Wie herkent dit, wel groot taboe..............

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hoi,

Ik ben moeder van een zoon en nu alweer 35 weken zwanger en nu heb ik gehoord dat ik opnieuw een jongen krijg en ik had eigenlijk zooooooooooooooooooooooooo gehoopt op een meisje, ik weet wel dat dat echt niet hoort en het is vreselijk te zeggen tegenover mensen die geen kinderen kunnen krijgen.
ook in mijn eerste zwangerschap had ik al voorkeur voor een meisje, maar niet dus en toen we voor een 2e gingen hebben we duidelijk tegen elkaar gezegd, het moet gaan om een kind en niet om een meisje....................
Maar ik had echt heel graag een dochter gehad, ik heb niet erg makkelijke zwangerschappen, dus het zit er niet in dat ik nog een keer weer zwanger raak dus nu blijf ik een jongensmoeder en natuurlijk ben ik stapel op mijn zoon en zal ik ook deze met liefde grootbrengen.
Maar toch knaagt het aan mij, ik had echt zo graag ook een keer in de meidenhoek gekeken, strikjes en noem maar op en ook voor later gewoon een dochter waar je toch een andere band mee hebt, samen winkelen en nou ja gewoon anders, ik weet wel iedereen zegt je krijgt schoondochters of jongens kunnen ook zo zijn, maar iedereen weet dat zonen anders zijn dan dochters en niet minder ofzo, maar ik had heel graag van beide één gehad en als ik eerlijk ben nog liever 2 meiden dan jongens, maar dat mag ik dus niet zeggen.
Ik zeg het dus behalve hier ook nooit, niemand zal van mij horen dat ik voorkeur heb, dat vind ik zielig voor de jongens, dus ik lijk een trotse jongensmoeder.................

Maar in mijn hart leeft het andere zo sterk en dat spijt me soms zo voor de jonges...........

Een toch wel trieste jongensmoeder

ps kan me voorstellen dat niet iedereen hier begrip voor heeft en ik wil alvast zeggen dat ik het ook moeilijk vind en vooral tegenover mensen die niet of moeilijk kinderen kunnen krijgen.
 
Ik kan het me heel goed voorstellen hoor! Je hoeft je echt niet te verontschuldigen.
Ik heb ook een heel sterke voorkeur en hoe blij ik ook zou zijn met het andere geslacht. Het blijft een gevoel!! Daar kun je niks aan doen.
Probeer in ieder geval te genieten van je zwangerschap en ben niet bang voor je gevoel. Het is nu eenmaal zo.

 
Hoi trieste jongensmoeder,
Schaam je niet voor je gevoelens. Kan me best voorstellen dat je een voorkeur hebt. Is al heel netjes van je dat je het nooit zegt, waardoor je jongens het nooit zullen weten. Zelf heb ik geen voorkeur, maar ben het op deze site al meerdere keren tegen gekomen, dus je bent zeker niet de enige.
Het enige wat ik nog kan zeggen is dat meisjes inderdaad heel anders zijn als jongens, maar dat die vaak ook naar de vader trekken. Niet altijd natuurlijk, maar mijn oudste had dit best sterk en dat was ook niet altijd even makkelijk voor mij. Maar wat dat tutten betreft, heb je gelijk: winkelen, speldjes, staartjes en ga zo maar door. Jongens zullen ook wel leuke kanten hebben, maar die ken ik niet zo goed. Heb geen jongens.
Groetjes Ivy
 
Hallo jongensmama,

Wat zal ik eens zeggen...je hebt gelijk??

Ook ik ben een mama die vanaf het begin af aan een voorkeur heeft en om die reden ook een echo heeft laten maken om het geslacht te zien...dit ter voorkoming van een "teleurstelling" Begrijp me goed, ik ben dolgelukkig met elk kind wat in ons gezin komt maar toch....Mijn zus heeft mbv Ivf een 2ling(ook 2 jongens gekregen) "gekregen" en door haar verdriet en moeite die het heeft gekost ben ik wel veranderd qua mening maar mijn voorkeur blijft. Ik zou het ook nooit tegen mijn kinderen zeggen en ik wil (heel diep van binnen) nog wel voor een 3e kindje gaan maar ben bang dat ook het geslacht van dat kindje niet is wat ik graag zou willen. Ook vind ik dat ik blij moet zijn met 2 gezonde kinderen.....

Nou ja, eerst maar eens even dit kindje op de wereld zetten en daarna zien we wel verder. Het spijt mij ook als ik mensen hiermee pijn doe dat is niet mijn bedoeling.

Er is alleen een mega verschil tussen jou en mij........jij hebt wat ik wil en ik heb wat jij wil...ruilen??hahahahahaha......

Groetjes Odette
 
Ik kan me het wel enigzins voorstellen. Maar ik heb zelf helemaal geen voorkeursgevoelens. Ik dacht vroeger altijd een meid te willen hebben. Maar toen ik eenmaal zwanger was kon me het helemaal niet meer schelen. Misschien heeft het bij mij ook wel te maken met de scriptie die ik aan het schrijven ben. Het onderwerp daarvan is het recht op voorplanting in Zuidoost Azië als mensenrecht. En ik ben zo geshockeerd door de praktijken die daar plaatsvinden omdat er een grote voorkeur is naar jongens.
Ik heb zelf een ex en zijn ouders hadden ook een duidelijk voorkeur voor hun 2 dochters, beiden jonger, ik vond dat ook echt vreselijk. Hij was vaak zo depressief en zei dat hij beter niet had kunnen bestaan. Dat heeft er bij mij ook wel in gehakt.
Het lijkt me echt heel moeilijk voor jezelf als je een duidelijke voorkeur het voor het ene of het andere geslacht en als het dan van het andere geslacht blijkt te zijn. Dat zijn teleurstellingen waar je eigenlijk niet over durft te praten. En dat je jezelf eigenlijk altijd schuldig voelt. Misschien is het een idee om er een keer met een psycholloog over te praten, waar die voorkeursgevoelens vandaan komen, zodat je er wat meer vrede mee hebt.

Sterkte,
groetjes,
Wietske
 
Het is inderdaad een groot taboe al denk ik dat heel veel zwangere vrouwen toch wel lichtelijk een voorkeur hebben. Je ziet het in ieder geval al onder ogen en je hebt nog tijd genoeg om eraan te wennen. Mocht het echt niet gaan lukken dan kan je altijd nog hulp zoeken, ik denk dat je echt niet de enige bent die dat probleem heeft! Ik had ook wel lichtelijk een voorkeur en mijn vriend ook, hij was helemaal in de 7de hemel toen hij hoorde dat het een jongen is terwijl ik er echt effe aan moest wennen, ik ken ook helemaal geen jongetjes, iedereen om mij heen krijgt meisjes, nu ben ik er al heel lang aan gewend en ben er echt heel blij mee dus het kan ook weer heel goed uitpakken!

Succes!!!!!

Brechtje
 
He Jongensmoeder,

Ja ik kan het me heel goed voorstellen van je voorkeur. Ik had het al vanaf het moment, dat ik  wist dat ik zwanger was een heel erge voorkeur. Ik wou graag een zoon. Ik heb een medische achtergrond dus ik kreeg met 20 weken een echo. Maar ik was al druk bezig met geboortekaartjes uitzoeken en  een naam, voor een jongen. Het kwam niet in mijn hoofd op dat we een dochter zouden krijgen. Op 5 dec dus gelijk gevraagd of ze het geslacht konden zien. En oh wat waren mijn vriend en ik blij dat we een zoon zullen krijgen. 27 jan weer een echo gehad en toen nogmaals gevraagd of het inderdaad een jongen is en ja het was heel erg duidelijk te zien. Ik ben nu helemaal in de wolken en kan niet wachten tot het zover is dat ik onze kleine man in mijn armen kan houden.
 
Lieve jongensmoeder! Wat vreselijk herkenbaar. Een tijdje terug heb ik hetzelfde onderwerp hier aangsneden. Wij hebben een zoon en willen graag weer zwanger worden. Ik heb, net als jij, erg sterk de voorkeur voor een meisje en ben bang teleurgesteld te raken. Gelukkig blijkt dat ik niet de enig eben met dit gevoel. Ik wilde voorheen nooit van te voren het geslacht weten, maar zal nu wel een echo laten maken als het zover is. Dan kan ik me er vast op voorbereiden!
Zelf denk ik ook dat gevoel voor een dochter op een gegeven moment wel slijt als de kleine man er uiteindelijk is. Je weet dan niet meer beter (denk ik). En dan inderdaad de roze jurkjes, strikjes en andere schattige meisjeskleren maar links laten liggen in de winkels!
Veel sterkte en ik wens je alle geluk met je mannen!
Patricia
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan