Hoi Depri,
Wauw, je bent zwanger, en dan nog wel van een drieling!!!
Ik 'ken' je nog van het 'als zwanger worden langer duurt' forum. We hebben weliswaar niet echt actief met elkaar gesproken, maar nadat ik zelf zwanger was geraakt ben ik nog regelmatig even gaan kijken hoe het met je ging. En nu lees ik dus dit... pfoe zeg, een drieling!
In de eerste plaats natuurlijk: gefeliciteerd, fantastisch dat het gelukt is!
In de tweede plaats: heel veel sterkte de komende tijd! Ik kan me goed voorstellen dat het echt héél erg zwaar is!
Wellicht ten overvloede, maar voel je niet schuldig als je er af en toe even de balen van hebt. Ik heb daar zelf enorm mee lopen worstelen toen ik net was bevallen. Ons kindje was zóóó gewenst en ik vond dat ik de gelukkigste moeder op aarde moest zijn met een gezonde zoon, maar in plaats daarvan had ik flinke pijn (van de hechtingen) en was ik zo ontzettend moe dat ik amper vooruit kon komen. Kortom: ik voelde me eigenlijk gewoon k*t, maar ja, dat mocht natuurlijk niet van mezelf omdat ik dit kindje zo graag had gewild.
Toen ik mezelf toestond om me gewoon even te voelen zoals ik me voelde ging het eigenlijk al meteen een stuk beter, dus dat wil ik jou ook nog even meegeven!
Nogmaals veel succes en toch ook veel plezier gewenst!
Groetjes, 10e
Wauw, je bent zwanger, en dan nog wel van een drieling!!!
Ik 'ken' je nog van het 'als zwanger worden langer duurt' forum. We hebben weliswaar niet echt actief met elkaar gesproken, maar nadat ik zelf zwanger was geraakt ben ik nog regelmatig even gaan kijken hoe het met je ging. En nu lees ik dus dit... pfoe zeg, een drieling!
In de eerste plaats natuurlijk: gefeliciteerd, fantastisch dat het gelukt is!
In de tweede plaats: heel veel sterkte de komende tijd! Ik kan me goed voorstellen dat het echt héél erg zwaar is!
Wellicht ten overvloede, maar voel je niet schuldig als je er af en toe even de balen van hebt. Ik heb daar zelf enorm mee lopen worstelen toen ik net was bevallen. Ons kindje was zóóó gewenst en ik vond dat ik de gelukkigste moeder op aarde moest zijn met een gezonde zoon, maar in plaats daarvan had ik flinke pijn (van de hechtingen) en was ik zo ontzettend moe dat ik amper vooruit kon komen. Kortom: ik voelde me eigenlijk gewoon k*t, maar ja, dat mocht natuurlijk niet van mezelf omdat ik dit kindje zo graag had gewild.
Toen ik mezelf toestond om me gewoon even te voelen zoals ik me voelde ging het eigenlijk al meteen een stuk beter, dus dat wil ik jou ook nog even meegeven!
Nogmaals veel succes en toch ook veel plezier gewenst!
Groetjes, 10e