Wie kan mijn man's denkwijze volgen? :-)

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hallo meiden,

Moet ff wat kwijt hoor. Gisteren vertelde ik mijn vriend dat ik  een dag voor onze vakantie (we gaan 30 juni lekker voor een weekje naar Griekenland ) een zwangerschapstest ga doen in het geval ik nog niet ongi mocht zijn. Dit wil ik omdat ik dan rekening kan houden met de alcoholische versnaperingen die ik dan wel of niet moet laten staan en/of ik  tampons moet inpakken, erg begrijpelijk toch??

Ik, de onschuld zelve, kreeg een reactie die ik echt niet kon volgen.. Hij zei dat hij het de 1e drie maanden gewoon niet wil weten als ik (wij dus....) zwanger zijn. Ik dacht eerst nog dat dit een van zijn leuke grapjes was, maar nee, hij meende het echt!

Nu weet ik wel dat de miskraam een ontzettend grote teleurstelling voor hem was, maar dit was het voor mij toch ook? Enfin.... hij staat er gewoon echt op dat die het niet wil weten als het zover is. Nu kan ik de angst van hem wel enigszins volgen, maar ik kan het niet volgen dat hij  mij in mijn uppie  die eerste spannende 3 maanden wil laten  doormaken, ik vind het nl. ergens een soort van egoïsme !

Is deze, naar mijn mening, alleen een voor  het mannelijke geslacht mogelijk  denkwijze voor jullie herkenbaar? Want ik kan het ergens echt niet volgen hoor!

Groetjes,
Brigitte
 
Hallo,

Ik kan me heel goed voorstellen dat het erg bot en rot overkomt, maar ik denk echt dat het zelfbescherming is. Mannen zijn gevoeliger dan je denkt.
Op het moment dat jij dat testje doet, wil hij het toch weten? En jij moet het toch ook kwijt....ik zou er in ieder geval geen rekening mee houden. Jullie hebben toch beide een kinderwens?
Ik zou aangeven dat je zijn reactie wel begrijpt, maar dat hij natuurlijk niet van jou kan verwachten het de eerste 3 maanden voor je te houden, daarvoor is het veel te leuk. Mocht het weer misgaan(gaan we niet vanuit), moet hij er toch ook voor je zijn.
In ieder geval hele fijne vakantie, enneh als ik je een advies mag geven ik zou vantevoren niet testen, die eerste weken heb je geen contact met je baby. Ik zou gewoon (met mate) genieten van een wijntje op zijn tijd tijdens je vakantie.
Natuurlijk moet je deze keuze zelf maken.
In ieder geval een fijne vakantie liefs van mij
 
Hoi Brigitte,

Ik zit met stomme verbazing je verhaal te lezen. Ik kan me best voorstellen dat hij de vorige keer veel te verwerken heeft gekregen en daar nu wat angstig van is geworden.

Buiten het feit dat ik het (sorry hoor) erg  egoistisch vind klinken en van harte hoop dat hij het niet zo meende, is het ook  belangrijk om te bedenken dat de kritische  periode pas echt  na 16  weken voorbij is. Daarnaast heb je ook verder op in  de  zwangerschap  geen garanties (toch Miep?) en kan het dan ook nog altijd fout gaan. En wat dacht je als het kindje is geboren, dat je dan een garantie mee krijgt dat alles goed gaat en ze gegarandeerd 90 jaar oud worden zonder ooit ziek te zijn geweest en /of teleurstellingen te hebben meegemaakt??

Maar misschien is het voor je man nog iets te vroeg om weer "zwanger te worden" en heeft hij de miskraam nog niet helemaal verwerkt? Kan/kon hij daar wel goed overpraten? En zit daar eerder het probleem???

Ik denk dat het in elk geval belangrijk is dat jullie erover praten, anders gaat het mogelijk nog te veel tussen jullie staan.

Heel veel suc-6
liefs Nanda
 
Hoi!!

Buiten het feit dat mannen ook gevoelig kunnen zijn én egoistisch, ze kiezen  altijd de makkelijkste weg!! Géén problemen in hun leven is hun motto. Zijn of komen die er wel zijn het mannen die opeens een hoopje niks worden. Wij trekken ze eruit al hebben wij er veel verdriet om. Begrijp me niet verkeerd. Ik hou heeeel veel van mijn mannetje maar helaas werkt dit in 9 van de 10 gevallen zo. Dus niet iedere man is zo maar in jouw geval vrees ik van wel. Zij weten niet met emoties om te gaan. Bang dat de buitenwereld hun verdriet zal zien en dát kan en mag niet!!! Dat tast hun ego aan. Wij hebben het idee dat er iets mis is met ons lichaam als wij een mk krijgen maar vlak en man niet uit. Hij vindt vaak ook dat hij gefaald heeft. Daar mag ook wel begrip voor opgebracht worden maar niet dat hij er de eerste 3 maanden niks van wil weten. Nee, een serieus en goed gesprek is hierbij wel op zijn plek meid!!

Heel veel succes !!!

Liefs Costa
 
Hoezo niet willen weten.



Als jij niet ongesteld wordt en je bent dat na een x weken nog niet,
dan weet je gewoon dat je zwanger bent (ok uitzonderingen die erg lange
cq onregelmatige cycli heben daargelaten) en als het nou na 8 weken
misgaat en je hebt niet getest en officieel weet je van niets. Dan nog
heb je een miskraam, met alle lichamelijke ongemakken van dien en nog
kan dan de schok heftig zijn.



Ok of het verstandig is om voor de NOD te testen (is dat het geval?)
dat is natuurlijk en andere vraag, en zoals wij (sommige vrouwen)
direct maar op de NOD testen, tja, da's misschien niet altijd even
handig gezien het feit dat het zo vaak misgaat in de 5e week. Dan kan
je gewoon denken het was een verlate menstruatie, maar bij 8 weken is
dat het gewoon niet meer.



Dus ongeacht of het egoïstisch is of niet, als vrouw weet je het gewoon
en als je dan last hebt van kwaaltjes dan weet je partner het ook, want
probeer maar eens niet boven de wc te hangen als je erg misselijk ben,
of probeer maar eens tot 12 uur op te blijven, terwijl je opm 8 uur al
instort.



Kortom ik geloof er niets van dat je dat 3 maanden niet kan weten.



En inderdaad ook na de kritische fase kan het mis gaan.

Zelf ben ik van plan weer te genieten van iedere minuut als ik zwanger
ben. Tuurlijk is er die angst, maar het is ook weer een wonder.



Sterkte meid.



 
Hi Brigitte,

Nu weet ik het zeker, ze komen gewoon van een andere planeet!! Soms kunnen die mannen zo raar uit de hoek komen en er van die onbegrijpelijke denkbeelden op na houden.  

Ergens begrijp ik  um wel, hij heeft waarschijnlijk heel veel verdriet gehad  van de mk maar dat niet kunnen en durven uiten. Huilen? Nee dat doen echte mannen niet (na onze vorige mk zaten we op een begrafenis en ik zag dat hij niet wilde huilen maar de wallen met tranen onder zijn ogen spoten bijna uitelkaar, ik kon wel juichen toen het uiteindelijk doorbrak, rare lui hoor die mannen).

Het is  volgens mij heel  belangrijk om je gevoelens met elkaar te delen, dit heeft mij en mijn vriend heel erg door het verwerken van onze vorige mk heen gesleept.  De situatie waar ik  nu in zit met het bloedverlies en al, dat moet je gewoon samen doen!!! Het maakt de band die je hebt echt sterker. Het allerbelangrijkste is dat jullie eens goed met elkaar praten en jullie beiden jullie gevoelens gaan proberen te uiten naar elkaar en laat hem niet weglopen. Samen ben je toch het sterkst. Het zal niet meteen van een leie dakje gaan maar uiteindelijk hebben jullie hier allebei het meeste aan.

Heel veel sterkte en geniet van je vakantie. Ik hoop echt voor je dat de test positief is en je er met je mannetje over kunt praten. Laat je het nog even weten?

Liefs,
Daantje
 
Hoi Biate & Nanda,

Dank voor jullie reacties! Dat ik een gevoelige man getroffen heb is inderdaad waar. Bij ons schijnt het qua emoties  een beetje omgekeerd te gaan als bij de standaardrelaties. Zo ben ik hem aan het troosten als er een zielige film is i.p.v. andersom, is ook wel erg schattig natuurlijk hè? (yikes.. als die leest dat ik dit vertel!) Moet hem wel even in de verdediging nemen hoor want voorderest is het een man in het kwadraat!!

Nanda, heel toevallig vraagt mijn vriend zich inderdaad heel sterk af of het het allemaal wel waard is. Nu is het niet zozeer het feit over de verwerking van de miskraam, maar hij is simpelweg bang voor alles wat er ooit keer fout zou kunnen gaan.  Natuurlijk weet hij  dat als je de eerste 3 maanden veilig doorkomt  niet de garantie hebt voor een lang, gezond en zorgeloos leven als ouders. Helaas hebben wij daarvan in onze vriendenkring en evenals op dit forum te veel voorbeelden dat het fout kan gaan, zowel in  vergevorderde  zwangerschappen als na de geboorte . En zelfs als je kindje geheel gezond en met een knap stel hersens  ter wereld komt heb je nog alle angsten voor al de keuzes die hij kan maken  in de boze buitenwereld.  

Juist het idee dat het dus allemaal fout kan gaan beangstigd hem en dit is  als ik diep in zijn hart kijk precies de reden waarom hij bang is om  (as) vader te worden. Onder het mom van "wat je niet hebt gehad kun je niet missen" en "zonder kinderen, geen zorgen". We hebben het hier terdege over gehad hoor (en nog steeds van tijd tot tijd). Hij noemt de 3 maanden omdat vrouwen  daarna meestal een buikje gaan krijgen en hij het dus wel moet weten hihi (tja, ik bedoel.. hij is een man hè? dus in die redenering is die vrij simpel ).

Gelukkig weet die ergens wel dat zijn angsten voor alles wat eventueel wel niet fout kan gaan  niet een reden kan en mag zijn om een zwangerschap te voorkomen. Tja, en als hij het wel wil voorkomen is die natuurlijk vrij om condooms te gebruiken hè?

Dus op dit moment heeft die de houding aangenomen van "we zien wel hoe het loopt" en volgens mij is dat ook wel goed, want immers, niemand kan voorspellen  hoe het loopt hè? Alleen wil die het dan nog niet weten voor de 3 maanden...tja.. maar natuurlijk zeg ik het hem dan gewoon hè ;-)

Wat betreft die test voor mijn vakantie... ik ben zelf nog aan het wachten op mijn 1e ongi na mijn curretage, uitgaande van een normale cyclus zou ik 15 juni ongi moeten worden. Omdat mij door de gyn is verteld  dat ik  niet op mijn 1e ongi hoefde te wachten zijn we gewoon weer gaan klussen. Nu heb ik helemaal niet het gevoel dat het 'raak' is hoor! (in hoeverre ik dan van mijn gevoel uit kan gaan....) Maar ik heb wel zoiets dat als ik op vakantie ga ik gewoon die zekerheid wil hebben omdat ik simpelweg niet lekker van mijn wijntje + sigaretje kan genieten als ik onzekerheid heb over het eventueel wel of niet zwanger zijn. Ik zit nl. echt met een superschuldgevoel als het wel zo mocht zijn.  Plus dan natuurlijk ook de angst van  het plots ongi worden terwijl  ik  languit aan het strand  lig .  

Tja... pfff haha soms is het leven best ingewikkeld hè??

Liefs van mij!
 
Hoi ook Costa, Miep en Daantje!!

Jeetje.... wat lief al dat medeleven! Ik heb nog niet al jullie antwoorden gelezen (moet plots weg) maar zo snel ingezien ben ik het met jullie eens dat mannen soms echt hopeloos zijn! Gelukkig door jullie voel ik mij niet geheel als Remi op de wereld!
Als ik weer terug ben ga ik is lekker op mijn gemakje jullie antwoordjes lezen hoor .

Daan! Even snel.. ik las dat er een kloppend hartje te zien was! Jeetje wat ontzettend spannend allemaal zeg, ik duim voor je dat het allemaal goed blijft gaan!

Adiosos a todos
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan