weer een droom vervlogen

A

Anoniem

Guest
Hi meiden,

Nou vanochtend getest met de digi van CB: niet zwanger!
Nu maar wachten op de ongi.
Heb al wat traantjes gelaten. We zijn best teleurgesteld. Hoop dat die rot  snel komen zodat we maar verder kunnen. Bah! Kregen gister ook nog een leuke van mijn broertje: het leek wel alsof wij niet blij waren met hun zwangerschap en dat vonden ze maar stom. Achtergrond: zijn vriendin liep 1 week op mij voor (uitger. 5 april), echter bij mij is het, zoals bekend, bij 12-13 wk misgegaan. Komt nog bij dat het een ongelukje (1 jaar bij elkaar, geen werk,  21 jr)  was bij hen.. ze zijn er blij mee hoor maar goed. Dus jah tuurlijk doet mij dat pijn!! En hoe dikker zij wordt en datum dichterbij komt, hoe meer K ik mij voel! Maar ik ben wel blij dat ze een gezonde zwangerschap hebben. Waar ik niet blij mee ben is dat ze dusdanig egoïstisch zijn dat ze durfden te zeggen dat ze zo blij zijn dat het een meisje is, een jongetje was in haar familie niet zo welkom geweest. Duhuh dat zeg je toch niet tegen mij, of ben ik nu gek. Ons kindje was nl. een jongetje (en dat wisten  ze)  en oh zo gewenst. Een kind neem je niet, een geslacht bepaal je niet. Je mag in je handen knijpen als je al een kindje kunt krijgen, en dat het dan ook nog eens gelukkig en gezond ter wereld komt. En dan leef ik niet genoeg mee. Nou ze kunnen de boom in! Echt, als ik wel blij moet zijn en interesse moet tonen in hun en zij niet in mij.. laat maar dan! Ik doe dat niet meer. Zo sorry hoor maar dit moest er ook ff uit. Ben zo ontzettend kwaad. Hoe durven ze! Met die opmerking hebben ze me echt zo gekwetst. Voel me nu de verstoteling van de familie, want  mijn ouders gaan helemaal met hun mee. Ongelofelijk!

Scorpy

 
Sjonge Scorpy, wat een K*T-zooi! Echt heel erg balen dat die test nagatief was....heb je nu ook alle hoop opgegeven of is dat pas weg als je ongi wordt? En alsof dat allemaal nog niet genoeg is ook nog dat gezeik met je broertje en zijn vriendin. Sorrie dat ik het zeg hoor, maar laat ze lekker in de stront zakken! Het lijkt wel alsof we allebei een klein beetje hetzelfde leven leiden op het moment. Mijn zwager en schoonzusje zijn dan wel niet zwanger, maar praten er dus ook zo makkelijk over en zitten me continu op stang te jagen dat ze ook wel snel 'een kindje gaan nemen'....zij is ook 21, heeft nog maar net weer een nieuw baantje, net een huis gekocht, totaal nog niet volwassen. Ook zij weten waar wij mee worstelen, natuurlijk van mijn miskramen en mijn ziekte, maar nu ook hoe moeilijk het allemaal gaat. En dan nog telkens over zichzelf beginnen he, dat ze overtijd is, dat ze stiekem de pil niet meer slikt, dat ze aan de foliumzuur zit, allemaal van dat achterbakse gezeik. Ik kan daar helemaal van op tilt slaan, maar weet me op die momenten meestal nog net in te houden, al wil ik haar het liefst in de haren vliegen dan! Ik zit nu dus nog te wachten op mijn , maar tot nu toe nog niks te bekennen....morgen pas testen helaas. Ik vind het zoooo eng!!! Heb dan liever meteen maar duidelijkheid! Ik heb wel continu zo'n zeurend gevoel in mijn onderrug en buik, maar het wordt niet erger, geen krampen ook nog... Dus ik stuiter heen en weer tussen hoop en vrees, het ene moment denk ik dat er nog een kansje is, het andere moment zakt de moed weer in mijn schoenen. Als het dan toch niet zo is, laat het dan maar zo snel mogelijk losbarsten!

Nou Scorpy, ik wens je heel erg veel sterkte en leef met je mee, al heb je daar niet zo veel aan nu... Huil maar lekker uit als je dan nodig hebt en neem in het weekend lekker de tijd om het te accepteren en je weer voor te bereiden op de volgende ronde. Ik 'spreek' je hier later weer wel. Succes!

Liefs, Anke
 
Jeetje scorpy wat balen zeg. ik had het je zo gegunt. Wanneer jezelf bezig bent in de mmm dan merk je pas de egoisme van anderen. Wanneer ze voor de 2e of 3e keer zwanger zijn hoor je ik wil graag dat het een meisje/jongen is, dan denk ik altijd je wil... wees blij dat er een 2e of 3e onderweg is.

Ik kan me goed voorstellen dat elke keer wanneer je haar ziet denkt ik had nu ook zo een dikke buik kunnen hebben maar helaas zien sommige mensen alleen hun eigen geluk en niet het verdriet van een ander. En natuurlijk mag je hier spuien daar ishet forum tenslotte ook voor :)

mijn zusje die  4 jaar jonger is dan mij vertelde vorige week dat ze zouden beginnen met zwanger worden. Daar was ik al door gekwetst. Ik gun het haar van harte maar aan de andere kant had ik ook zoiets van hallo je weet dat we gaan beginnen met ivf (ik ga ervan uit dat het nu toch een keer gaat lukken) en dan begin je ook dan is zij straks al zwanger en gaat iedereen in hun zwangerschap op en ik die er zolang op heb gewacht ben dan maar een bijzaak zo van ow ja zij is er ook nog. dat vind ik wel moeilijk maar goed de moeder van een vriendin van mij zei tegen me Sabien wij hebben samen met jou ook zo lang gewacht op het kind dus tegen de tijd dat je baby er is ben je voor ons altijd het belangenrijkste dat vond ik wel erg lief.

Nou goed het is er bij mij ook weer uit.

kop op het gaat voor ons allemaal echt wel een keer goedkomen en dan komt ons diepste wens uit.

liefs sabine
 
Hallo,

Het kan heel kwetsend zijn hoe anderen reageren. Vooral als het je familie is, is mijn ervaring. Mijn broer zei laatst nog dat ik het een plekje moest geven dat het niet lukt om zwanger te worden. Het leek hem en goed idee om iets met kinderen te gaan doen!
Ben al 4 jaar bezig en heb 2 miskramen achter de rug. Mijn broer en zijn vrouw hebben drie kinderen en de zwangerschapen verliepen allemaal prima. Ik snap dat hij het goed bedoelt maar hij slaat zo de plank mis met zijn advies! Ik wil niets met andere kinderen, ik wil zelf een kind. Het steekt me vooral dat hij, en vele anderen, gelijk met een oplossing willen komen, terwijl je gewoon wilt horen dat ze het klote voor je vinden of gewoon alleen maar luisteren.

Ik moet wel zeggen dat "wij" vrouwen die moeilijk zwanger kunnen worden natuurlijk wel erg gevoelig zijn, maar terecht. Je omgeving begrijpt het gewoon niet goed en dat kan ik ze eigenlijk niet eens kwalijk nemen. Ik snap mezelf ook niet altijd even goed met al die emoties en hormonen iedere maand. Heel veel mensen zeggen dat ik er niet zo mee bezig   moet zijn. Alleen jullie snappen dat dat gewoonweg niet kan. Iedere maand heb je weer hoop.  

Maar jouw verhaal vind ik wel kwalijk, wat een slecht inlevingsvermogen hebben zij zeg! Ik snap dat je diep gekwetst bent. Wellicht heeft het zin om het ze toch een keer te zeggen. Want dit is vervelend.

Wat fijn dat dit forum er is, ook voor dit soort dingen.
Sterkte!
Beppie4
 
Hoi Scorpy,

Ik snap je gevoel helemaal! Zo gaat het bij ons ook al een hele tijd. Mensen kwetsen je zo doordat ze bepaalde opmerkingen maken, zeg dan niets!!!! Ik vraag mij ook altijd af waarom ze niet gewoon kunnen zeggen dat ze niet weten wat ze tegen ons moeten zeggen. daar schiet ik meer mee op dan met allerlei vage goedbedoelde opmerkingen. Laatst zei een vriendin tegen mij toen onze 1e ICSI poging mislukt was: O, nou dan ga je toch gewoon naar Belgie".  Ik ontplofte zowat. Mensen snappen soms echt niet wat je eigenlijk doormaakt en wat je al gehad hebt. Ik zou ook wel eens willen horen dat ze heel veel bewondering voor ons hebben omdat we het toch maar allemaal moeten doorstaan. Met zo'n opmerking zou ik nou wel eens blij zijn.
Maar goed, we laten de moed nog niet zakken hoor Scorpy. Wie weet ben je straks wel heel bijzonder, misschien krijg je wel meteen een tweeling! Dat zou pas leuk zijn!
Gelukkig kan je hier op het forum je hart luchten, wij snappen allemaal hoe jij je voelt!
Ik ga in ieder geval hard voor je duimen dat de volgende poging gaat lukken.

Liefs, Ibbeltje
 
He Scorpy !

Wat afschuwelijk zeg !! En inderdaad wat heb je toch een rotmensen, die totaal geen rekening houden met de gevoelens van anderen. Alsof zij de enige zijn op de wereld. Ik weet wel toen mijn schoonzus zwanger werd van de tweede, ik me erg verdrietig voelde, dat had ons kindje moeten zijn, zo voelde het. Mijn broer en zij wisten als enige (toen nog) dat wij al ruim twee jaar (destijds) bezig waren. Ze hebben geen seconde gevraagd naar onze gevoelens, maar ook geen rotopmerkingen gemaakt. En zelfs dan doet het pijn. Dus kan ik me heel goed indenken hoe je je voelt. Ik zeg er trouwens wel heel eerlijk bij dat zij nu erg enthousiast is nu het na bijna 3 en half jaar wel is gelukt, en zich dus waarschijnlijk nooit gerealiseerd heeft hoeveel pijn haar zwangerschap mij heeft gedaan. Hopelijk is dat bij jouw broer en zijn vriendin ook het geval...

Ik wens je heel veel sterkte !
 
Hoi Scorpy,

Ten eerste vreselijk balen voor jullie dat het wederom niet gelukt is.

En ten tweede: ik begrijp je gevoel naar je broertje en zijn vriendin toe helemaal. Natuurlijk begrijp ik dat de situatie waarin wij zitten niet normaal is, maar zo'n reactie is ook niet normaal. En dan heb je ook nog een MK gehad. Ze weten dondersgoed hoe het zit bij jullie. Dan is zo'n reactie niet te begrijpen. Maar ja, wij weten niet hoe het is om 9 maanden op een roze wolk te zitten. Misschien dat ze over een half jaartje weer bij hun positieve komen. Vriendinnen van mij hebben dat ook gehad. Nu is het helemaal normaal dat ze kinderen hebben en kunnen ze er normaal over praten. Maar toen de eerste babyboom op komst was.....
Vreselijk, ik heb hele avonden bij de heren op verjaardagen/feestjes gestaan. Al die verhalen van de zwangeren kon ik niet meer aanhoren. Maar eigenlijk kon ik het ze niet kwalijk nemen. Maar wel toen ik een meidenavondje bij mij thuis had georganiseerd. Er is toen de hele avond over zwangerschapskwaaltjes en baby's gepraat. Terwijl ze allemaal weten hoe het zit bij ons. Later heb ik ze daarop aangesproken en kunnen ze nog steeds door de grond zakken als het weer ter sprake komt (zéér terecht, vind ik). Maar ja, ze staan nu weer met beide benen op de grond en zijn de feestjes ook weer voor mij gezellig.
Lieve Scorpy, ik hoop dat het bij jou straks ook weer wat beter gaat (de omgang met familie enzo) en als jij straks zwanger bent, ben JIJ het middelpunt van de belangstelling, van het begin tot het eind. Dat heb je dan echt verdiend.

Lfs, Kip.
 
Hoi Scorpy,

wat een ongelofelijk rotverhaal. Vooral ook omdat jullie gelijk zouden oplopen. Ik vind het ook moeilijk met mensen die ongepland en  zonder bewuste keuze  zwanger raken.
Gelukkig kun je dan hier terecht om je hart te luchten. Wij begrijpen het helemaal.
Het is erg moeilijk voor anderen om zich hierin in te leven, ze voelen het niet. Wil niet zeggen dat ze zich niet moeten proberen in te leven.
Aan de andere kant, ik heb van de week 2 keer mijn moeder aan het huilen gemaakt omdat ze het zo erg vond dat het weer niet gelukt is (met nog een heel verhaal erbij maar goed, dat is een andere uiterste).

Heel veel sterkte voor jou en je man ( of vriend)

Liefs, Belle
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan