Weinig begrip man

<p>HOi</p><p>Ik wil even van me afschrijven. Ik ben nu 8 weken en 5 dagen zwanger en sinds 6.5 week erg misselijk. Elke dag overgeven. Zeer slecht tegen etensgeur kunnen. Waardoor onder t koken alleen maar rennen naar de wc. Dus ben gestopt met koken en vind dat mijn man zelf moet koken of op zn werk moet eten. Dit deed hij. Tot gisteren wij bij mij schoonouders waten en mijn schoonmoeder aangaf dat de vrouwen van deze tijd maar overdrijven met hun misselijkheid en zij zelf bij haar 6 zonen nergens last van had. Waarop mijn man zegt dat zij een sterke vrouw is en wij overal over piepen  en wij niet te vergelijken zijn met vrouwen van vroeger. En dat we veel faken om ergens onder uit te komen. En k zat naar dat gesprek te luisteren van huh overkomt mij dit echt? Zo direct dat ik ben heb ik het gesprwk afgekapt en gelijk gezegt dat ik een hele sterke vrouw ben en dat dat los staat van mijn zwangerschapsmisselijkheid. Ik ben hierdoor zo verdrietig geworden. Eenmaal thuis zegt ie ja k vind gewoon dat je moet koken weer want mijn moeder heeft 6 zonen en nooit ergens last van gehad. Ik word gewoon vernederd waar k bij staan. K word gewoon niet serieus genomen door mn eigen man. Zijn moeder zal mij een worst wezen die vliegt vandaag of morgen op de bezem weg en haar beledigende woorden doen mij ondertussen niks meer. Daarnaast kwam ook nog dat ze mij cosntant domineerde. Ga staan ga voor iedereen thee inschenken. Ga staan en ga de taart snijden en uitdelen. Wetend dat k van alles misselijk word bij t zien en k mij daardoor in een hoekje had verstopt. Pff zo moest er even uit. Wat een gemene mensen bestaan er. Ben super verdrietig.</p>
 
Ik zou gewoon in gesprek gaan met je man en eerlijk zijn over je gevoelens. Maar vooral ook aankaarten dat geen een zwangerschap hetzelfde is. Dit heeft niks te maken met sterk of zwak zijn en misschien toch proberen om te koken, desnoods met een emmer in de buurt en dan vooral kijken of je dingen kan koken waar weinig geur aan zit of traybake uit de oven. Dan doet de oven al het werk voor je en valt de geur mee.
 
Scuuuuusse me?! Wtf hee, dat hoefde mijn man niet te flikken hoor. 
Mijn moeder was ook nooit misselijk met beide zwangerschappen. Zegt niks over dat ik wel voortdurend boven de wc hing. En ook tegenwoordig zijn er zwangeren die niet tot weinig misselijk zijn. 
Overigens vind ik zwangerschap niet eens zo'n topic binnen de hele discussie over of het jouw rol is om in de keuken te staan. Als hij eten wil dan kan ie zelf ook koken zeg. 
 
Pff jeetje wat zal jij je rot gevoeld hebben daar… knuffel voor jou!

Het kan zo verschillen; de één is continu misselijk, de ander soms en de ander weer nooit. Dat zegt helemaal niks over of jij sterk bent of niet…

Ik zal er zeker met je man over praten.
Schoonmoeders kies je helaas niet uit. Mijn schoonfamilie is net zo. Maakt niet uit wat ik doe of zeg… goed is het sowieso niet. Maar daar heb ik mij allang bij neergelegd. Ene oor in, andere oor uit!

Rustig aan doen! Jij weet het beste hoe je je voelt.
 
Volledig eens met Lewis. Wat vreselijk kortzichtig van je man. En wat een ouderwetse rolopvatting over de rol van de vrouw in de keuken. Het lijkt me heel erg vervelend om mee om te gaan; mensen met zulk weinig inlevingsvermogen.
 
Hoi meiden
Jaa en het ergste is mijn man is van nature echt super lief. We waren daar 2.5 maand nie langs geweest en alles is koek en ei. En we zijn daar weer een dag en gelijk alles veranderd. Geen begrip meer geen respect meer. Wat zn moeder zegt is de wet. 
Heb hem daarna op aangesproken. Maar nee k moet niet overdrijven want ze hebben echt niet zulle erge dingen gezegt. Soms moet k t maar slikken zegt hij. Gezegt dat hij mijn gevoelens hiermee weg wijft en mij juist neerzet als een overdrijver en dit ook letterlijk zegt en zijn moeder ook. Heeft ie verder genegeerd. Ik ga het bij de verloskundige op tafel gooien. Dan kan zij uitleggen dat zijn moeder gewoon puur geluk heeft gehad en dat dat echt niet de norm is.  
 
Pfoe hee, ik heb vorige week (met bijna 10 weken zwanger van de tweede) mijn oma gebeld en gevraagd hoe ze dat vroeger deden. Ik verdraag niet eens meer brood, en toen zei mijn oma gewoon 'oh dat zou vroeger wel heel erg zijn geweest, er was niet zoveel anders, gelukkig had ik het niet zo erg, maar eten vond ik ook wel eens lastig'. Maar ze kende duidelijk wel vrouwen die het wél zo zwaar hadden gehad. En misschien is er wel het een en ander veranderd sinds vroeger, maar daar kan jij ook niets aan doen, het is ook niet jouw schuld dat je niet een generatie eerder bent geboren. Ik merk overigens ook wel in mijn omgeving dat er best wel wat vrouwen zijn die zich niet herkennen in zo misselijk zijn als ik (en ik heb zeker nog geen hyperemesis). Dus wat de norm is, weet ik ook niet, maar het doet er ook niet toe of het normaler is om zo weinig last te hebben als je schoonmoeder, of zoveel last als jij. Als je zoveel last hebt als jij, dan heb je begrip nodig uit je omgeving, niet ook nog eens veroordeling terwijl je duidelijk al niet fit bent.

Je man zou echt wel iets meer begrip op mogen brengen voor jouw situatie, ik neem aan dat hij toch ook kan zien dat jij wel echt ziek bent van het zwanger zijn? Ik zou echt weigeren om voor hem te gaan koken zolang je daar zo ziek van wordt en hij zo weinig begrip daarvoor toont. (En wetende hoe ik zelf reageer op de geur van afwasmiddel, ook niet afwassen als hij kookt ofzo.)
 
Allereerst wat naar dat je niet begrepen wordt en ze je klachten niet serieus nemen. Er is namelijk wetenschap die aantoont dat misselijkheid niet wordt gefaked maar zelfs een soort 'nut' heeft:
https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S0002937802800175

Daarnaast lijkt het tegenwoordig vaker voor te komen dan vroeger omdat er een link zou zijn met prikkels en stress.

Ik begrijp dat deze feitjes je problemen niet oplossen, maar je bent geen aansteller. Zoals al eerder vernoemd hier, ervaart iedereen een zwangerschap anders en kan de ene zwangerschap voor jou ook weer anders zijn dan de andere. Ik hoop dat je partner je de komende tijd wat meer begrip voor je kan tonen en je steunt ?
 
Terug
Bovenaan