<p>Lieve dames,</p><p>Ik moet even mijn verhaal kwijt, hopelijk kan ik het hier delen.</p><p>Precies twee weken geleden werd ik ziek: griep. Het kwam er vrij heftig aan twee kanten tegelijk uit en ik heb 14 uur achter elk uur elkaar alleen maar kunnen overgeven. Daarbij lag ik te rillen in bed met driedubbele kleren aan en twee winterdekbedden over me heen om het maar warm te krijgen, maar dat wilde niet echt lukken. Waarschijnlijk had ik koorts, maar met zulke waterige uitwerpselen durfde ik geen thermometer in m'n achterste te steken. Gelukkig was ik niet ook nog tegelijkertijd ongesteld, al kon dat wel elk moment losbarsten aan het gerommel in m'n onderbuik en mijn pijnlijke borsten te voelen...</p><p>Twee dagen later kon ik gelukkig weer wat eten en wat drinken, al was ik helemaal kapot van het overgeven en het niet kunnen slapen door de misselijkheid en de rillerigheid. En die verdomde ongesteldheid was er ook nog niet. Toch maar eens een test doen: positief... Wat?! Ja, mijn vriend en ik wilden kinderen en ja, we gebruikten al maanden geen condoom meer, maar in godsnaam: uitgerekend nu nadat ik net half dood was gegaan zwanger??<br /><br />Ik heb meteen de huisarts gebeld om te vragen of koorts kwaad kan in zo'n vroeg stadium van zwangerschap, maar volgens hem kon dat geen kwaad. De assistente wist daar nog aan toe te voegen dat geen enkele vrouw kinderen zou krijgen als kinderen niet tegen koorts konden, dus ik moest me vooral geen zorgen maken. Nu ben ik bioloog en dit eenvoudige antwoord kon ik niet zomaar voor waar aannemen zonder enige uitleg. Dus ik ben de wetenschappelijke artikelen ingedoken. Lang verhaal kort: er is erg weinig onderzoek gedaan naar koorts en de gevolgen daarvan voor het embryo, maar bij ratten en bij cavia's is dit in de jaren 90 onderzocht en bleek dat er in een zeer vroeg stadium, en bij meer dan 2 graden koorts voor een periode langer dan 20 minuten, veel afwijkingen aan hersenen en zenuwstelsel optraden en kregen veel van deze diertjes een miskraam. De (zeer) hoge temperatuur zorgt er blijkbaar voor dat de zenuwcellen niet kunnen ontwikkelen zoals ze zouden moeten, met alle gevolgen van dien. Bij ratten en cavia's dus, bij zeer hoge koorts van meer dan 2 graden Celsius.<br /><br />Aangezien ik geen knaagdier ben en er ook een kleine kans is dat ik meer dan 2 graden koorts heb gehad, stelde ik mezelf gerust dat het toch vast wel wat mee zou vallen en het allemaal goed zou komen...tot 4 dagen geleden, op donderdag. Ik zat toen in mijn 6e week en na het plassen bij het afvegen zag ik ineens roze op het papiertje. De schrik sloeg me om het hart. Even googlen leerde me dat veel vrouwen weleens wat bloedverlies hebben en dat dat niet meteen wat hoeft te betekenen, dat stelde me wel redelijk gerust. Aan het einde van de dag werd het roze wat bruin, alleen bij het afvegen, dus ik dacht: niks aan de hand, het is weer over. Vrijdag nog wat licht bruinig bij het afvegen, maar verder niks aan de hand.</p><p>Gister, zaterdag weer roze en later op de dag een heel klein beetje rood en bruin in mijn ondergoed en op mijn papiertje. Nu, zondag, had ik 's ochtends bruinig bloed in m'n ondergoed. Bij het afvegen veel helderrood en bruin slijm, dus ik dacht, nu is het gebeurd... Dit was het dan, het is tóch niet goed gegaan met die koorts en nu komt alles eruit. Helemaal verdrietig op de bank en maar een beetje series gekeken. En nu 's avonds... is het weer weg. Als ik ga plassen is enkel het papiertje heel licht bruinig.</p><p>Ik weet nu echt niet meer waar ik aan toe ben. Ik word er zo verdrietig en wanhopig van, van dat bloed, en dan denk ik, dit kan toch niet goed zijn? En dan lees ik weer verhalen van vrouwen die dat ook hebben gehad en dat het bij hun allemaal goed is gekomen, en dan heb ik weer een klein beetje hoop. Het is zó vermoeiend...</p><p>Ik heb me vrijdag online aangemeld voor een vk, maar ze hebben me nog niet teruggebeld voor een afspraak (ik kon ze niet bereiken vrijdag). Hopelijk kan ik komende week langskomen en kunnen ze me wat duidelijkheid geven... Het zou natuurlijk verdrietig zijn als het mis zou gaan, maar dan weet ik in elk geval waar ik aan toe ben. Nu voel ik me zo wanhopig steeds, ik weet gewoon niet of ik blij kan zijn of dat ik een rouwproces in kan gaan... Misschien herkennen mensen zich hierin... </p><p>Liefs, Peppsi</p>
Weet niet meer waar ik aan toe ben :(
- Onderwerp starter Peppsi
- Startdatum
Hoi,
Je hebt et over dat koorts mogelijk hersenschade kan veroorzaken. Ik weet zelf niet of dat mogelijk is maar er moet dan toch eerst hersenen aanwezig zijn om schade aan te richten?
Je bent nog in zo'n vroege stadium. Denk niet dat je je zorgen hoeft te maken.
Je hebt et over dat koorts mogelijk hersenschade kan veroorzaken. Ik weet zelf niet of dat mogelijk is maar er moet dan toch eerst hersenen aanwezig zijn om schade aan te richten?
Je bent nog in zo'n vroege stadium. Denk niet dat je je zorgen hoeft te maken.
Bedankt voor je reactie. Misschien heb je gelijk inderdaad, maar rond de 4 weken (tien ik koorts had) begint het zenuwstelsel zich te vormen en begint de aanleg van de hersenen. Als daar iets mis gaat, kan het dus zijn dat er geen hersenen ontstaan omdat die eerste cellen vervormen door de hoge temperatuur (denk maar aan hoge koorts bij ons, dat is boven de 42 graden ook levensbedreigend omdat eiwitten dan vervormen, net als wanneer je een ei kookt). Misschien denk ik er veel te ver over na, maar ik wil het juist proberen te begrijpen. En ik word zo ongerust van dat bloed steeds... 
Ik kwam bij mijn eerste zwangerschap na 6dagen 39+ koorts ook achter dat ik zwanger was. En dacht idd.. are you kiddin.. hoe dan
Maar goed t was zo. Dit heeft mijn zwangerschap niet beschadigt.
Maar goed t was zo. Dit heeft mijn zwangerschap niet beschadigt.
Het komt vaker voor dat vrouwen in het begin van de zwangerschap wat bloed verliezen. De baarmoeder is beter doorbloed en een adertje kan knappen. Als dat bloed niet direct het lichaam verlaat, vind je het terug als donkerbruin bloed bij het toiletbezoek.
Zolang het vrij weinig is hoef je je nog niet direct zorgen te maken. Bel morgen de verloskundige en vraag om een vroege echo. Dan kun je even ‘in je buik kijken’ en weet je hoe het er voor staat.
En voor je eigen gemoedstoestand is het misschien beter om eventjes niet te googelen. Je bent een verstandige vrouw maar door alle gekte en hormonen lijkt het alsof je even vergeet dat op internet vaak alleen de extremen staan vermeld.
Geef jezelf een pauze, niet meer googelen! En morgenvroeg even bellen voor een afspraak. Succes?
Zolang het vrij weinig is hoef je je nog niet direct zorgen te maken. Bel morgen de verloskundige en vraag om een vroege echo. Dan kun je even ‘in je buik kijken’ en weet je hoe het er voor staat.
En voor je eigen gemoedstoestand is het misschien beter om eventjes niet te googelen. Je bent een verstandige vrouw maar door alle gekte en hormonen lijkt het alsof je even vergeet dat op internet vaak alleen de extremen staan vermeld.
Geef jezelf een pauze, niet meer googelen! En morgenvroeg even bellen voor een afspraak. Succes?
Ik snap dat je je zorgen maakt om dat bloedverlies, dat heb ik namelijk ook gehad.. het begon bij ongv 5e week en heeft toen ook iets van 1,5/2 weken aangehouden. Van licht roze, tot rood, tot bruin. Had tussendoor de vk gebeld en mocht toen langs komen, alles was gelukkig goed. Bloed is inmiddels weer gestopt. Vaak te horen gekregen dat het met de innesteling te maken had.
Probeer niet te veel te stressen en erover te googlen.. dat maakt je gek. Gewoon snel afspraak inplannen en dan weet je meer.
Succes!
Probeer niet te veel te stressen en erover te googlen.. dat maakt je gek. Gewoon snel afspraak inplannen en dan weet je meer.
Succes!
Over de koorst, daar heb ik geen ervaring mee maar ik heb vanaf week 5 t/m week 9 elke dag bloed/bruin slijm of bruin bloed verloren inclusief krampen. Elke keer naar de wc gaan werd een soort marteling. Omdat ik dan zeker wist dat het nu wel mis zou gaan. Ik veel extra echo's gehad en er was elke keer niets mis. Ben nu meer dan 21 weken zwanger en alles gaat goed! Na week 9 ook nooit meer gehad. Je kan dus idd horen bij de groep met "onverklaarbare bloedverlies". Maar het hoeft dus niet altijd te betekenen dat het mis is. Hoop dat je dat een beetje geruststelt.
Groetjes, susanne
Groetjes, susanne
Hoi, ook ik heb in week 5/6 en week 8/9 bloed verlies gehad. Meestal bruinig van kleur, leek wel hopjes vla ?. Ik herken je angst wel, ik had dan geen koorts maar mijn moeder starte die periode net met de behandeling tegen longkanker dus ik had veel verdriet en stress. Heel fijn als je overal leest; "probeer vooral rustig te blijven want stress is schadelijk voor je ongeboren kind". Zoals je begrijpt kreeg ik daar alleen maar nog meer stress van. Ik heb toen de verloskundige gebeld en zij zei : als het fout gaat dan zou het sowieso verkeerd zijn afgelopen. Er moeten meerdere factoren niet goed zitten bij de embryo wil het aflopen in een miskraam.
Opzich ook wel logisch want stel dat moeder natuur het idd al na 1 genetische fout zou afbreken dan zouden er alleen helemaal gezonde baby's worden geboren.
Ik hoop dat deze gedachte jou ook wat rust geeft. Mij heeft het toen wel een beetje geholpen, maar meer om niet meer zo gefocust te zijn op mijn eigen "fouten".
Helaas nog steeds de angst dat er iets mis kan gaan en inmiddels al 31 weken en tot nu toe ziet het er allemaal super top uit. Ik noem het maar moedergevoelens, ik wil nu al het aller beste en ben nu al overbeschermend ?
Mag je snel voor een echo?
Opzich ook wel logisch want stel dat moeder natuur het idd al na 1 genetische fout zou afbreken dan zouden er alleen helemaal gezonde baby's worden geboren.
Ik hoop dat deze gedachte jou ook wat rust geeft. Mij heeft het toen wel een beetje geholpen, maar meer om niet meer zo gefocust te zijn op mijn eigen "fouten".
Helaas nog steeds de angst dat er iets mis kan gaan en inmiddels al 31 weken en tot nu toe ziet het er allemaal super top uit. Ik noem het maar moedergevoelens, ik wil nu al het aller beste en ben nu al overbeschermend ?
Mag je snel voor een echo?