Whats in a name ...

A

Anoniem

Guest
Allereerst wil ik alle aanstaande moeders feleciteren met hun zwangerschap. Ik heb me aangemeld op deze site omdat ik de steun van de aanstaande moeders zeker kan gebruiken.

Ik heb afgelopen donderdag 15 juni een zwangerschapstest gedaan waaruit bleek dat ik zwanger ben,  aanstaande mijn eerste echo om te zien hoever ik ben. Mijn gebruikersnaam verraadt ook al een beetje de gemoedstoestand waarin ik verkeer, ben ik blij met deze zwangerschap .. Kweetnie.

Mijn zwangerschap komt namelijk heel heel onaangekondigd en op een wel heel moeilijk moment. Ik lig nl. midden in een hele moeizame scheiding, sta op het moment ook op straat omdat ik mijn eigen huis niet meer in mag en door al deze ellende ben ik ook mijn baan nog eens kwijt. En daar komt dan  deze zwangerschap bij....

Ik weet dus echt niet of het wel een goede beslissing is om deze zwangerschap door te laten gaan. Ik ben helaas enigs kind dus kan terugvallen op steun van broers of zussen, mijn moeder heb ik nooit gekend, zij is namelijk al op vroege leeftijd gestorven en met mijn vader heb ik geen contact meer. Ik weet dat dit meer praktische problemen zijn maar als ik zo eens om me heen kijk zie ik toch dat de meeste jonge moeders terugvallen op de steun en support van hun eigen ouders of familie.

Ik zit eigenlijk een beetje met mijn handen in het haar....
 
hey hey

wat naar voor je dat je in deze situatie zit lijkt me niet prettig
denk goed na over wat je wil want straks doe je wat waar je later spijt van hebt goed na denken dat is het belangrijkste
wens je veel sterkte toe want het zal wel moeilijk voor je worden
succes
liefs manny 28 weken
 
Hoi hoi,

Wat naar zeg voor je echt! Je moet er echt goed over nadenken.. kan je het uberhaupt wel aan, het is heel erg mooi om zwanger te zijn maar je moet er ook klaar voor zijn en ok stabiel genoeg zijn om een kind op te voeden. Dit is mijn eerste zwangerschap dus zoveel ervaring heb ik persoonlijk niet, maar als ik om me heen kijkj pffff.. het is niet zomaar iets maar wel iets mooi's! En de vader van je kind is dat ook de man waar je nu mee in een scheiding ligt? hoe vind het het, weet hij het?

Als je met iemand wil praten of gewoon steun... zou ik je graag willen helpen..
Dan zal ik mijn email adres geven zodat we kunnen mailen of msnen!

Ik hoor het wel,

ik wens je heel veel sterke en alles komt een keer goed!
 
.


Dat klinkt allemaal zeer heftig. Ben je geboren in 1972, want dat staat als jaartal achter je naam? Ik ben momenteel 38 weken zwanger van onze derde. Ik herken wat punten uit je verhaal, maar dan wel in combinatie met mijn man. Ik heb een broer maar die is tien jaar ouder, dus daar heb ik alleen op verjaardagen contact mee. Mijn man zijn moeder is overleden toen hij twee jaar was en zeven jaar gelden overleed zijn vader op de ook nog jonge leeftijd van 57 jaar. Vandaar dus ook dat wij momenteel onze derde verwachten. We willen graag de warmte van en groot gezin, want dat hebben we zelf gemist. Ik heb gelukkig fijne ouders om op terug te kunnen vallen, maar wij missen het al dat we dat niet aan mijn man zijn kant hebben.

Je situatie klinkt niet rooskleurig, maar misschien kun je juist iets positiefs gebruiken om je er bovenop te helpen.

Ik vraag me inderdaad ook af, of je zwanger bent van je aanstaande ex-man en waarom je uit je huis bent gezet en of je al ander onderdak hebt.

Familie- en jeugdrecht is niet mijn specialisme (arbeidsrecht wel), maar ik heb er nog wel enig verstand van, dus als je wat wilt vragen, of gewoon iemand wilt hebben om contact mee te hebben, ben je van harte welkom hoor. Laat het maar weten, dan geef ik je mijn mailadres.

Heel veel sterkte!
 
de man waar ik nu mee in scheiding lig daar woon ik nu 3 jaar mee samen.  Hij weet niets van de zwangerschap, nog niemand namelijk. Ik ben nu op een leeftijd dat een abortus niet de normaalste zaak van de wereld is, tik tak tik tak .. time is running. ok 34 is niet heel oud maar toch een leeftijd om te overwegen om de zwangerschap niet af te breken.
Heel egoistisch misschien maar het praktische gedeelte is ook het enigste aspect wat me tegenhoudt en waarom ik twijfel ...

Ik zal eerst de echo van aanstaande maandag af wachten, misschien is de beslissing voor mij al gemaakt is de zwangerschap al te ver gevorderd om nog af te breken.

Bedankt alvalst voor de steun en ik hou jullie op de hoogte.


 
Hoi leeftijdsgenoot,

Jee, wat een moeilijke situatie, zeg! Goed dat je steun zoekt!

Wat ik je wil aanraden is wat hulp te zoeken, bij algemeen
maatschappelijk werk (zit in elke gemeente in NL) of bij een FIOM
(werken regionaal en richten zich specifiek op vrouwenhulpverlening).
Je zit natuurlijk behalve met emotionele problemen en misschien
moeilijke keuzes die je moet maken, ook nog eens met praktische
problemen.

Eén ding is zeker: Jouw ex heeft niet het recht jou zomaar buiten te
sluiten uit jullie woning. Dat mag juridisch gezien niet. Maar hoe je
het beste met de situatie om kan gaan, hangt van zoveel factoren af,
dat het mij goed lijkt daar met een proffessional over te praten. Ik
wens je heel veel sterkte toe!

Liefs van Sisi.

 
hoi, moeilijke situatie..en alleen jij kunt beslissen wat te doen..
Inderdaad zal dit wel met enige professionele hulp moeten, want het is me nog al niet wat..
Zou de man waarmee je in scheiding ligt het kind ''gewild'' hebben?Daar kun je ook niet zomaar omheen, als hij natuurlijk de vader is..
En hoever ben je al dan?
Ik begreep dat dat uit de echo moet blijken?
Heel spannend allemaal, en ik wens je heel veel succes.
Weet wel dat als je ervoor gaat, het uiteindelijk best goed zal komen..Er is kinderopvang, en als je alleenstaand bent kost dat weinig hoor, en als je hulp zoekt vind je dat ook echt wel..
HEEEEEEL VEEL sterkte!!
Groet R
 
Beste Kweetnie,

heel moeilijk allemaal.

Toen mijn jonste dochter 1,5 jaar was is mijn man weggegaan. Dara zat ik met twee kleine kinderen . Maand later bleek ook nog dat ik zwanger was van onze derde. Ik was in een roes dus echt bewust was ik me niet van die zwangerschap, ik was met andere dingen bezig.

Na ruim 8 weken ging het mis. Als het niet mis was gegaan had ik nooit overwogen om het kindje weg te laten halen. Ik zou het simpelweg niet kunnen, maar ik besef ook dat het niet makkelijk was geweest als alleenstaande moeder met drie kindjes en een hele moeilijke relatie met de ex.

Want hoe je het ook went of keert je blijft een binding houden met de vader. En dat moet je je ook afvragen. Kan je dat aan, wil je dat en hoe zie je dat in de toekomst. Hoe kan jij daarin staan en hoe zou je ex daarin staan? En die eerste jaren zijn misschien wel zwaar, maar een kindje brengt ook nog zoveel   vreugde en dat zware ach uiteindelijk valt ook dat wel mee. Je moet even op zoek naar een nieuw evenwicht, maar die zal je met gezond verstand ook wel weer bereiken.

Maar welke beslissing je ook neemt, ze zijn allebei definitief en bedenk goed of je met een eventuele "foute" beslissing uiteindelijk kan leven, want wat je ook doet, jij bepaalt hoe je er uiteindelijk mee omgaat.

Heel veel sterkte.

Miep
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan