Ja vannochtend begon goed! Rebecca is een paar dagen wat minder geweest, virusje, veel hoesten veel uitzuigen veel alarmen 's nachts. Nou vannochtend was ze weer vol haar zelf. ik moest haar rond 8 uur gewoon lekker wakker maken voor de fles. En na 3 bijna 4 dagen toch minder drinken fles volledig op, boeren, huppa, oeps 1 erg grote, en hoesten, dus leg haar neer, ff uitzuigen klaar. Mevrouw draait op haar buik, en ja zoals bijna altijd armpje tussen de speilen door, en ineens wilt ze verder draaien. en ik hoor heel licht een "knak" zij huilen, ik haar heel snel er uit getrokken!!!
ja blijven huilen, en ja sorry maar Rebecca huilt eigenlijk NOOIT. en die knak!!!
Nou na ong 20 min was ze wat gekalmeert, ja wil wel iets meer duidelijkheid voordat ik haar inlaad naar de EH, nou niets aan de hand maar linkerarm wilt ze totaal niet gebruiken, en dat voor een grijp-grage!!!
En ja mijn geluk, weer eens een weekend dat Bas in de ochtend al aan het werk is, ik hem gebeld, nee hij was enige leidinggevende op dienst geen, tenzij levensbedrijgend, optie om weg te kunnen, Dus mn schoonmoeder uit bed gebeld, ja we kunnen wee naar eerste hulp ik hoorde knak, en nu wilt ze die arm totaal niet bewegen.
Nou daar twijfelden ze tussen een zondagsarmpje, een ontwrixhte elleboog dus, en tussen een breuk boven de pols, nou foto's gemaakt, en ja ons geluk natuurlijk een vermoedelijke breuk. Nou dan wordt je nog vriendelijk gevraagd maar u weet zeker dat U niet haar daaraan heeft vast gehouden en getrokken!! Nou sorry wordt ik voor mijn gevoel gewoon beticht van kindermishandeling!!! Nou denk dat ze mn reactie wel konden begrijpen, nou nee, maar ja ik weet allen dat ik iets hoorde zij begon ineens te huilen ik haar vliegensvlug uit die houding gehaald, ja wie weet heb i die plek ook vast gepakt! Dus ja wie weet heb ik het verergert, maar wat wil je in zo'n situatie heb ik gezegd. Nou ernaa stond ik eigenlijk te trillen van woede, want na die vragg had ik eigenlijk pas door waarom ze m vroegen, op dat moment had ik zoiets van hallo ik heb al 3x verteld wat er is gebeurt.
Ja er werden foto's gemaakt en er is een twijfeling of ze een breukje heeft boven haar pols, dus uit voorzorg in het gips!!! Komende vrijdag terug, dit gips eraf, en controle, en nieuw kunstgips erom, uiteindelijk 4 weken zit haar armpje in het gips.
Ja we hebben nu echt het gevoel wat zal haar bespaard blijven!!
Nou we hebben te horen gekregen wa mogen paracetamol geven tot maximum.
Nou ik zou een stal genootje naar een wedstrijd rijden en heb dat ok gedaan en Rebecca juist mee genomen, was nl ong 3.5 km rijden, en zij heeft heerlijk met mij in de kantine paardjes zitten kijken, en was giga goed gehumeerd, Daarna gelijk naar huis en heeft ze nog ff in de box gelegen en toen toch huilen van wat pijn, dus ben blij dat ik haar toch heb meegenomen, want dan toch wat afleiding.
Het zit haar echt niet mee. We hopen dat we geen veredere dingen hoeven mee te maken. en dat we ff flink ui de buurt van de EH kunnen blijven.
Groetjes Pauline, en een wiite arm van Rebecca
ja blijven huilen, en ja sorry maar Rebecca huilt eigenlijk NOOIT. en die knak!!!
Nou na ong 20 min was ze wat gekalmeert, ja wil wel iets meer duidelijkheid voordat ik haar inlaad naar de EH, nou niets aan de hand maar linkerarm wilt ze totaal niet gebruiken, en dat voor een grijp-grage!!!
En ja mijn geluk, weer eens een weekend dat Bas in de ochtend al aan het werk is, ik hem gebeld, nee hij was enige leidinggevende op dienst geen, tenzij levensbedrijgend, optie om weg te kunnen, Dus mn schoonmoeder uit bed gebeld, ja we kunnen wee naar eerste hulp ik hoorde knak, en nu wilt ze die arm totaal niet bewegen.
Nou daar twijfelden ze tussen een zondagsarmpje, een ontwrixhte elleboog dus, en tussen een breuk boven de pols, nou foto's gemaakt, en ja ons geluk natuurlijk een vermoedelijke breuk. Nou dan wordt je nog vriendelijk gevraagd maar u weet zeker dat U niet haar daaraan heeft vast gehouden en getrokken!! Nou sorry wordt ik voor mijn gevoel gewoon beticht van kindermishandeling!!! Nou denk dat ze mn reactie wel konden begrijpen, nou nee, maar ja ik weet allen dat ik iets hoorde zij begon ineens te huilen ik haar vliegensvlug uit die houding gehaald, ja wie weet heb i die plek ook vast gepakt! Dus ja wie weet heb ik het verergert, maar wat wil je in zo'n situatie heb ik gezegd. Nou ernaa stond ik eigenlijk te trillen van woede, want na die vragg had ik eigenlijk pas door waarom ze m vroegen, op dat moment had ik zoiets van hallo ik heb al 3x verteld wat er is gebeurt.
Ja er werden foto's gemaakt en er is een twijfeling of ze een breukje heeft boven haar pols, dus uit voorzorg in het gips!!! Komende vrijdag terug, dit gips eraf, en controle, en nieuw kunstgips erom, uiteindelijk 4 weken zit haar armpje in het gips.
Ja we hebben nu echt het gevoel wat zal haar bespaard blijven!!
Nou we hebben te horen gekregen wa mogen paracetamol geven tot maximum.
Nou ik zou een stal genootje naar een wedstrijd rijden en heb dat ok gedaan en Rebecca juist mee genomen, was nl ong 3.5 km rijden, en zij heeft heerlijk met mij in de kantine paardjes zitten kijken, en was giga goed gehumeerd, Daarna gelijk naar huis en heeft ze nog ff in de box gelegen en toen toch huilen van wat pijn, dus ben blij dat ik haar toch heb meegenomen, want dan toch wat afleiding.
Het zit haar echt niet mee. We hopen dat we geen veredere dingen hoeven mee te maken. en dat we ff flink ui de buurt van de EH kunnen blijven.
Groetjes Pauline, en een wiite arm van Rebecca