<p>Nu T 7 maanden is weet ik het gewoon zeker. Diep in mijn hart is er wel een wens voor een 2e kindje. Hoe mooi zou dat zijn, nog zo'n schatje erbij en ze samen te zien spelen (ruzieen haha) ?</p><p>De tijd om te gaan proberen is nog niet daar. Maar ik maak me er wel druk om. Ik durf niet goed. </p><p>De eerste duurde 3,5 jaar via een medisch traject. Inmiddels weten we wat er aan de hand is, en vanaf toen we dat wisten was ik binnen een jaar zwanger. Maar toch wil ik niet dit blije gevoel verliezen over dat het uberhaupt gelukt is. Dus ga ik dat weer doen? </p><p>Mijn zwangerschap had complicaties waardoor er een risico was op vroeggeboorte, ze is dan ook een maand eerder gekomen. De zwangerschap eindigde in een zwangerschapsvergiftiging. Gaat dit zich herhalen? </p><p>Ook heb ik 3 uur lang moeten persen en heb ik een totaalruptuur opgelopen. Door alles heb ik de eerste 3 weken niks met mijn baby gekund en daarna mondjesmaat. Pas met 2 maanden was ik redelijk op de been. En mijn bekken doet nog steeds dagelijks een beetje pijn bij bepaalde activiteiten. De schade van binnen was zo groot dat ik door het littekenweefsel in mijn vagina verklevingen en een forse vernauwing heb, waar ik gisteren aan geopereerd ben. Weer alles open en auw. Maar hopelijk kunnen we hierna eindelijk seks hebben weer?! Het is niet zeker of alles nu wel goed zal helen, zei de arts. </p><p>Zal ik met een 2e uberhaupt vaginaal kunnen bevallen? Mag ik vrijwillig kiezen voor een keizersnede? Wat nou als alles zich herhaalt? Ik heb door het verloop van dingen 4 maanden aan de rand van een pnd gestaan en af en toe zijn er nog steeds nachtmerries. Ik ben echt bang voor de bevalling en de eerste maanden. En toch wil ik graag die 2e... </p><p>Ik ga als de tijd daar is zeker in gesprek met de gyn en verloskundige. Maar om het gepieker wat stof te geven, ben ik benieuwd naar mensen die dit soort angsten ook hebben gehad en hoe je daarmee omging in je wens voor een 2e. Hoe die bevalling verliep. Wie wil haar verhaal met mij delen?</p>
Wens voor 2e - angst voor herhaling van gebeurtenissen
- Onderwerp starter Yima
- Startdatum
De eerste maanden.. dat is omdat mijn meisje een kma bleek te hebben en continu huilde. 6-9 uur per dag. En de borstvoeding is hopeloos mislukt, maar door mijn eigen gierende hormonen heb ik dit wel 3 maanden volgehouden, incl pijn, ontstekingen, gillend kind van de krampjes. Vanaf het moment dat de fles met aangepaste voeding erin ging, kwam er rust in de tent. Fysiek ging ik wat beter. En toen begon dan wel het echte genieten. Maar die mooie kraamperiode vond ik echt verschrikkelijk. Ik heb ook continu gedacht, ook tijdens de zwangerschap al, dat de prijs voor dit geluk nog komt. Daar kwamen de nachtmerries vandaan. Nu gaat dat beter met wat therapie hoor. Maar dat is waarom ik bang ben voor ook de eerste maanden met de 2e.
Wat ontzettend vervelend zeg! Ik begrijp je angst heel goed. Ik heb zelf gelukkig geen heftige zwangerschap of bevalling gehad, dus geen ervaringsadvies voor je.
Vaak hebben ze bij de huisarts een praktijkondersteuner. Mijn ervaring leert dat het fijn is om zorgen of angsten te kunnen bespreken met de garantie dat het vertrouwelijk is. Misschien kunnen ze je nu al doorverwijzen naar een medisch verloskundige, waardoor je een stukje rust krijgt in je hoofd. Het is namelijk nogal traumatiserend wat je hebt meegemaakt (naar mijn mening). Zeker omdat je nog dagelijks klachten hieraan ondervindt.
Je hebt ook verloskundigen die gespecialiseerd zijn in begeleiding voor en na de bevalling bij angsten of problematische zwangerschappen. Ze kijken hierbij niet alleen naar de zwangerschap, maar ook naar jou als persoon.
Vaak hebben ze bij de huisarts een praktijkondersteuner. Mijn ervaring leert dat het fijn is om zorgen of angsten te kunnen bespreken met de garantie dat het vertrouwelijk is. Misschien kunnen ze je nu al doorverwijzen naar een medisch verloskundige, waardoor je een stukje rust krijgt in je hoofd. Het is namelijk nogal traumatiserend wat je hebt meegemaakt (naar mijn mening). Zeker omdat je nog dagelijks klachten hieraan ondervindt.
Je hebt ook verloskundigen die gespecialiseerd zijn in begeleiding voor en na de bevalling bij angsten of problematische zwangerschappen. Ze kijken hierbij niet alleen naar de zwangerschap, maar ook naar jou als persoon.
Jeetje wat heftig! Niet gek dat je je dan zo voelt!
Ik zou ook gaan praten iemand, misschien kun je vanuit de huisarts zelfs een doorverwijzing krijgen voor een psycholoog die je met de verwerking hiervan kan helpen, misschien kun je emdr proberen? Een vriendinnetje van mij is psychologe en behandelt oa vrouwen met heftige bevallingen en dit schijnt echt goed te helpen.
Je mag in NL kiezen voor een keizersnee. Hoewel natuurlijk bevallen nog steeds de voorkeur heeft en het dus meestal wordt ontraden, geeft jouw voorgeschiedenis een goede reden aan.
Heel veel sterkte!
Ik zou ook gaan praten iemand, misschien kun je vanuit de huisarts zelfs een doorverwijzing krijgen voor een psycholoog die je met de verwerking hiervan kan helpen, misschien kun je emdr proberen? Een vriendinnetje van mij is psychologe en behandelt oa vrouwen met heftige bevallingen en dit schijnt echt goed te helpen.
Je mag in NL kiezen voor een keizersnee. Hoewel natuurlijk bevallen nog steeds de voorkeur heeft en het dus meestal wordt ontraden, geeft jouw voorgeschiedenis een goede reden aan.
Heel veel sterkte!
Heel begrijpelijk je angst! Wat een pech heb je gehad zeg.. Ik herken wel de traumatische bevalling en een deel van wat je aan lichamelijke schade hebt overgehouden. Tevens ook medisch traject gehad om zwanger te worden. Wij zijn ervoor gegaan, dat gaf idd wat stress en een af en toe opnieuw voelen van wat ik bij de eerste had gevoeld.. maar toen ik zwanger bleek ben ik bij een EMDR therapeut (psycholoog) geweest die zich heeft gespecialiseerd in alles rondom moederschap en bevallingen. Ik wilde nl de keus ks of vaginaal bevallen niet baseren op m'n eigen angst zonder dat ik daar iets mee had gedaan. Die behandeling was heel goed en fijn. Daarna heb ik bij de Bergman kliniek afdeling vrouwenzorg een medisch advies gevraagd en onderzoek wat zij zouden adviseren een tweede keer. Daar kwam het advies keizersnede uit, dus dat heb ik gevolgd. Nu 36 weken zwanger en rond 39 weken een geplande keizersnede. Voor mij was dit een prettige volgorde en de EMDR behandeling en gesprekken waren sowieso heel erg goed (werk zelf ook in dit vakgebied dus ik was al bekend met deze methode en de mooie resultaten). Stil staan bij wat is geweest, ipv wanhoop en angst me juist krachtig en stoer voelen over wat ik heb doorstaan voor mijn kindje, dat zou ik jou ook gunnen. Maar kijk vooral wat bij jou past, mijn verhaal is meer ter inspiratie. Veel succes met je beslissing!
Ik herken me wel in jouw verhaal. Helaas veel pech gehad met de bevalling waardoor ik de eerste 2,5 maand niks met mijn baby kon, echt heel verdrietig en het woord pnd is wel af en toe gevallen.
Nu is ons kindje nog geen 4 maanden en kan ik nog altijd niet een hele dag zelf voor hem zorgen, veel pijn aan rug en bekken nog terwijl ik altijd van het doorgaan was. Maar ik zou zó graag ooit nog een tweede willen, en net zoals jij weet ik niet of ik her nog zou aandurven.
Voor nu heb ik in elk geval tegen mezelf gezegd hier niet over te denken tot oms kindje sws een jaar is. Maar ik begrijp je angst en verlangen wel heel erg. Zelf zou ik een volgende keer een keizersnede willen. De "schade" die dan aangericht wordt is iig gecontroleerd. Je weet waar je aan toe bent en wat je kunt verwachten. Uitgaande van een normale situatie zonder complicaties.
Nu is ons kindje nog geen 4 maanden en kan ik nog altijd niet een hele dag zelf voor hem zorgen, veel pijn aan rug en bekken nog terwijl ik altijd van het doorgaan was. Maar ik zou zó graag ooit nog een tweede willen, en net zoals jij weet ik niet of ik her nog zou aandurven.
Voor nu heb ik in elk geval tegen mezelf gezegd hier niet over te denken tot oms kindje sws een jaar is. Maar ik begrijp je angst en verlangen wel heel erg. Zelf zou ik een volgende keer een keizersnede willen. De "schade" die dan aangericht wordt is iig gecontroleerd. Je weet waar je aan toe bent en wat je kunt verwachten. Uitgaande van een normale situatie zonder complicaties.
[quote quote=10380764]Heel begrijpelijk je angst! Wat een pech heb je gehad zeg.. Ik herken wel de traumatische bevalling en een deel van wat je aan lichamelijke schade hebt overgehouden. Tevens ook medisch traject gehad om zwanger te worden. Wij zijn ervoor gegaan, dat gaf idd wat stress en een af en toe opnieuw voelen van wat ik bij de eerste had gevoeld.. maar toen ik zwanger bleek ben ik bij een EMDR therapeut (psycholoog) geweest die zich heeft gespecialiseerd in alles rondom moederschap en bevallingen. Ik wilde nl de keus ks of vaginaal bevallen niet baseren op m’n eigen angst zonder dat ik daar iets mee had gedaan. Die behandeling was heel goed en fijn. Daarna heb ik bij de Bergman kliniek afdeling vrouwenzorg een medisch advies gevraagd en onderzoek wat zij zouden adviseren een tweede keer. Daar kwam het advies keizersnede uit, dus dat heb ik gevolgd. Nu 36 weken zwanger en rond 39 weken een geplande keizersnede. Voor mij was dit een prettige volgorde en de EMDR behandeling en gesprekken waren sowieso heel erg goed (werk zelf ook in dit vakgebied dus ik was al bekend met deze methode en de mooie resultaten). Stil staan bij wat is geweest, ipv wanhoop en angst me juist krachtig en stoer voelen over wat ik heb doorstaan voor mijn kindje, dat zou ik jou ook gunnen. Maar kijk vooral wat bij jou past, mijn verhaal is meer ter inspiratie. Veel succes met je beslissing![/quote]
Dankjewel voor je verhaal.
Hoezo ben je bij de Bergman kliniek uitgekomen als ik vragen mag?
Wat gebeurt er eigenlijk als voor de 39 weken je bevalling natuurlijk doorzet? Krijg je dan een spoed kz?
Dat over hoe je je voelt tov wat je doorstaan hebt vind ik knap. Bij mezelf begint dat pas net te komen. Ik heb alles en zeker de bevalling ervaren als volledig overrompeld worden. Ondanks alle voorbereiding en oefeningen had ik nergens controle over. Het voelde meer als iets dat me overkomen is, als iets dat ik gepresteerd heb. Nu begint dat te veranderen. Dat merk ik ook in mijn wens voor een 2e. Sommige dagen denk ik: so what als alles weer zo loopt? Nu heb ik dat ook allemaal gedaan en ben ik eruit gekomen. En kijk hoe we nu genieten??
Dankjewel voor je verhaal.
Hoezo ben je bij de Bergman kliniek uitgekomen als ik vragen mag?
Wat gebeurt er eigenlijk als voor de 39 weken je bevalling natuurlijk doorzet? Krijg je dan een spoed kz?
Dat over hoe je je voelt tov wat je doorstaan hebt vind ik knap. Bij mezelf begint dat pas net te komen. Ik heb alles en zeker de bevalling ervaren als volledig overrompeld worden. Ondanks alle voorbereiding en oefeningen had ik nergens controle over. Het voelde meer als iets dat me overkomen is, als iets dat ik gepresteerd heb. Nu begint dat te veranderen. Dat merk ik ook in mijn wens voor een 2e. Sommige dagen denk ik: so what als alles weer zo loopt? Nu heb ik dat ook allemaal gedaan en ben ik eruit gekomen. En kijk hoe we nu genieten??
[quote quote=10380807]Ik herken me wel in jouw verhaal. Helaas veel pech gehad met de bevalling waardoor ik de eerste 2,5 maand niks met mijn baby kon, echt heel verdrietig en het woord pnd is wel af en toe gevallen. Nu is ons kindje nog geen 4 maanden en kan ik nog altijd niet een hele dag zelf voor hem zorgen, veel pijn aan rug en bekken nog terwijl ik altijd van het doorgaan was. Maar ik zou zó graag ooit nog een tweede willen, en net zoals jij weet ik niet of ik her nog zou aandurven. Voor nu heb ik in elk geval tegen mezelf gezegd hier niet over te denken tot oms kindje sws een jaar is. Maar ik begrijp je angst en verlangen wel heel erg. Zelf zou ik een volgende keer een keizersnede willen. De “schade” die dan aangericht wordt is iig gecontroleerd. Je weet waar je aan toe bent en wat je kunt verwachten. Uitgaande van een normale situatie zonder complicaties.[/quote]
Jij zit dus ongeveer in hetzelfde schuitje. Lees lekker mee
Jij zit dus ongeveer in hetzelfde schuitje. Lees lekker mee