weer een stapje verder met sophie

A

ANONYMOUS_USERNAME

hallo dames...

sophie is inmiddels weer helemaal opgeknapt, na de derde keer ziek te zijn geweest in een maand ( de derde keer ws van de mex griepprik) en is ze weer helemaal de oude..

ze is lekker vrolijk en eet voor haar doen heel goed!!!

Afgelopen maandag weer een afspraak gehad met de gedragsdeskundige over sophie.
Ditmaal moest ik een vragenlijst (= auti-r) doornemen en bij elk onderdeel, aangeven hoe sophie dat doet.
(oogcontact maken, vertellen, begrip, lopen, troosten en getroost worden, liefkozingen etc etc)

Ik dacht dat het een andere vragenlijst zou worden dus was alleen gegaan, maar nu vond ik het wel heel jammer dat ik er alleen voor stond, soms weet je sommige dingen gewoon niet helemaal zeker..

Maar goed , ik heb het zo duidelijk mogelijk verteld en dat was voor mijn gevoel de waarheid..

Na die tijd hebben we het nog even over de ontwikkeling van sophie gehad en gaande weg vertelde ze wel een beetje waar ze aan zit te denken..
dit is nog niet concreet, maar ze liet al wel wat los...
ze ziet wel een paar kenmerken uit het autistisch spectrum.... opvallendheden en bijzonderheden..

Tevens kwam te sprake, dat ze zich afvraagt of sophie wel de goede begeleiding kan krijgen op het kdv waar ze nu zit...

en hier schrok ik behoorlijk van..
Dit had ik niet verwacht, misschien heel naief.. Maar ik zat meer te denken aan de basisschool of speciaal onderwijs..Dus de toekomst en
nog niet zo dichtbij,.

Ze vroeg zich namelijk af, of ze op het kdv haar wel de juiste en de nodige begeleiding kunnen geven die ze nodig heeft.
Ze wil nml zo snel mogelijk beginnen , want alles wat sophie nu al leert is natuurlijk mooi meegenomen..

dat begrijp ik, maar het is wel even schrikken..

Ik werk nml bij haar op het kdv, dus ze is altijd vlak bij mij in de buurt en dat is zo fijn...
Tevens schrikt mij het beeld van een ander soort kdv me meer af dan speciaal onderwijs.
ik heb geen idee waar dat vandaan komt, maar het is wel zo..

Voor de rest vertelde ze nog niets, dat krijgen we a.s dinsdag te horen. dan hebben we het eindgesprek en de evaluatie van alle onderzoeken en testen...

Merk dat ik het toch steeds moielijker gaat vinden....

Let wel, ik wil het beste voor mijn meisje, maar het is wel steeds heel confronterend..

Ik houd jullie op de hoogte

ps. herkennen jullie misschien ook het gevoel, dat je soms het idee hebt dat je je misschien wel een overbezorgde moeder bent.
Dat je je zorgen om niets maakt.
Dat je dingen ziet die er misschien helemaal niet zijn,
Dat er niets aan de hand is met sophie..
Dat het gewoon aan jezelf ligt, dat ik misschien wel meer aandacht had moeten schenken aan sophie..
Dat sophie gewoon een normaal meisje is en dat we nu gewoon te ver gaan denken en zien..

ik heb dat gevoel nu steeds vaker....
 
Hoi Tobi,

Wat goed dat je je verhaal weer van je afschrijft en deelt!!
Vervelend dat Sophie zo ziek is geweest!! Gelukkig is ze weer opgeknapt.
Het auti-R fromulier hebben wij een paar weekjes geleden ook ingevuld voor onze dochter.
Daaruit kwam ook naar voren dat ze een aantal kenmerken vertoond van autisme. Dit gaan ze bij haar nog door een deskundige laten observeren.

Ik begrijp zo goed hoe moeilijk en zwaar zo'n periode is. Maar wat ik al op het andere forum zei: je wilt het beste voor je meisje en dat is een teken dat je een goede moeder bent. Ik snap je gevoel hoe je het aan het eind omschrijft.
Ik herken dat helemaal bij mezelf.

Maar als professionals bevestigen dat er iets met Sophie is moet je je niet schuldig voelen dat het aan jou ligt. Dat je het anders had moeten doen, niet goed ziet, meer aandacht aan moet geven.
Lieve schat, als je je daarin tekort geschoten voelt als moeder heeft dat niets te maken met hoe Sophie nu is. Autisme (mocht dat eruit komen) heeft daar niets mee te maken. Het zit in de genen. Sophie is niet wat ze is/hoe ze is door een verkeerde opvoeding ofzo die jij gegeven hebt.

En blijf vooral Sophie zijn als jou mooie kindje, niet als een autist. Klinkt gek, maar ze blijft Sophie. Een eigen persoontje met eigen karakter en gevoelens. En dat daar misschien autisme uitkomt, dat is een stempel die de maatschappij geeft, die noemt het zo. Niets mis mee opzich, maar soms is het moeilijk om je kindje te blijven zien als een kindje en eigen persoon.

Mocht het eruit komen dat ze autistisch is probeer dit voor ogen te zien:
Sophie is geen autist, ze heeft autistische kenmerken. Begrijp je wat ik bedoel???

Maar ik begrijp je gevoelens en gedachten wel hoor!
Zet hem op en hou ons op de hoogte.

Liefs, Mare
 
Hey Tobi,

Je bent echt niet een overbezorgde moeder hoor (nouja, we zijn allemaal bezorgd om onze schaapjes natuurlijk). Je hebt heel goed aangevoeld dat Sophie een beetje anders is dan andere kinderen maar daarom niet minder speciaal.
Je doet het super!!!

Sterkte dinsdag.

Liefs, Tessie
 
Hoi Tobi,
Fijn dat Sophie weer beter is en lekker vrolijk. Het lijkt me een lastig traject waar je nu in zit. Het is net of je nu ook ineens in een stroomversnelling terecht komt. Ik leef met je mee meid
 
Hoi,
Los van of hulp niet ook nodig is wil ik je even zeggen dat ik je gevoel over of je niet te ver gaat heel erg herken. Onze middelste zoon Bo heeft bij zijn geboorte zijn sleutelbeentje gebroken en daar heeft hij flink last van gehad... we gingen met hem een heel traject in... ik wilde dit heel graag, want ik wil(de) het beste voor hem, maar aan de andere kant voelde het soms ook alsof ik hem zelf niet de kans gaf te laten zien wie hij is en wat hij kan... alles werd 'zomaar' beslist en voor ik het wist reden we heen en weer tussen allerlei instanties.
Soms voelde het alsof iedereen iets van hem wilde en dat ze allemaal hun eigen toko draaiende wilde houden... Toch heb ik het gedaan hoor, maar achteraf had ik het misschien wat meer op zijn beloop moeten laten.... moeilijk hoor!
Wanneer doe je het goed.... Eén ding weet ik nu wel. Vertrouw op je gevoel!!! Dat zegt je de waarheid over je kind!
Succes!
Liefs, Noor
 
Lieve Tobi

Met een brok in m'n keel lees ik je berichtjes over je mooie meisje.... Heftig allemaal hoor! Niet twijfelen aan jezelf hoor, je doet juist het beste voor je dochter: je kijkt en luistert naar haar doet wat je kan om haar te begeleiden. Als het niet blijkt te zijn wat ze nu denken, dan zien ze dat ook wel op tijd in, daar moet je vertrouwen in hebben. En anders ben je er supersnel bij geweest en heb je Sophie alleen maar geholpen!!

Kunnen jullie hier wel samen in weg in vinden?

Sterkte met alles, ik leef met je mee!

Groetjes
Susan
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan