Wie is er ook een 35+ moeder?

A

Anoniem

Guest
Hallo allemaal,

zijn hier nog meer moeders, die net als ik 38 zijn?
Onze zoon Lars is een echt wonder voor ons, omdat we (na 5 miskramen) dachten, dat wij geen kinderen konden krijgen. Hij is kerngezond geboren (4200 gram en nu na 4,5 maanden 7300 gram en 68 cm). Voor mij zijn de zwangerschap en bevalling helaas erg zwaar geweest en het herstel gaat langzaam. Maar wat genieten we van ons kleine vrolijke manneke!
Hoe is het jullie, 'oudere' moeders vergaan?

Groetjes,

Marijon
 
Hoi Marijon,

Ik ben 37 jaar en heb nu 2 kinderen. Van beiden ben ik  met een beetje medische hulp zwanger geworden. Dat ging dus ook niet vanzelf. Ook ik heb een miskraam gehad voordat ik van mijn laatste zwanger werd.

Ik vind dat ik met mijn 37 jaar (mijn man is 41) nog helemaal niet oud ben hoor. Maar 2 kids is voor ons wel genoeg. Ik voel me ook nog niet echt 37 hahaha.

Willen jullie nog een tweede?

Groetjes,
Rosanne
 
hi hi,

hier nog een "ouder" moeder. Ben 37 en heb 2 lieve schatjes van kinderen, mijn zoontje is bijna 4 en fleur 16 weken oud. Beide gewoon op de normale manier gekregen, alleen fleur was 5 weken te vroeg, ze had geen zin om een sinterklaas kind te zijn. Reden dat ze vroeg was lag ook niet aan mijn leeftijd. Wij houden het hier bij, we hebben een zoon en een dochter. Voel me geen oude moeder trouwens.

groetjes,
lia
 
Hoi Marijon,

Ik ben ook een "oude" moeder: 37 over 19 dagen al weer 38 en in november bevallen van mijn eerste. een dochter Charlotte.

Marielle
 
Leeftijd is zo beperkt belangrijk. Als je er echt zoveel moeite voor heb moeten doen (5 miskramen) vind ik het knap dat je hebt doorgezet. ONdanks de extra risico's die het met zich meebrengt.
Het is volgens mij nu ook een beetj de cultuur aan het worden pas op latere leeftijd kinderen. Heeft denk ik net als heel jong kinderen krijgen zijn voor en nadelen
Ben zelf 26 dus niet echt oud of jog.
Vond het wel grappig toen ik las dat je 38 bent.
MIjn oma was namelijk net 39 toen ze voor het eerst oma werd.
MOet jij denk ik nog neit aan denken om al oma te worden.
HEt voordeel van heel jong kinderen.
Nadeel is denk ik dat het toch een stukje van je jeugd afpakt.
Er is denk ik geen perfecte leeftijd om kinderen te rkijgen.
De een is er eerder aan toe dan de ander.
HEt is veel belangerijker of het kind in een warm nest terecht komt.
 
Hier een nog iets "oudere" moeder,   ben nu 40 en wordt in april 41.
In december voor de 2e keer moeder geworden van Kelsey
Uit een eerdere relatie heb ik al een dochter van 14, Sanne.

Ondanks dat Kelsey niet gepland was zijn we nu dolblij met haar, en haar grote zus ook.

De zwangerschap is eigenlijk probleemloos verlopen ondanks het feit dat ik ook nog eens diabets heb dus er een dubbel risico was.
Wel heb ik gemerkt dat het nu aan het eind iets zwaarder werd dan mijn eerste zwangerschap. Kelsey is na 38 weken en 3 dagen via een ks geboren. Dit omdat ik bleef steken op 7 cm.ontsluiting.

Vind mezelf geen oude moeder maar wel merk ik dat ik het nu allemaal wat bewuster beleef dan 14 jaar geleden.
 
Marijon ik ben trouwens ook een rasechte Tukker.
Waar kom jij vandaan, ik woon nu sinds 3 jaar in Nijverdal

Groetjes Belinda
 
Hoi Belinda,
wij wonen in Olst. Ik ben een 'import'-Sallandse  Mijn  vriend kwam ik ruim 5 jaar geleden tegen tijdens een vakantie en de vonk sprong over (net toen ik dacht een eeuwige single te moeten zijn). En hij zit hier 'vastgebakken'. Niet erg hoor, het is hier mooi en vooral heerlijk rustig wonen.

Dus op mijn 33e kwam de kinderwens weer terug (toen ik op mijn 30e nog steeds single  was had ik die eigenlijk opgegeven). Hormonen, hè, daar kun je niet tegen vechten...

Na de miskramen durfden we eigenlijk niet meer zwanger te worden. Via de natuurgeneeskunde was ik bezig met het weer in balans brengen van mijn lichaam. En toen werd ik na een jaar, onverwacht, toch weer zwanger.
De eerste drie maanden heb ik met een warme kruik op mijn buik (om de harde, pijnlijke buiken op te vangen) op de bank gezeten. Toen  tijdens een echo leek, dat het vruchtje goed zat, heb ik gedeeltelijk mijn werk weer opgepakt (ik ben logopediste in het speciaal onderwijs). Dat ging, maar met moeite. Ik heb veel vocht vastgehouden en kreeg bekkenklachten. Het lopen ging steeds moeizamer (o.a. omdat ik snel buiten adem was). Aan het einde van de zwangerschap liep mijn bloeddruk op, waardoor ik het laatste stukje in het ziekenhuis heb moeten doorbrengen.
Ik ben ingeleid en heb het tot de persweeën kunnen redden, maar Lars lag helaas gedraaid. Daarbij kreeg ik het steeds benauwder (door de hoge bloeddruk werd vocht in mijn longen geperst). Daarom werd ik met hoge snelheid richting OK gereden (na 2 persweeën lag ik al op de operatietafel), om vervolgens 15 uur later, aan de beademing, wakker te worden op de IC. Niet echt een droombevalling dus...

Het is moeilijk geweest. Vooral ook, omdat ik Lars niet geboren heb zien worden en door de medicijnen geen borstvoeding heb mogen geven. Het heeft wel even geduurd voor ik me verbonden voelde met dit prachtige kleine mensje (heb ik gelukkig weer helemaal ingehaald).
Mijn energie komt heel langzaam aan weer terug en voor de bekkenklachten  krijg ik nog fysiotherapie en chiropractie.
Maar ik ben er nog en ons ventje heeft er niets aan over gehouden. Integendeel: hij woog  na 37,5 week zwangerschap bijna 4200 gram! Nu na 4 maanden is hij al 68 cm en 7300 gram. Heb ik in ieder geval het belangrijkste wèl goed gedaan

Een tweede zit er niet in. Lars is ons wonder en we zullen dus dubbel en dwars van hem genieten (en dat is niet moeilijk).

Groetjes,

Marijon
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan