Wel of geen derde kindje

[Anoniem]

Hallo allemaal,

Ik ben gescheiden geweest en nu zeer gelukkig bij mijn huidige man, ik heb zelf 2 prachtige kids(6 en 4), 2 jongens, hij heeft geen kinderen...wij hebben samen besloten om onze wens in vervulling te laten gaan en om te gaan voor een 3e kindje!! Wat blijkt? We zijn nu 5 weken en 3 dagen zwanger!! Ook wij moeten alles weer opnieuw aanschaffen, maar idd: Lang leve marktplaats...en het is nog niet zover dus hebben we nog wel even tijd! We hebben nog een zolder te verbouwen waar wij willen gaan slapen, zo heeft de baby straks ons slaapkamertje...
Het is puur een keuze van jullie tweetjes, denk er over na en neem een besluit, helemaal als je het gevoel zo sterk hebt....en na je berichtje te hebben gelezen denk ik dat je het al wel een beetje hebt uitgedokterd...haha sucses!

xxxxx

 

[Anoniem]

Hi, wat herkenbaar! Ik ben moeder van een jongen van 6, en een meisje van 3 en ik twijfel over een derde. Het lijkt me heerlijk om weer zwanger te zijn, en weer zo'n kleintje om voor te zorgen (al vrees ik wel voor de nachten) en het lijkt me zo gezellig met z'n vijven. Het voelt nu gewoon alsof mijn gezin nog niet 'af' is. Stom? Misschien komt het doordat ik zelf uit een gezin van 3 kom. Maar ja, financieel, nog niet zo lang een nieuwe baan en dus een jaarcontract, lastig om dan gelijk zwanger te zijn en wat als het jaarcontract niet wordt verlengd? de opvang van 3 wordt weer lastiger dan met 2 om te regelen, in ieder geval duurder. ons huis kan wel, maar wordt wel wat krap. Nou ja, allemaal praktische bezwaren. Mijn man zegt: als we ervoor gaan en het lukt dan zijn we er hartstikke blij mee. En dat weet ik ook wel. Maar ik vind het lastig om de knop om te zetten en er echt voor te gaan. We lopen hier al een paar maanden over te praten, maar eigenlijk komen wij er niet goed uit.
Hier dus nog geen besluit genomen.

 

[Anoniem]

Ik zit met hetzelfde....
wij hebben een zoon van bijna 6 en een dochtertje van 2, bij beide met hormoon spuiten en iui zwanger geworden. Voor de eerste een buitenbaarmoederlijke zwangerschap en tussendoor een miskraam gehad. Dat traject wil ik zeker niet meer in. Aan het lot over laten denk ik dan maar dat is ook lastig, ben zo bang dat ik dan weer te graag wil! 
Ook na mijn 2e heb ik last gehad van nare gevoelens, alles aan mezelf vondt ik eng en was bang om een ernstige ziekte te hebben. Nu weet ik wel dat ik bij een evt 3e zwangerschap meteen met iemand mag gaan praten om dat voor te zijn. 
Mijn verstand zegt nee vooral nu ik hier alles op een rijtje zie staan maar mijn hart zegt ja. 2 vriendinnen zijn nu zwanger van de derde en dat gun ik ze van harte. Maar toch heb ik elke keer verdriet als ik weer hoor dat er iemand zwanger is. Is dit normaal? Ik weet dat ik veel moeite heb met het afsluiten van de babytijd. 
Gelukkig weet ik ook dat de nare gevoelens en de onzekerheid voor je lichaam over gaan en dat alles goed komt. Maar toch twijfel ik heel erg....