wel of niet vertellen? Ik wil denk ik niet samenwonen met hem...

Als hij net zo reageerd als de gemiddelde hier op het forum ziet het er niet best uit voor je.
Je wil van alles zonder verder na te denken over wat hij wil.JIJ wil niet weer opnieuw onderaan de lijst komen te staan voor woningzoekenden.JIJ wil je eigen huisje hebben.JIJ wil een baby.JIJ wil parttime blijven werken.JIJ denkt dat conservatief niet alles is.JIJ bent BOOS en VERONTWAARDIGT  als hij je naar een andere zaadonor stuurt.Vind je dat zo gek dan????????????????????????

Ik heb met hem te doen en ik hoop dat je snel zijn advies opvolgt en kijkt of je misschien bij iemand anders kan aankloppen voor een dergelijke deal.Want wat JIJ wilt is heeeeeel belangrijk toch?


Een kind krijg je uit liefde en als het je gegund wordt door moeder natuur.Misschien ben je op dit forum niet op het juiste adres met zo'n verhaal.Misschien ben ik te hard voor je,maar ik hoop dat het je aan het denken zet.Ik ben niet de enige gelukkig die je veroordeelt.Ik uit eigenlijk nooit negatieve kritiek want iedereen is anders.Maar ik moest echt even reageren,sorry bij voorbaat.

Maar ik gun je vriend iets meer dan jouw kille berekenbaarheid.En misschien zouden jullie eerst eens samen het moeten zien te rooien voordat je dergelijke beslissingen neemt.
 
Bedankt allemaal voor jullie, heel verschillende, reacties.
Ik begrijp heel goed dat er veel negatieve reacties zijn. Idealiter wonen ouders bij elkaar en gaat dat goed. Ik ben zelf ook zo opgegroeid en vond het heerlijk. En een kind heeft allebei zijn ouders nodig. En een vader moet voor zijn kind kunnen zorgen.
Als ik het vanuit zijn perspectief bekijk zie ik wel dat het heel naar is voor hem. Zijn verwachtingen en wensen dreigen niet  uit te komen en het geeft een vreemd gevoel van niet vertrouwd worden en veel onzekerheid over liefde.
Maar aan de andere kant weet ik nog hoe ons servies eraan ging en hoe mijn spullen over de grond werden gegooid in een aanvallen van machteloze woede. Etc.  
Het is heel wonderlijk eigenlijk dat we nog bij elkaar zijn.
Ik durf samenwonen eigenlijk gewoon niet aan.

Een aantal mensen stellen de vraag of ik van hem houd. En ik moet denk ik daarop wel ja antwoorden maar hoe kun je liefde meten? We hebben veel doorgemaakt en zijn nog bij elkaar hoewel we LAT wonen. Ik ben erg aan hem gehecht en hoe langer ik hem ken hoe plezieriger het is vanwege alle dingen die typisch hem zijn. Maar we zijn allebei geen makkelijke mensen. We zijn zeker niet het ideale paar.

Ik vind  bijvoorbeeld dat hij onaardig doet zeg dat dan en dan vind hij van niet etc. Maar dat liep bij ons dan heel erg uit de hand. Soms denk ik dat we toch niet bij elkaar passen.Ik denk wel dat ik hem zwaar onder druk zet zo nu en dan. Hij is heel erg bezig zijn best te doen. Hij is gestopt met blowen waardoor hij  geen uren meer  liggend en in zwijgzaamheid gehuld doorbrengt. Al die tijd is nu vrijgekomen. En ruzies lopen veel minder uit de hand. Hij houdt heel veel van me dat blijkt wel.

Een probleem is dat ik heel erg heen en weer schiet in mijn gevoel. Vandaag denk ik dat samenwonen op termijn een goed idee is maar gisteren was ik duidelijk weer heel bang dat ik min of meer 'gevangen' zou komen te zitten met een kind in een dysfunctioneel huishouden en dat ik dan nergens heen zou kunnen.  Ik wordt daar echt paniekerig en vijandig van want ik ben ook bang dat ik 'mijn zin niet krijg' als ik met hem zou willen praten over niet-samenwonen. Ik laad mezelf helemaal op voor een soort aanval.

Ik denk wel dat er dagen en momenten  zijn dat ik tamelijk onverschillig ben voor hem. Vooral op dat soort momenten. Soms wens ik me zelfs een andere man omdat hij me teleurstelt. Maar dat heeft iedereen met een relatie toch wel eens? Of niet?

Ik heb hem verteld dat ik dacht dat ik  toch niet samen wil wonen. We moeten er nog samen over praten.  
 
 
Jij denkt dat de heftige reacties hier te maken hebben, met het feit
dat je niet wilt samenwonen, maar via lat gezamelijk ouders wil zijn.
Dan heb je het niet helemala begrepen. Als beide a.s. ouders dat een
goed idee vinden, dan kan het werken. Maar je vriend vind het geen goed
idee en jouw overweging om er niet over te praten, maar hem als het
zover is voor blok zetten dat riekt naar egoïsme.



Maar goed je hebt nu met hem gepraat begrijp ik uit je berichtje, en dat is al een stap in de goede richting.



Toch kan ik alleen maar concluderen uit jouw berichtje, dat jullie hoe
dan ook er samen niet klaar voor zijn om een kind te krijgen. Dit lijkt
gedoemd te mislukken, of je nu wel of niet je zin krijgt mbt het al dan
niet samen wonen. Neem van mij aan dat het geen pretje is, om samen
ouders te zijn, maar samen heel veel problemen te hebben. Heel veel
relaties die goed zijn lopen ook stuk, en dat geeft al genoeg verdriet
bij alle betrokken kinderen. Waarom zou je er bij voorbaat voor kiezen
om iets te laten mislukken en daar een kind de dupe van te laten
worden.



Want al gaat hij nu akkoord met het niet samenwonen, het is niet wat
hij wil, en al besluit jij toch met hem te gaan samenwonen, het is niet
wat je wil.



Denk er nog maar eens goed overna, voordat je overweegt om een kind op de wereld te zetten.



succes

 
Hoi

Ik ga niet afkraken, ik ga je géén egoist noemen want ik laat mensen graag in hun waarde!!!!

Wel zou dit nooit mijn keuze zijn. Maar wij kennen jou mannetje niet en wij kennen jou niet en wij kennen de situatie niet. Wie zijn wij om te oordelen???????????????????

Ja ik heb alle boze reacties gelezen en ik begrijp de boosheid van velen een beetje maar vind ze toch te snel en te gemakkelijk uitgesproken.

Nogmaals, het zou NIET mijn keuze zijn maar begrijp wel heel goed; WEES EERLIJK!!!

Lieg niet, bedrieg niet en misschien dat jouw idee over dit een kans heeft en hij daar ook vrede in heeft. Ik denk dat je met sommige dingen hoe jij erover denkt behoorlijk eerlijk bent en ik lees dat dat niet gewaardeerd wordt. Als je zo eerlijk tegen ons bent, kun je dat ook tegen je mannetje. Je houdt van hem???? Ok, laat dat dan zien want hij komt er ab-so-luut achter als jij niet aan hem verteld wat jij ons nu verteld. Ik wens je veel wijsheid en sterkte in je beslissing!!!

groetjes Costa


 
p.s.
Ik heb je laatste verhaal wat later gelezen en wat moedig van je, ondanks bepaalde reacties, dat je je verhaal verteld. Ik vind je een heel moedige meid en ik denk dat jij en je vriend er best uit zullen komen!!!

En.....je eigen gevoel volgen is heel belangrijk he?

groetjes Costa
 
Hoi!

Ik had niet verwacht dat je hier nog een reactie zou plaatsen, dapper van je.

Als ik je verhaal zo lees, komt er maar 1 ding bij me op: zorg a.u.b. eerst voor een stabiele relatie voordat je probeert zwanger te raken. Ook al wil je dan persé apart blijven wonen... je blijft doordat je samen een kind hebt altijd aan elkaar verbonden. En voor een kind is het niet goed om tussen twee vuren in te zitten. (dat is het voor niemand...)

Als ik je verhaal zo lees kan het er best hard aan toe gaan bij jullie... ieder stel heeft weleens onenigheid natuurlijk, maar praat er wel over. En net als mijn voorgangsters al zeiden: wees EERLIJK. En denk er eens over na wat je wilt: een kind ... of een gezin...

Groetjes!
 
Ik wil jullie nogmaals heel hartelijk bedanken voor jullie reacties en even vertellen hoe het verder gaat.

We hebben veel gepraat en ik ben heel eerlijk geweest en hij denk ik ook over mijn angsten en onzekerheden. We zijn samen op vakantie geweest (en dat zijn we nog) en hebben een geweldige tijd gehad in een tentje in de regen en in de zon. Het gaat nu heel goed tussen ons en we zijn heel gelukkig. We zijn bezig om zijn flat op de knappen om er eventueel te gaan wonen of we kopen misschien samen een huis. Ik ben nu niet zo bang meer. Maar we hebben binnenkort nog een gesprek met een maatschappelijkwerkster voor de zekerheid.

Ik ben misschien zelfs al zwanger. Maar mijn eerste NOD is pas over 5 dagen dus ik weet het nog niet.

Dank jullie wel! En allemaal veel succes met zwanger worden!
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan