Bij mijn eerste zoontje kunstvoeding gegeven. Want ik heb in het verleden een borstcorrectie gehad. Na de geboorte kwam er ook geen stuwing. Alleen op dag 6 even, maar dat was al snel weer weg.
Bij mijn 2e zoontje om die reden ook gekozen voor kunstvoeding. Alleen kreeg ik op dag 3 ineens wel behoorlijke stuwing. Ik had tot die tijd nooit bedacht dat borstvoeding bij mij een optie zou kunnen zijn. Omdat mijn 2e zoontje een enorme huilbaby was, en al snel aan de koemelkvrije voeding zat, vond ik het wel prettig dat ik hem met fles ook makkelijk een keer bij iemand anders achter kon laten.
En nu afgelopen oktober bevallen van een dochter. En geprobeerd om borstvoeding te geven. Ik had wel melk, maar mijn dochter is niet echt een gulzige drinker. Dus ze stopte al snel met drinken als ik haar aanlegde. Dus viel ze enorm veel af. Toen kreeg ik de keuze: kolven en vingervoeden, of overgaan op kunstvoeding.
Toen heb ik voor de kunstvoeding gekozen. Alleen vond ik het jammer dat ik dan de gezellige momenten samen moest missen. De kraamverzorgster gaf aan dat ik ook gewoon veel huid op huid contact met haar kan hebben. Dit vond ik erg prettig en hebben we de eerste maanden dan ook vaak gedaan.
Met alle 3 mijn kinderen merk ik niets van een verstoorde hechting. Als je gewoon klaar staat om jouw baby/ kind in zijn of haar behoeften te voorzien maakt het voor de baby echt niet uit of hij dan kunstvoeding of borstvoeding krijgt.
Ik vind het vervelend dat er altijd zo pro borstvoeding gedaan wordt. En dat het voelt als falen als het om wat voor reden dan ook niet lukt. Als je voldoende hebt en het loopt soepel is borstvoeding heel mooi. Maar als het niet goed/ lekker loopt geeft het alleen maar heel veel stress