Wie herkent dit, wel groot taboe..............

Hallo allemaal!

Ik vind dit heel erg herkenbaar. Ik heb zelf al een dochter en nu ik voor de tweede keer zwanger ben wilde ik graag nog een meisje. Na 10 weken zwangerschap zagen we op de echo dat ik in verwachting ben van twee kindjes. Ik was gewoon benauwd dat het twee jongens zouden zijn. Met 20 weken werd ons verteld dat we een jongen en een meid zouden krijgen en dat ze, voor zover gezien, beiden gezond zijn.
Ik ben nu 29 weken zwanger en af en toe voel ik me schuldig naar het jongetje toe, omdat ik zo sterk de voorkeur had voor een dochter.

groetjes Breleigh
 
ik heb ook wel een beetje de voorkeur voor een jongen , dit omdat mijn zoon het graag wenst en wij ook al 2 meisjes hebben ,maar mocht het toch weer een meisje zijn ,dan ben ik er zeker net zo blij mee hoor als het maar gezond is
 
Hoi Jongensmoeder,

Ik begrijp je helemaal, ik heb een zoon van 3.5 jaar en ben 18 weken zwanger van  ons tweede kindje. Over 2 weken krijgen we de 20 weken echo en hoop ik dat ze kunnen zien of het een jongen of een meisje is, ik zeg tegen iedereen dat ik denk dat het een jongen is puur om mezelf te beschermen omdat ik heel graag een meisje zou willen. Begrijp me goed, je hoopt natuurlijk allemaal dat je kindje gezond is maar buiten dat is er toch altijd die voorkeur. Mijn man is er van overtuigd dat we een meisje krijgen, ik durf er niet op te hopen.......  Jullie horen nog van mij....

Groetjes, Angel
 
Hai dames!

Zoals hierboven al zoveel gezegd is, het is heel herkenbaar hoor!
Ik heb een zoontje van bijna 3 en toen ik weer zwanger raakte heb ik heel hard geroepen dat ik absoluut geen voorkeur had. Maar ik betrapte mezelf er wel op dat ik constant bij de meisjesspulletjes aan het neuzen was. Maar ik bleef erbij, ik zei zelfs dat weer  een jongetje erbij  me misschien nog wel leuker lijkt..., leuker voor Mika ook...  
Maar  toen de dame van de pretecho zei dat we een dochter zouden krijgen,  kreeg ik tranen in mijn ogen. Schijnbaar had ik stiekem toch wel een voorkeur! Ik heb er ook helemaal zin in  om straks  lekker met mijn meisje te tuttelen als ze  wat ouder is. Moet ze natuurlijk wel een echte meid worden. Ik lach me dood als deze meid de voetballer wordt die mijn vriend zo graag wil hebben...
Het voorkeurgevoel is  dus heel normaal hoor. Maar voel je alsjeblieft niet schuldig, het betekent echt niet dat je minder van dit  babytje gaat houden. Die 2 soorten gevoels staan helemaal los van elkaar!  

Liefs Nicole
 
Nee, ik herken het totaal niet. Ik heb geen voorkeur. Maar emoties zijn echt en staan niet ter discussie (haha ergens gejat, maar ik vond het zo mooi gezegd)

Ik denk dat je er inderdaad goed aan doet, dit niet met je omgeving te bespreken. Dit omdat het niet leuk voor je kind is om het later te horen, maar ook voor de mensen die moeite kunnen hebben met jouw voorkeur.

Maar goed je hebt die voorkeur en ik hoop dat je er mee kan omgaan, voor jezelf en je kinderen.

Ik heb overigens wel het idee, dat de voorkeur die je bij heel veel stellen ziet een bijkomstigheid is van het vroegtijdig kunnen bepalen van welk geslacht je kind is. Het is net of men er tegenwoordig meer mee bezig is. Bij mijn oudste (wordt dit jaar 8) hoorde ik dat toch veel minder om me heen.

Maar goed, een voorkeur hebben is dus niet erg, de wijze waarop je er mee omgaat is het belangrijkste. Zelf word ik helemaal gek van al die mensen die willen dat ik een jongetje krijg omdat ik al twee meiden heb. Daar zou je haast van gaan willen dat het een meisje is, maar goed voor mij maakt het dus echt niet uit.

In ieder geval hoop ik dat een ieder geniet van haar kind, want dat is het allerbelangrijkste. Blijf niet vastzitten in je gevoel, maar geniet.

Miep
 
Enigzins een voorkeur hebben is niet abnormaal.
Heel menselijk vind ik.
Maar, als er daadwerkelijke gevoelens van échte teleurstelling bij komen kijken, waar je dus problemen mee krijgt, dan denk ik: ?????????
Ik heb geprobeerd het me voor te stellen, maar das moeilijk natuurlijk.
Het lijkt mij namelijk dat je nooit echt last zou moeten hebben en houden van die gevoelens. Want wat is er dan aan de hand met je als mens?
Zou het dan op een bepaalde manier ook voelbaar zijn voor het kind?
Dit vraag ik me zo af.
Ik denk wel dat, als je je op een bepaald geslacht instelt en je wilt dat ook erg graag, dat je dan zeker moet omschakelen, dat heeft even tijd nodig. Je kunt het ook ervaren als jammer.
Maar als het kind dan geboren is, zullen al deze gevoelens toch moeten smelten als sneeuw voor de zon????
Nou ja, jij zit er maar mooi mee.
Ik wens je in iedergeval succes!

 
Hey meiden,

ik hebnu een jongen en een meisje... en ik had bij de 1e wel de hoop op een meisje, maar mijn hart zei toen al dat het een jongen zou worden. Erg blij was ik ook dat ze zeiden bij de 2e dat dit eenmeisje zou worden. Lekker tutten enzo, nou ikmoet zeggen dat ik het heerlijk vind 2 kindertjes en allebei zijn ze compleet anders, maar echt tutten doe ik nu nog meer met sebastiaan dan met caithlyn, misschien wel dat ze er nog te jong voor is. Ik had ook altijd gedacht tijdens de zwangerschap van de 2e dat ik een voorkeur zou ontwikkelen, nou helemaal niet hoor, ik hou van allebei heel erg veel en zou echt nooit een keuze kunnen maken. En als ik dan zou moeten kiezen dan gaat de voorkeur uit naar de oudste omdat hij al veel langer een deel van je leven is, ik zou echt nooit meer zonder mijn beide kids kunnen. We gaan nu denken over een 3e en ik moet nu eerlijk zeggen dat ik echt geen voorkeur heb. Tja er zijn geen meer soorten  en ik vind ze allebei leuk, dus misschien maar voor een tweeling, van allebei 1??

IK kan jullie zeggen dat het beetje voorkeur dat ik had zelfs al na de geboorte van de oudste helemaal weg was en een klein beetje terug was bij de 2e zw maar u helemaal compleet weg is en helemaal geen voorkeur heb

groetjes carreen
mv sebastiaan 14/12/03 en caithlyn 14/09/05
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan