<p>Wij doen wel de nipt. Wij willen het graag vroeg weten mocht het zo zijn. En ja, we overwegen dan ook om de zwangerschap eventueel af te breken. Ik weet dat dat niet de meest gangbare mening is. Toch vind ik dat ook verantwoordelijkheid nemen. Een kindje dat nooit zelfstandig zou kunnen leven, wat voor leven geef je het dan? Met een hoop beperkingen kun je goed leven, doe ik zelf ook. Sommige dingen vinden we wel dermate ernstig dat we nog een keer heel goed willen overwegen wat het voor al onze levens betekent: voor ons als ouders en voor het kindje. Kwaliteit van leven vinden we heel belangrijk en het zou mijn hart breken ooit hierover na te moeten denken. Maar ik doe dat liever bij 13 weken, dan bij 20. Mijn vriend is hier overigens wat stelliger in dan ik, dat moet ik wel zeggen. We hebben hier lang en goed over gesproken voordat we überhaupt begonnen met zwanger proberen te worden. Dus voor ons is het nu niet echt een vraag meer. Al zal de uitslag toch wellicht weer moeilijke keuzes met zich meebrengen. <br />Zeker als je al een kind hebt, kan ik me heel goed voorstellen dat je ook nadenkt over de gevolgen voor je al geboren kind en jullie gezin als daar een ernstig gehandicapt kind bij komt. Wil je het kindje door dat leed laten gaan (dan heb ik het niet over down, maar zeker over die andere 2 ziektes). Ik weet niet wat dan verantwoordelijk is eigenlijk. Dat zal een ieder voor zich moeten bepalen. Ik wil in ieder geval onszelf de tijd geven om hier een goed doorvoeld en weloverwogen besluit in te nemen en ik weet niet of ik dat in 4 weken kan. Dan weet ik het zelf liever zo vroeg mogelijk.</p>