Weer eens een berichtje van mijn

Hallo allemaal,

Het is alweer een tijdje geleden dat ik hier ben geweest, de afgelopen week heb ik even wat rond gesnuffeld.
Nou we zijn dus weer een paar maanden verder en nog steeds niets, dat komt nu dus op 10 jaar en 6½ maand.
Ik heb de laatste paar dagen ellendige dagen achter de rug.
Half december zijn we 10 jaar getrouwd.
We zouden eerste kerstdag thuis zijn, en tweede kerstdag naar mijn ouders toegaan die wonen 220 km verderop we hadden voor tweede kerstdag een restaurant besproken om onze trouwdag te vieren, we hadden mijn ouders en mijn broer met zijn vriendin uitgenodigd. Ik weet dat mijn moeder aan haar voet geopereerd moet worden, maar wat ik van de week te horen kreeg toen knapte er iets in me. Ze kreeg van de week telefoon dat ze 23 december geopereerd moet worden, dan heb je je verstand toch niet dat je dat doet voor de kerstdagen, als ze die datum niet zou gaan dan zou het april of mei worden zei de arts.
Ik heb dus mijn moeder 's morgens gebeld en haar gezegd dat we het etentje dan maar beter kunnen verschuiven naar januari, want dat ik niet met iemand in het restaurant ga zitten die 3 dagen daarvoor geopereerd is. Ik wordt gewoon afgekat.
Ik heb daarna mijn vader gebeld en hem het verhaal gedaan hij zei laat haar maar aan mijn over. Ik heb gelijk mijn broer gebeld (er zit 12 jaar leeftijdsverschil tussen ons) en hem verteld dat het etentje niet door gaat. En ik vertelde hem ook dat ik ruzie met ma had.
Hij zei ja ik heb ook ruzie met haar.
Ik zei o vertel. De woningstichting belde en die hebben me een huis toegewezen. Ik ben hartstikke blij voor hem hij wordt 24 dus tijd om het huis uit te gaan, hij gaat samenwonen.
Daar was moeders wat pistof over.
Die dag kreeg ze dus te horen van het ziekenhuis, dat wij niet komen en dat me broer een huis kreeg, dat werd haar te veel, maar sorry dat ik het zeg dat mens dat spoort niet ze is stront chagerijnig tegen alles en iedereen. Ze heeft verder een hart van goud, maar je laat je eigen toch niet opereren voor de kerst.
Tot overmaat van ramp werd ik van de week een dag te vroeg ongi. dus joepie dat maakte het feest compleet.
Sorry voor mijn lange verhaal maar ik moest even mijn gal spuien, want ik probeer zo min mogelijk met mijn man over mijn familie te praten want hij is echt kwaad op mijn moeder. Hij zei haar dochter is 10 jaar getrouwd regelt een etentje en dan het belangrijkste in haar leven de dokters en ziekenhuizen die gaan voor. Tuurlijk heeft hij gelijk, maar het valt niet mee om rustig over de situatie te praten, daarom ben ik blij met dit forum.
Ik sluit het jaar dus lekker belabberd af, weer niet zwanger geraakt.
Dikke kus pxdt44
 
Meiss,

Het forum is er om je hart te luchten. Dus doe dat ook rustig!
Wat een gezeik met je moeder, bah! Laat je niet kisten. Enne jij gaat wel je tien jarig huwelijk vieren natuurlijk he, ook al gaat je moeder onder het mes.
Leuk dat je broertje op zichzelf gaat, met vriendinnetje dan.
Enne echt KUT dat het zwangeren niet lukt meiss. Wat een tijd, dat je nog hoop hebt. Pff.. echt respect. Lijkt me heel lastig.... Zijn er nog andere opties voor een kindje????

Sterkte meiss!! Liefsss!
 
Meis, wat vervelend nou allemaal. Ik begrijp dat je moeder geopereerd moet worden, maar het is wel een rottijd. Ik weet niet wat voor operatie het is, maar misschien kan je toch wel uit eten? Het gaat om een voet, dus misschien met een krukje eronder? Kan het allemaal gewoon doorgaan.

En over niet zwanger zijn, 10 jaar is inderdaad een lange tijd. Ik kan me ergens herinneren dat jullie er bewust voor gekozen hebben geen IVF of ICSI-traject in te gaan. Meis, als je dat niet wil en er is na 10 jaar nog niets spontaan gebeurd, dan zal je voor jezelf een keuze moeten maken: Of je gaat alsnog het IVF-traject in met de hoop dat het alsnog gaat lukken of je moet het voor jezelf gaan afsluiten, hoe moeilijk ook. Ik snap dat dit misschien niet is wat je wilt horen, maar je kan niet blijven hopen en je leven stil laten staan op iets wat zonder hulp in ieder geval heel moeilijk of misschien wel niet gaat gebeuren. Straks kijk je over tig jaar terug op je leven en heb je spijt dat je niet eerder stappen hebt ondernomen (welke stappen dan ook). Ik gun je van harte een zwangerschap dus hoop dat je misschien toch kiest voor een ziekenhuistraject.
Het kan nooit zwaarder zijn dan je nu al achter de rug hebt. Ik kan me 10 jaar hopen niet eens voorstellen, ik vond de 3,5 jaar die het bij ons heeft geduurd al 2,5 jaar te lang...
 
Dank je wel voor jullie lieve reacties.
Ze is al 2 keer eerder aan haar voet geholpen, maar dat hebben ze helemaal verkeerd gedaan, maar aangezien dat mijn moeder haar nukken heeft. Ze heeft best wel een hoge pijngrens maar af en toe dan snap ik geen bal van haar.
Het is altijd dokter en ziekenhuis praat nooit positieve praat.
Mijn man en ik hebben de laatste 2 jaar een zware tijd achter de rug, niet in onze relatie hoor.
We hebben een aantal jaren eens een huisje gereserveerd voor 6 personen met de kerst en op het laatste moment kregen we te horen dat ze niet mee gingen, omdat mijn moeder met haar maag zat en onze dagen niet wilde verpesten dat had ze dus toch gedaan. We zijn een keer na de kerst opgestapt omdat ze ook haar nukken had. 2 Jaar geleden hebben mijn man en ik kerst thuis gevierd samen nou ja was geen kerst we zaten in heel zwaar weer met ons bedrijf. We hadden nog geen 50euro te besteden toen, en we zouden naar mijn ouders met de kerst, maar door de problemen in het bedrijf kon dat niet door gaan. Toen was het weer helemaal mis, omdat we het op het laatste moment af zeiden. Ze weet dat we al meer dan 10 jaar bezig zijn met zwanger raken, ze weet hoe het met ons bedrijf gaat, en dat we een zware periode doormaken.
Maar ze zoekt het maar lekker uit, maar mijn man is echt kwaad op haar.
Hij zei ze moeten er eens naar kijken wat hun dochter allemaal voor hun doet, en niet altijd klagen. Nou zijn we 10 jaar getrouwd en daar wordt als het ware niet naar gekeken.
Maar ik weet ook dat als mijn man zijn mond open ga trekken dat heel Nederland op schudden staat. Want als hij ziet dat ik verdrietig ben en benadeeld wordt dan is hij woedend.
Maar ja we zien het wel.
We zaten trouwens te denken om volgens jaar met ivf te beginnen, maar ik wil niet gestresst zijn als ik daarmee begin.

Dikke kus maar weer
 
Nou wat een gedoe zeg met je moeder.. Pfff.. Hoop dat dit jaar een leuke kerst gaat worden!
En wat betreft IVF, ga ervoor!! Nu kan het nog. Later krijg je spijt. Zodra dat ook niet lukt kun je het misschien beter afsluiten en er rust in vinden dat het niet is gelukt. Dit is zo ook geen leven meid!

Hoop dat jullie nog eens een wondertje mogen ontvangen..!
 
Oh lieverd, wat een narigheid zeg...lastige situaties kunnen er toch ontstaan in families, helaas weet ik er alles van, gelukkig is bij ons de lucht (voor nu) geklaard, maar t blijft moeilijk.Je wil het goed doen, maar dat wordt niet gewaardeerd.

Meid vier je trouwdag lekker samen met je man en later nog een keer uitgebreider met de mensen die je dan om je heen wilt hebben! Misschien heb je er dan wel plezier aan, want volgens mij is het plezier nu nergens meer te vinden bij jou.

Wat super dat jullie hebben besloten toch het IVF-traject in te gaan! Ik heb er geen spijt van dit te hebben gedaan, ben wel eerst bij een psych geweest, toen kreeg ik rust in mijn hoofd, toen 2x ICSI en zie hier, nooit meer verwacht en nu bijna 10 w zwanger..

Hoop echt dat 2012 jullie je wonderkindje gaat geven, als iemand het verdient ben jij het wel met je doorzettingsvermogen!

liefs Yosha
 
Wat een verhaal zeg! Ik weet ook niet goed wat ik hierop moet zeggen.
Ik zou ook lekker de trouwdag zelf vieren. Als het met de familie niet gezellig kan, dan maar niet, toch?

Sterkt!

liefs Daisy
 
Ach lieverd, wat een ellende allemaal..... Put kracht uit het feit dat we hier voor je klaarstaan! En wat betreft IUI, zou er ook voor gaan, hoor! Natuurlijk niet gestrest, maar er is dan weer hoop. En hoop doet leven! Veel sterkte, meis. We denken aan je!

Liefs!
 
Terug
Bovenaan