Wie kan mijn man's denkwijze volgen? :-)

lieve Briggitte,

Meis, ik moet je zeggen dat ik het met Biate eens ben. Je man heeft
inderdaad een vorm van zelfbescherming opgebouwd. Die van mij is blij
als ik zwanger zou zijn, maar ook hij wil het er verder niet over
hebben. Maar meis, dat heeft niks met egoisme te maken. Sommige mannen
weten zich niet te uiten of geen houding te geven. En dat ze bang zijn
dat het mis zal gaan zit er natuurlijk bij. Ze beseffen heel goed dat
wat wij dan voelen, zij dat niet kunnen. Maar de mannen hebben hun
eigen verriet dan op hun eigen manier. En ja dan kan je zeggen dat
mannen van een andere planeet komen. hahahaha

Maar ik denk ook joh dat jij gewoon van je wijntje en sigaretje moet
gaan genieten hoor, want je hebt inderdaad de eerste tijd nog geen
enkel contact met je kindje.

Geniet lekker van je vakantie en van het idee dat je misschien zwanger
zou zijn, maar joh laat die test lekker liggen. Ruimte voor een pakje
tampons in je koffer is altijd wel dus neem die gewoon mee. En wordt je
niet ongi, neem je ze gewoon weer mee naar huis, geen punt toch?

liefs Hester  

 
Hoi Brigitte,

Mannen zijn inderdaad gevoeliger dan wij denken. Die van mij tenminste ook. Was die van jou ook helemaal uit z'n dak toen je de eerste keer zwanger was? Die van mij wel; het was na 9 maanden eindelijk gelukt. Na de miskraam hadden we het allebei heel zwaar, maar troostte hij mij nog meer dan andersom. Toen ik weer zwanger was heeft het echt heel lang geduurd voor hij blij kon zijn. Deze keer dus geen dikke bos rode rozen. Hij vond het wel heel fijn, maar durfde nog niks te geloven. Hij had een enorme barriere opgebouwd om zich niet weer zo slecht te hoeven voelen. Na 5 maanden (!) ging het pas beter, maar het heeft echt tot de 7e maand geduurd voor we het een beetje over de inrichting van het kamertje konden hebben en de eerste spullen kopen. Een ander teken: de naam hebben we ook pas 3 weken voor de uitgerekende datum bepaald. Gelukkig kwam ons mannetje niet eerder .

Ik begrijp hem dus wel een beetje, het is alleen ook wel een beetje naief om zo te denken. Denkt hij echt dat hij erbuiten kan blijven als jij gaat testen of als jij het weet? Ik zou zeggen dat het voor jou nodig is om te weten en daarmee uitleggen dat hij het dan ook weet. Als jij de hele vakantie boven de pot hangt van de misselijkheid weet hij het ook hoor! Hihi.

Veel sterkte ermee!
Machteld
 
Hoi Brigitte,

Ja wat kunnnen mannen toch vreemd reageren soms. maar misschien is hij inderdaad ook wel angstig dat het mis kan gaan.En wil niet weer aan dat verdriet denken.
Wat je tijdens je vakantie moet doen moet je zelf weten waar jij je zelf prettig bij voelt.
En als je echt zeker wil zijn zou ik testen maar ja dat zegt ook niet altijd wat.
Goed ik wens je een hele fijne vakantie  en geniet er van met of zonder

groetjes astrid
 
Jullie raden het natuurlijk noooooit, maar gisteravond ben ik dus ongi geworden. Dat wordt dus klussen op vakantie hè??  

Natuurlijk ben ik een ietsiepietsie teleurgesteld maar aan de andere kant toch weer liever nu dan als ik volgende week aan het strand lig zoals jullie vast begrijpen.

Dit is dus ook mijn eerste ongi sinds mijn curretage en het heeft exact 1 week langer geduurd dan mijn normale cyclus dus gelukkig heeft mijn lijf de draad weer snel opgepakt.  Wel fijn om te weten dat alles in ieder geval nog 'werkt'!

Toppunt is dat manlief toch  teleurgesteld schijnt te zijn .... hoezo rare wezens??  

Tja... ik heb hem zelf uitgezocht en zal maar met zijn 'rariteiten' moeten omgaan hè? Hem helemaal snappen zal ik waarschijnlijk toch nooit HAHA (ach dit houdt de relatie ook weer spannend, toch?)

Mijn vriend was wat betreft mijn vorige zwangerschap heel erg positief. Vaak moest ik hem een beetje indammen omdat wat hem betreft het kindje al op school moest worden  aangemeld. Zo stond de  naam al na 3 dagen denken voor hem vast, de babykamer al bekant klaargemaakt en kon die ons geheimpje niet bewaren. Als ik hem kalmpjes zei dat die even pas op de plaats moest maken omdat het gewoon nog erg pril was en dat er nog zoveel fout kon gaan was dit onzin en was het voor hem ondenkbaar dat er ook maar iets fout kon gaan, immers ik ben een 'oermoeder' zoals hij zei. Van dat laatste is die  nu misschien wel teruggekomen haha.

Tja, en toen het dus fout ging was er geen land met hem te bezeilen. In het ziekenhuis (ik lag met 3 andere 'curettagepatiënten'  op een kamer) werden de overige vrouwen na de ingreep door hun man getroost en gesteund terwijl ik  met een huilende man op bed zat die ik kon troosten en opbeuren .....  Op zich vond ik dat niet erg hoor, ik vond het ergens ook wel weer heel erg lief en aandoenlijk!

Alleen kan en wil ik nu  in deze huidige situatie weinig begrip voor hem opbrengen omdat ik niet vind dat ik mezelf moet wegcijferen enkel en alleen om zijn gevoelens te sparen, toch??

Ach ja....  we gaan gewoon lekker saampies holidayen en komen er wel uit hoor!

Liefs en groetjes,
Brigitte  
 
 
Hi Brigitte,

Het is ook wel een lekker druifie als ik het zo hoor hoor. Ik kan me daarentegen  jouw frustraties ook wel voorstellen, ik wil ook een schouder!!!! Geniet lekker van je vakantie zoek ook wat steun bij hem, misschien kan ie meer hebben dan je denkt en hij in ieder geval nu laat zien. Nou meis  neem een lekkere borrel zonder schuldgevoel en wie weet maken jullie iets moois daar .

Liefs,
Daantje
 
He Brigitte,

Wat jammer  dat je ongi bent geworden.
Maar nu ben je die onzekerheid ook kwijt en kun je rustig gaan klussen op je
vakantie en niet te vergeten eendrinken.
 En inderdaad wat kunnen mannen toch vreemde wezens zijn. Maar je
moet maar zo denken zonder ze kunnen we ook   n iet en hij heeft vast ook
zijn goede kanten en is zoals ik lees ook wel gek met jouw (dat ie toch wel jammer vond).
Meid geniet van je holiday!
Groetjes astrid
 
Ja... ik heb het erg getroffen hoor met mijn druifje haha. Het is dat ik zelf natuurlijk een heel makkelijk, meegaand en begripvol persoon  ben ....hahaha............. (waarom  manlief dat nou  anders ziet..., raar hè?).

Ik zal er  1'tje op jullie nemen hoor!
 
Terug
Bovenaan