heel erg op dat ik niet krampachtig wordt.Mijn vriend komt uit een erg älles is prima"gezin dus dat vult elkaar dan weer mooi aan.

Trouwens, zodra ik het huis uit was ging alles meteen een stuk beter! en er is nu een erg goede band, al wonen we ver uit elkaar.
EVelien
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan