Welkom peuterpubertijd

A

ANONYMOUS_USERNAME

Ik geloof dat hier de peuterpubertijd is losgebasten. Jari (29-10-06) heeft al vaker last van driftbuien maar nu is het echt heftig. Het eten is ten eerste een drama en dat ben ik helemaal niet van hem gewend. Geen brood, geen warm eten (soms wel vlees). Alleen (gepureerd) fruit, toetje en een koekje gaat er in. Drinken gaat redelijk. Maar dan die driftbuien!!Vanmiddag bijv was de aanleiding een paraplu die hij vasthield. Het regende en we moesten zijn broer van school halen. Maar in de auto moet de plu natuurlijk dicht. Mis!! Krijsend achterin de auto, thuis krijsend in de gang op de grond een half uur ong, en dus weer geen brood. Wel melk gedronken en maar op bed. Zijn broer moest weer naar school dus ik sta op tijd. Het is zo moeilijk, er hoeft maar iets niet naar zijn zin te zijn en hij werpt zich krijsend op de grond, en dat houdt ook maar zo niet weer op. Laatst had ik hem zo achterop de fiets, moest een paar keer stoppen om te kijken of hij nog wel goed vast zat (nou ja, lag). Ik vind het zo moeilijk, ik probeer te negeren maar dat valt niet mee als hij 30 a 45 minuten tekeer gaat en helemaal als zijn broer naar school moet. Soms verlies ik echt mijn geduld(alleen mopperen of schreeuwen (helaas), ik sla hem nooit!!)  en dan voel ik mij zo'n waardeloze moeder. Ik dacht echt van mezelf dat ik wel wat geduldiger was, maar dat blijkt toch anders. Ik werk in de ouderenzorg en daar heb je toch ook geduld voor nodig en dat gaat me heel wat beter af, dat is toch erg. Het is vaak heel erg leuk om moeder te zijn maar soms is het ook heel erg moeilijk. Mijn oudste heeft dit nooit zo erg gehad, dus het is voor mij helemaal nieuw.   Soms moet ik gewoon mijn plannen aanpassen, die keer dat hij zo achterop de fiets zat te krijsen was ik van plan langs de winkel te gaan maar dat kon ik dus mooi vergeten. Het is vast weer een periode waar we doorheen moeten maar laat die dan please niet al te lang duren want dat is erg slecht voor mijn bloeddruk!!! Vandaag had ik het echt effe helemaal gehad, we zijn ook nog eens allemaal snipverkouden en dan is het lontje vaak ook wat korter. Klinkt lekker positief allemaal. Ik moest effe mijn hart luchten, en natuurlijk hou ik (wij) ontzettend veel van die kleine mannetjes maar ze kunnen ons het behoorlijk lastigmaken. Lang leve de peuterpubertijd!!!




 
Hoi hoi,

HErkenbaar!!!!! Het moet een fase zijn toch, anders overleef ik het niet, denk ik. Stijn kan ook echt het bloed onder mijn nagels vandaan halen momenteel. Hij heeft heel erg een eigen willetje en als hij iets niet mag, gilt hij heel hard en staat echt te stampvoeten. Ook ik schreeuw dan wel eens tegen hem, schaam schaam. Soms moet ik echt op mijn lip bijten of hem niet een keer een tik over de vingers te geven.

Moeten maar even volhouden. Succes

Carina
 
Hallo!!!!

Hier ook (helaas)herkenbaar.... Billy WIL niet eten,WIL perse hetzelfde stuk speelgoed als van z'n broer... Zwaar vermoeiend. Ik heb geen puf over om tegen hem in te gaan of schreeuwen. Domenikos is bijna een maand en moet regelmatig gevoed worden. Gelukkig is Billy niet jaloers maar wil wel steeds (erg hard) kusjes geven of aai aai doen met z'n dikke snottebel... Ioannis is erg groot met z'n 3eneenhalf  naast die 2 andere ukjes...   Het is maar een fase van Billy, hopelijk duurt t niet te lang...

groetjes en sterkte,Priscilla
 
hai hai

ik ken en herken het allemaal...
mijn zoontje word over 2 maanden al 2 jaar in december..

het is inmiddels al beter kan ik zeggen..
mijn zoontje kon zo goed eten at alles wat hem voor geschoven werd of het nou patat of spruitjes was hij at het en helemaal op ook...
inmiddels toen we naar turkije gingen heel raar hij ging goed eten en nog eten wat die nog nooit gegeten ah turks dus...
hij eet nu weer goed dus de niet-eten fase is gelukkig voorbij ja je moet ff volhouden werd er soms wel gek van broodjes af die stiekum aan de hond...
de driftbuien van hem..

als ie iets niet mocht dan ging hij op de grond liggen en schreuwen janken omzich heen slaan en noem maar op kon wel is gevaarlijk zijn want hij liet zich zomaar vallen..
maar ik negeerde het steeds weer die fase is die voorbij tenmiste hij doet het anders.
als die iets niet mag of als ik nee zeg voor wat voor rede ook loopt die weg wel blijft die in mijn zicht gaat die of zitten of tegen de muur aan staan en kijkt die naar beneden maar huilt en schreeuwt niet ik negeer dat echter ook maar is wel al beter met wat die deed...

hij is pas 2 en die driftbuien en die niet eten fase kunnen nog een keer komen maar ben er nu ook door heem gekomen en daar ben ik erg blij mee...
hij zit echter nog wel is zijn peuterpubertijd want als ik nee zegt doet meneertje ja en wat ik nog het ergste vind hij zet steeds het fornuis aan en hoe vaak ik hem ook straf geef en hoe gevaarlijk het ook is (wat hij echter niet begrijpt) blijft hij het doen en daar word ik wel moederloos van omdat het nu steeds goed is gegaan kan het ook fout gaan waar ik echter niet aan wil denken hoor maar een ongeluk zit in een klein hoekje he?

groetjes monique
 
heel herkenbaar!! Haha Het is zo leuk om te lezen. Echt iedereen zit met bijna de zelfde probleempjes. Lijkt wel of de kinderen een compact hebben gesloten. Zo van...rond de 2 jaar gaan we de ouders ff treiteren,haha
Het is eigenlijk super grappig!!
Maar ook ik word het wel eens goed zat en nu ik zwanger ben heb ik helemaal geen geduld(en dat moet je echt wel hebben bij een peuter)
Het is hier ook elke dag een strijd. Ze komt ook veel op mijn   schoot zitten om ff te knuffelen,ik geniet daar dan dubbel veel van omdat ik weet dat ik 5 min. later weer  iets kan gebeuren wat helemaal niet mag  en ik haar weer een standje moet geven en in de hoek moet zetten. En de neeeeee,alles is neeeee.......met zo'n kwade gezicht.
Ach het gaat weer over en later kunnen we in iedergeval leuke verhalen vertellen over de peuterpubertijd!!
groetjes cobie
 
Waaaaaaah, hier nog zo eentje!
Loopt de hele dag achter me aan te dreinen, te jengelen en om snoepjes, koekjes, drinken en aandacht te bedelen. Ze wil geen minuut alleen spelen en als ik weiger om met d'r te spelen dan is het weer janken. Zelfs buitenspelen is geen optie; dat wil ze ook niet zonder dat papa of mama meegaat... Zucht!
En "nee" is inderdaad een veelvoorkomend woord.

Geen driftbuien gelukkig, maar wie weet krijgen we dat nog!

Heerlijk om even te spuien hier! Ben blij dat ik niet de enige ben die er moe van wordt...
 
Het valt hier nog wel mee... de driftbuien zijn vaak met een beetje humor na een paar minuten wel weer weg, maar vermoeiend is het wel, zo'n 10 keer op een dag. En dat eten...!! .. zo herkenbaar!!

Ach dames, het is een fase zullen we maar denken. En oja, het woordje NEE is toch wel favoriet!

Sterkte ermee allemaal!!
 
Misschien een tip voor anderen; ik heb het sterke vermoeden dat Lara's jengelbuien ook te maken hebben met hoeveel ze eet. Voorheen at ze bij ontbijt en lunch 1 boterham. Ik geef haar er nu elke keer 2 boterhammen en ik heb het idee dat ze dan de uren daarna minder jengelig is. Of in ieder geval makkelijker weer af te leiden en aan 't spelen te krijgen.
Dus ik denk dat ze tussendoor gewoon ook wat energie tekort had om gezellig te blijven... (honger is een groot woord)


 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan