Dit gedicht wil ik jullie niet onthouden. Ik heb het zelf niet voorgelezen in de kerk, maar heb daar achteraf wél spijt van. Ik vind het zo mooi!!
Als ik alleen al aan je denk verschijnt er een glimlach op mijn gezicht,
je lieve lach, je mooie gezicht, zorgen ervoor dat ik zwicht.
Nooit geweten dat ik zoveel liefde in me had, een onbeschrijfelijk gevoel,
naast jou staan in jouw leven is nu mijn levensdoel.
Ik zal voor je zorgen en je beschermen als dat moet,
ik zal je leren wat fout is en wat goed.
Ik besef dat ik je ooit zal moeten loslaten, want je blijft niet altijd klein,
en ik weet nu al zeker dat dat niet gemakkelijk zal zijn.
Maar gelukkig bestaat er tussen ons een onlosmakende band, die er altijd zal zijn,
in tijden van geluk en in tijden van pijn.
Een trots gevoel heb ik bij elke stap die je zet,
als je ziek bent, ben ik dat ook en als je lacht hebben we samen pret.
Het moedergevoel gaat dieper dan ik ooit had kunnen bedenken,
het is werkelijk het mooiste wat iemand mij ooit had kunnen schenken.
Weet dat ik er altijd zal zijn voor jou,
en dat ik zielsveel van je hou.
Want als ik aan je denk, verschijnt er een glimlach op mijn gezicht,
en ik zal voor je zorgen, want dat is mijn plicht.
Liefs mama.
Goh, sentimentele trut als ik ben, ik kan bij zoiets gewoon gaan zitten huilen! Zo mooi. Overigens heb ik hem niet zelf gemaakt hoor, maar ergens van internet afgehaald.
?? Bellen jullie de mensen op?... of is het alleen voor de ouders? Ben benieuwd.