weeenremmers gehad nu 27 weken

A

Anoniem

Guest
Vorige week was mijn buik onrustig en na onderzoek bij de huisarts werd rust geadviseerd. Na 5 dagen op de bank dacht ik bijna weer m'n dagelijkse dingen op te kunnen pakken kreeg ik 's ochtend tijdens de koffie ''weeen'' (contracties zoals ze het in het ziekenhuis noemen   zolang er geen ontsluiting volgt) Na een uur aan de monitor in het ziekenhuis en weeen om de 4 a 5 minuten ben ik voor 48 uur aan de remmers gekomen en kreeg ik 2prikken voor de longrijping van de baby. Het ging allemaal in een flits aan me voorbij, achteraf schrik je er zelf van, het wiegje en navelklemmetje stond al in de kamer.
Zondag weer van de remmers af en rustigaan mocht ik weer eens naast bed staan. vandaag thuisgekomen en nu erg moe maar blij dat het zo afgelopen is.
We zijn nu positief en het hoeft niet weer te gebeuren maar de schrik zit er wel in.

Ik heb 2 kinderen met 36 weken gekregen dus dat verwacht ik ergens wel maar nu nog niet hoor.
Iemand ervaring over bijvoorbeeld herhaling, en over in hoever ik nog aan het werk zou kunnen

Sylvia
 
Hoi,

Sorry ik heb hier geen ervaring mee. Maar ik wilde je toch even zeggen dat ik denk dat je het maar beter rustig aan kunt doen met werk e.d. Je hebt ookal 2 kids rondlopen en dat is ook niet niks.

Zelf ben ik nu 26 weken zwanger van de tweede en merk dat ik een aantal dingen ook te zwaar begin te vinden.
En zeker omdat jij die weeen hebt gehad. Heeft de gynacoloog je geen advies gegeven?

Hou je haaks en duimen dat het niet weer gebeurt.

Liefs Annika
 
Ook ik heb geen ervaring, maar ik zou dat werk even lekker laten zitten als ik jou was!
Succes verder
Sil
 
Hoi Silvia,

Dat is schrikken he. Ik heb   weken geleden iets soortgelijks meegemaakt, toen had ik met 26 weken ook weeen en zelfs al lichte ontsluiting. Ik moest naar het ziekenhuis aan de CTG en via een inwendige echo gingen ze kijken hoever de ontsluiting van binnen uit was. Ze dreigden ook bij mij met weeenremmers en longrijpingsprikjes, maar de weeen stopten vanzelf. Na een nacht mocht ik weer naar huis gelukkig. Maar op advies van de vk ben ik gestopt met werken, ik heb bij het minste of geringste harde buiken en dat is volgens mijn vk niet goed. Het is vooral erg schrikken en ik vind het nu vooral moelijk om mijn grens te bepalen in wat ik nog wel en niet kan/mag doen. Ook heb ik regelmatig buikpijn en harde buiken 's nachts waardoor ik steeds opnieuw gealarmeerd raak. Kortom, het is vooral lastig om weer vertrouwen in je lichaam te krijgen. Probeer het rustig aan te doen en vraag de vk om een extra controle als je het niet vertrouwt, dat doe ik ook nog weleens en daar doen ze helemaal niet moeilijk over. Succes ermee.
 
Bedankt voor jullie reacties, in de laatste (ben de naam even kwijt) herken ik heel veel
Ik heb ook even geen vertrouwen meer in mijn lichaam.Ook veel harde buiken en lopen en alles is erg vermoeiend. Meestal loop ik toch wel harder door dan soms verstandig maar dat lukt nu ook niet.

Ik heb voordat ik ontslagen werd uit het ziekenhuis een gesprek gehad met de gynecoloog en dit was (sorry voor haar) geen leuk gesprek. Ik kreeg nog een echo en ze was heel kort en bondig, ik vroeg haar ook nog even naar de baby te kijken en daar kwam ik op dat moment niet voor zei ze, zij keek alleen naar afwijkingen van de placenta/ baarmoeder.

Ook heb ik haar gevraagd om advies wat thuis/ werken betreft en zij zei je kan volgende week wel weer werken.
toen ik vroeg of zij de oorzaak wist van de vroegtijdige weeen werd ze nog pinniger, ik had nooit weeen gehad want die geven ontsluiting, ik vroeg haar wat het dan wel was (heb toch niet voor niks weeenremmers gehad) maar in vaktermen heet het natuurlijk heel anders, contracties of gewoon harde buiken.

Ik stond met m'n mond vol tanden en ik had liever dit gesprek niet gehad, je bent al ongerust en je hoopt dan wat moed en begrip te krijgen maar ik kon thuis wel huilen.
Verdere vragen heb ik dus ook niet meer kunnen vragen, klapte helemaal dicht.

Verder was de baarmoeder hier gelukkig wel rustig en ook de placenta was niks mis mee.

GR sylvia
 
Wat een vervelend gesprek was dat dan zeg, ik krijg niet echt het idee dat je erg serieus genomen werd. Ik ben gelukkig nog steeds onder controle van de verloskundigepraktijk en die nemen echt alle tijd voor me. Als ik tussendoor een controle wil krijg ik die en ze hebben ook met mij besproken wat ik beter wel en niet kan doen mbt werk en andere inspanningen. Als jij nog onder controle van de vk bent zou ik anders gewoon een tussentijdse afspraak maken om je twijfels te bespreken. Het lopen en staan valt me op dit moment heel zwaar, krijg bij het minste of geringste harde buiken, daarom heb ik nu op advies van de vk een rolstoel via de thuiszorg geleend. Dan kan ik nog wel even lekker naar de ikea ofzo zonder me teveel in te spannen.
 
Hoi Hermelien,

je zit inderdaad anders aan huis gekluisterd he?
Nu ben ik de deur ook nog niet uitgeweest, dat lukt gewoon nog niet.
Verder ga ik voor de controle naar de huisarts, ik woon in een klein dorpje en de huisartsen doen hier ook de thuisbevallingen.
De gynacoloog hoefde me ook niet weer op nacontrole te zien in het ziekenhuis zei ze, ook zo vreemd want de arts voorspelde me na 1 week nacontrole en daarna na 2 weken, het preciese moest ik dan maar aan de gynacoloog vragen maar die hoefde me niet weer te zien en verwees me weer terug over zo'n 2 weken bij de huisarts.

Ik denk dat ik helaas de verkeerde heb getroffen, gelukkig is dit mijn derde zwangerschap, waardoor ik toch wat nuchterder ben geworden en me niet alles meer op de mouw laat spelden.

Hoe ver ben jij nu en gaat het verder goed?
Heb je ook meer kinderen, weet eigenlijk niet zoveel van je, wel hebben we enige raakvlakken en vind ik het contact erg leuk
Groetjes Sylvia
 
Ik vrees inderdaad dat je de verkeerde getroffen hebt in het ziekenhuis, ook daar heb ik veel meer en duidelijker informatie gekregen. Mijn vk zei dat je vooral de eerste 2 weken heel rustig aan moet doen om te kijken hoe het met je gaat. De eerste week zoveel mogelijk niets doen en de tweede week langzaam weer opbouwen om te kijken waar je grenzen liggen. Misschien heb je iets aan deze informatie.

Ik heb nog een zoontje van 3 en werk normaal 32 uur per week. Ik ben daardoor nu wel in een gat gevallen, vooral omdat ik bijna niets meer zelfstandig kan ondernemen. Ik heb ook geen rijbewijs dus ik ben volledig afhankelijk van mijn man om ergens te komen. Wel een geluk dat jij misschien niet hebt, is dat mijn zoontje 3 dagen per week naar de kinderopvang gaat en ik dan dus lekker mijn handen vrij heb. Heb jij je kinderen hele dagen thuis of heb je ook nog kinderopvang? Want rustig aan doen is een stuk moeilijker met kinderen om je heen.

Misschien kun je een tussentijdse afspraak maken met je huisarts, zodat je al je vragen kunt stellen? Mij is verteld dat ik nu een verhoogde kans heb dat mijn zoontje te vroeg geboren gaat worden, vooral omdat mijn oudste ook te vroeg is geboren met 34 weken. Ik geloof dat vooral dat laatste zwaar telt hierin, dus misschien heb jij nu geen verhoogde kans. Ik ben nu 30 weken en ben blij met elke week die ik haal, want elke week is mijn kind weer sterker. Maar het kan dus ook rustig zijn dat je ondanks die vervroegde weeen gewoon tot 40 weken blijft lopen hoor. Het is gewoon lastig die onzekerheid.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan