Ik had het Patty al gemaild, maar meneer aap gaat toch niet op reis. Lydia was vandaag weg met haar vader, heeft vanmiddag dus niet in haar bedje gelegen. Toen we net gingen zingen en bidden op bed, zocht ze wanhopig tussen al haar knuffels naar haar grote aap die ik dus al in een envelop had gedaan. Ze zei pas amen toen ze meneer aap weer in haar armen had gesloten...Ik vind het heel vervelend, maar ik kan het niet over mijn hart verkrijgen om Lydia de aap af te nemen als ze er nu blijkbaar al zo aan gehecht is...Ik heb blijkbaar iets te licht gedacht over het incasseringsvermogen van mijn kleine meissie...
Ondnaks de aap ligt ze nu toch al een uur te gillen... Fijn zo'n papa die met haar naar de speeltuin zou gaan, maar denkt dat ze wel een keer haar middagslaapje kan overslaan en dus doodleuk naar zijn ouders ging met haar... ze is daar en onderweg dus supergezellig geweest, maar sinds ze thuis is strontvervelend, wat ik dus helemaal neit gewend ben van haar.