wel of geen half broertje/zusje

Beste Allemaal,

Ik ben de laatste tijd enorm aan het piekeren omdat ik met de vraag zit: wel of geen tweede kindje.

Een korte schets van mijn situatie. Ik ben al enkele jaartjes gescheiden maar ook weer hertrouwd met een schat van een man. Wij hebben met regelmaat gesproken over een tweede kindje, mijn huidige echtgenoot gaat nl fantastisch overweg met mijn ruim vierjarige zoontje, wanneer mijn zoontje bij ons is zijn we het ideale gezin (voor zover dat bestaat).

Nu doe ik co-ouderschap met mijn ex en is mijn zoontje vanaf woensdagmiddag tm zondagochtend bij ons. Met pijn in mijn hart gaat hij dan naar zijn vader (met wie ik wel  een goed contact heb en elke wisseling verloopt met een ruim anderhalf durend koffie bezoekje).

De laatste tijd vraag ik mij af of ik wel een tweede kind erbij wil, omdat ik mij niet kan voorstellen net zoveel van het tweede kindje te houden. Daarnaast ben ik bang dat het zelfvertrouwen van mijn zoontje wordt aangetast omdat hij toch enkele dagen van de week niet deel uit zal maken van de rest van het gezin. Maar zijn evt broertje of zusje wel.

Wie heeft hier ervaring mee? Wie heeft dezelfde vragen? Ik kan nl soms een doemdenker zijn dus misschien zie ik wel beren op de weg die er niet zijn. Ik ben er bijv wel van overtuigd dat mijn huidige man geen verschil zal trekken tussen mijn zoontje en zijn evt eigen kind.

Dank alvast,
gvkh
 
Hoi,

Ik heb geen ervaring met deze situatie, maar wil je wel mijn mening geven.

Als ik je verhaal zo lees krijg ik de indruk dat je er nog helemaal niet uit bent.
En een goude regel luidt: Bij twijfel niet doen.

Denk er nog een tijdje over na. Zet voor jezelf alle voor,- en nadelen op een rij (letterlijk opschrijven werkt heel goed) en kijk wat uiteindelijk het zwaarst weegt.

Wat betreft jullie zoontje...Ik denk dat als alles in goed overleg gaat en je betrekt  hem bij belangrijke gesprekken zodat hij merkt dat hij heel belangrijk is bij jullie overwegingen, dat hij heel goed zal voelen en weten  dat hij een warm en liefdevol gezin heeft. Hopelijk heb je  hier iets aan,  succes.  

Liefs Rijn
 
Hoi gvkh,
ik heb er zelf geen ervaring mee, maar ik heb wel een vriendin die 2 dochters heeft van 2 vaders. een daarvan gaat om de week een aantal dagen bij haar vader logeren en de ander gaat nooit bij haar vader langs.
het komt ook wel eens voor  dat de ene dochter met de feestdagen bij haar papa is, maar ik heb nooit jaloezie tussen de zussen gezien. ze houden erg veel van elkaar, de een gaat alleen  soms een paar daagjes weg, en als ze samen spelen, hebben ze grootste pret. Ze heeft nu een nieuwe vriend en die houdt evenveel van beide dochters en zij zelf  ook.

ik zou alles gewoon rustig op een rijtje zetten en als jullie er beide uit zijn een beslissing nemen.
Succes ermee!!

Liefs,
Sara
 
Hoi gvkh,

Ik lees eigenlijk twee twijfels in je verhaal. De eerste is hou ik wel genoeg van een tweede? Dat is een universele twijfel en staat los van het feit dat ze verschillende vaders hebben. Elke moeder heeft dat, maar ik zal je zeggen..........dat komt allemaal goed! De natuur  maakt liefde genoeg! Het komt  omdat je met je zoontje een 4-jarige geschiedenis hebt en met de eventuele baby op komst nog helemaal niets. Toen ik zwanger was  van mijn eerste hield ik ook nog niet zoveel  van  mijn dochter  als nu. En toen haar broertje kwam vond ik dat ook eng.  Nogmaals, dat komt echt allemaal goed! Ik kan spreken uit eigen ervaring!

De tweede twijfel is of het wel eerlijk is naar je zoontje toe omdat de baby altijd bij jullie woont en hij de helft van de week niet. Tja, jaloezie zal er altijd komen, ook als je er twee van dezelfde vader hebt. Maar kinderen zijn heel flexibel, ze nemen een nieuwe situatie snel als "gewoon". Ik neem aan dat jouw zoontje een leuke band heeft met zijn vader en dat hij er met plezier heengaat? Misschien is het wel zielig voor de nieuwe baby dat hij niet met de vader van je zoontje mee mag, omdat het daar zo leuk is.

Ik zie persoonlijk  niet in waarom jij en je huidige man niet samen een kindje zouden kunnen krijgen. Het gebeurt zo vaak (niet dat dat een reden is, maar het geeft wel aan dat het mogelijk is). Als je vanuit je zoontje gaat redeneren (of hij nu een andere vader heeft of niet) zal er altijd een reden zijn om het niet te doen. Het is altijd zielig vanuit dat perspectief, jaloezie zal altijd optreden. Vanuit een ander perspectief is het zielig om het juist  niet te doen. Dan blijft hij enig kind en mist hij de ervaring van broertjes en zusjes. (Voordat hier reacties op komen, enig kind zijn is niet zielig, ben het zelf ook, maar zonder ze ooit gemist te hebben, vind ik het persoonlijk wel goed voor een kind om broertjes en zusjes te hebben). Ik zou zeggen, trek je eigen plan hierin, tenzij er zwaar wegende redenen zijn voor je zoontje om het niet te doen. Volg je hart, sommige beslissingen moet je niet volledig rationeel maken.

Succes ermee,
Ingeborg
 
Hallo,

Ik zit ongeveer in hetzelfde schuitje als jij. Alleen andersom zeg maar. Mijn man heeft 2 kinderen uit een eerder huwelijk. En samen hebben wij nog een dochtertje. Ook hebben wij, net als jij, co-ouderschap over zijn kinderen en ze wonen dus de helft van de week bij ons.

Ik denk inderdaad dat, of je evenveel van je tweede kindje zou houden als van je oudste, dat dit niks te maken heeft met welke vader het kind heeft. Ik denk dat elke moeder dit zich wel eens afgevraagd heeft. En ik denk dat je evenveel van hem/haar zou houden.. maar dat terzake..

Hier gaat het echt heel goed tussen de drie kindjes. Ze spelen veel samen en de oudste voelen zich helemaal trots. Ook de jongste is blij als hun er weer zijn. En wanneer hun naar hun moeder gaan, doe ik ook nog wel leuke dingen met de jongste. Hun doen namelijk toch ook iets met hun moeder?
Dit is ook zo bij jouw zoontje denk ik. Hij zal niet vlug jaloers zijn want hij doet met zijn papa ook leuke dingen. En net zoals 'grote' uitstapjes maak je gewoon met heel het gezin, als je oudste er ook is zoals een pretpark bezoeken ofzo.

Als jullie er voor gaan (voor een kindje van jullie samen) dan zou ik gewoon je zoontje heel goed bij alles betrekken. Neem hem een keer mee naar de verloskundige. Zeg hem hoe groot je hem wel niet vind en dat ie een goeie hulp zal zijn, straks met de baby. Dat ie een grote broer is enzo.
Maar natuurlijk moet je eerst een beslissing nemen en zo'n beslissing is niet niks. Dus ik hoop dat je wat hebt aan je reacties hier en voor verdere vragen mag je me wel mailen als je wil.

tychepeeters@hotmail.com

Groetjes Kirsten mv Tyche
 
Hoi hoi,

Ik ben ook moeder van twee kids van mijn ex-partner. Zij gaan om het weekend en elke woensdagmiddag naar hun vader. Het zijn twee meiden van 6 en 5.
Ik ben nu getrouwd met een andere man en ik heb nooit echt getwijfeld om met hem mijn gezinnetje uit te breiden. We hebben samen een zoontje van 15 maanden en de volgende wordt bijna geboren.

Mijn meiden vinden het allemaal super prachtig. Ze zijn absoluut idolaat van hun broertje en andersom ook. Als ze terugkomen van het weekend bij hun vader staat onze kleine springend in de kamer en wordt er even flink geknuffeld.
Ze zeggen wel eens dat hij ook maar mee moet naar hun vader, dat zou wel leuk zijn. Dat is wel eens moeilijk uit te leggen hoor.

Wij doen dingen apart met de meiden of met ons zoontje als hij alleen thuis is.
En de samen dingen plannen we altijd in ons weekend. Net als de vakanties, die worden ook gewoon vooruit gepland.

Heel veel succes met je keuzes. En ik kan je vertellen, ik heb nu drie kids en het maakt niets uit van welke vader ze zijn. Ik hou van hen allemaal evenveel.
Het is echt niet te geloven hoeveel ruimte er in je hart is voor die hummeltjes.

Groetjes,
Vanessa 37,6 van de vierde
 
quote: gvkh schreef document.write(friendlyDateTimeFromStr('02-01-2008 20:50:08'));

Beste Allemaal,

Ik ben de laatste tijd enorm aan het piekeren omdat ik met de vraag zit: wel of geen tweede kindje.

Een korte schets van mijn situatie. Ik ben al enkele jaartjes gescheiden maar ook weer hertrouwd met een schat van een man. Wij hebben met regelmaat gesproken over een tweede kindje, mijn huidige echtgenoot gaat nl fantastisch overweg met mijn ruim vierjarige zoontje, wanneer mijn zoontje bij ons is zijn we het ideale gezin (voor zover dat bestaat).  

dit lijkt me in elk geval een goed begin. een huis waar een kind zich veilig voelt!

Nu doe ik co-ouderschap met mijn ex en is mijn zoontje vanaf woensdagmiddag tm zondagochtend bij ons. Met pijn in mijn hart gaat hij dan naar zijn vader (met wie ik wel  een goed contact heb en elke wisseling verloopt met een ruim anderhalf durend koffie bezoekje)

ook dit lijkt me heel goed. je kind ziet dat jullie normaal met elkaar omgaan

De laatste tijd vraag ik mij af of ik wel een tweede kind erbij wil, omdat ik mij niet kan voorstellen net zoveel van het tweede kindje te houden.

geloof het maar. in je hart is plaats genoeg om van meer mensen te houden.

Daarnaast ben ik bang dat het zelfvertrouwen van mijn zoontje wordt aangetast omdat hij toch enkele dagen van de week niet deel uit zal maken van de rest van het gezin. Maar zijn evt broertje of zusje wel.

hij heeft een plek waar hij de aandacht deelt met een broertje of zusje en een plek waar hij de volle aandacht krijgt. DAtzelfde geld dan natuurlijk voor zijn broertje of zusje.

Wie heeft hier ervaring mee? Wie heeft dezelfde vragen? Ik kan nl soms een doemdenker zijn dus misschien zie ik wel beren op de weg die er niet zijn. Ik ben er bijv wel van overtuigd dat mijn huidige man geen verschil zal trekken tussen mijn zoontje en zijn evt eigen kind.

Dat lijkt me een man uit duizenden. Als je daar nu al van bent overtuigt is dat een prima basis.

Dank alvast,
gvkh


Ik kan geen keuzes voor je maken maar wilde wel even laten weten wat ik er van vind. Succes met jullie keuze.

marloes


 
Beste Allemaal,

Dank voor jullie reacties. Ben blij te lezen over ervaringen die jullie zelf ook hebben en daarnaast sowieso  de mening van een ieder. Ik heb er veel aan en met name nieuwe stof tot nadenken. Zo word ik weer uit die cirkel getrokken waar ik anders in blijf hangen met mijn gedachten.

Dank,
Geraldine
 
Terug
Bovenaan