wie verheugt zich nog meer op de bevalling?

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hi,

Onderwerp zegt het al:

Wie verheugt zich op de bevalling, en waarom wel of waarom niet? Gaan jullie voor ruggeprik/verdoving of juist niet?

Ik kan je vertellen dat IK erecht naar uit kijk. Ik wil geen verdoving omdat ik me heb laten vertellen dat je weeen dan niet goed op kunt vangen, wardoor de bevalling langer kan duren. Ik zie ook niet echt op tegen de pijn. (ik denk dat ik wel anders piep als ik daar lig/hang).

Ik kreeg vrijdag een tip van mijn yoga lerares. Als je de pijn goed aankunt kun je een warm tot heet bad nemen als de bevalling is begonnen. De weeen komen daardoor in 95% van de gevallen sneller op gang, waardoor je ook sneller ontsluiting hebt.

Ook komen de weeen sneller op gang als je op je linkerzij gaat liggen, omdat alles 'daaronder' beter aan zuurstof komt :D

Liefs
 
Hoi Heppy,

Hahaha... leuk topic... Ik moet je vertellen dat ik net lekker het boek Veilig Bevallen van Beatrijs Smulders aan het lezen ben (op vakantie!!!). Ik krijg daardoor ook zin in dat het zover is. Ik kijk niet zozeer uit naar de bevalling zelf, maar ik kijk wel uit naar de geboorte van ons kleintje.

Ik vind dit boek echt een super aanrader, omdat zij enorm veel ervaring heeft als verloskundige en als moeder en ook heel goed beschrijft waarom bijv. pijn 'noodzakelijk' is tijdens een bevalling (daardoor maak je endorfine aan, een natuurlijke pijnstiller). Het klopt dat ontspanning helpt de bevalling goed op gang te helpen en een bad of douche werken daar goed aan mee. Afleiding en/of te druk zijn met andere dingen/mensen kan bijv. remmend werken op de weeen en dus op de bevalling. Ik vind het erg handig om dat soort dingen gewoon te weten.

Dus wie nog op zoek is naar geschikt leesmateriaal, dit is een zinvol boek met grappige tekeningetjes. Nuchter geschreven maar wel vanuit de optiek dat je als vrouw prima in staat bent een bevalling aan te kunnen en wat de opties zijn mocht het toch niet helemaal vlotten.

Nou ik ben me er dus ook al een beetje op aan het voorbereiden!

Liefs
 
Lichamelijk gezien begin ik wel uit te kijken naar de bevalling. Vind t nu wel zwaarder worden (en ik ben nog maar 30 weken). Komt ook omdat er hier een peuter van 1,5 rondloopt, kan niet even gaan liggen als ik daar behoefte aan heb (en dat heb ik regelmatig, haha). Dus dames die zwanger zijn van de eerste: geniet er van dat je nu alleen maar op jezelf hoeft te letten, echt: ik wilde dat ik daar meer bij stilgestaan had toen ik zwanger was van de eerste.

Hoewel de vorige bevalling niet echt makkelijk ging (met vacuumpomp gehaald omdat zoonlief ruim 9 pond bleek te zijn), kijk ik toch goed terug op de bevalling, eigenlijk direct na de bevalling al. De kunst is (volgens mij): hoe goed kun je je ontspannen tijdens de ontsluitingsweeen. Ik ga echt weer proberen de onderkant 'zo open' mogelijk te houden, vooral proberen dat gebied ontspannen te houden. Klinkt heel zweverig, maar ik dacht: ik ben de baas en niet die pijn. Dat werkte bij mij de vorige keer echt super goed.

groetjes!
 
Hoi, nog even een toevoeging: zoals ik er nu dus tegenaan kijk wil ik het dus zonder pijnstilling gaan doen. Mocht het echt stagneren of onhoudbaar worden, dan kan ik altijd op dat moment anders besluiten.

Maar ik geloof na het lezen van dat boek dus dat pijn wel degelijk een functie heeft en dat je dat aankunt, zie reactie mama-van-w: jij bent de baas, niet de pijn. En pijn is uiteindelijk 'maar pijn'. Je gaat er niet dood aan, het kindje krijgt er niets van, het is alleen iets vervelends waar je bijvoorbeeld bang voor kunt worden.

Maar ja, eerlijk is eerlijk, eerst maar eens zien hoe ik erbij zit als het zover is ;-) Of ik er dan nog zo nuchter over denk... hahaha...
 
Het klinkt echt gek, ik weet t, maar ik heb tijdens de ontsluitingsweeen constant bij elke wee gedacht: kom maar op met die pijn, je 'mag' van mij dit doen, ik laat dit toe. Ondertussen probeerde ik de onderkant gewoon open te denken en heel bewust een soort van die sluizen open te zetten. Ja, vind het zelf nu ook vaag gelul, maar het hielp echt goed want ik was binnen 4 uurtjes tijd van 3 naar 10 cm ontsluiting.

En moet zeggen dat ik dat het laatste half uur of uur echt niet meer kon denken hoor, ik wilde alleen maar dat het stopte :-D
 
Ik ben zwanger van ons eerste kindje en weet dus nog niet zo goed wat me te wachten staat. Misschien dat ik er daarom ook te nuchter over denk. Eigenlijk kijk ik er wel naar uit en ga ik ervoor dat ik het zonder pijnstillers kan.
Het enige waar ik tegenop zie is de rit naar het ziekenhuis. Geloof niet dat het een pretje is om met weeen in de auto te zitten. En dan nog te bedenken dat wanneer de baby ietsjes eerder komt ik ook nog naar een ziekenhuis in een andere stad moet omdat tijdens de vakantie de verloskamer hier voor 3 weken dicht gaat ivm personeelsgebrek
 
Wat leuk dat jullie er allemaal naar uit zien, ik heb dat totaal nog niet. Ik heb eerder angst zeg maar, en dan vooral in mijn dromen. Ik droom nu elke nacht dat die kleine er is of dat de bevalling gaat beginnen. En ik heb echt geen idee wat me te wachten staat. Ik denk vooral maar, laat het maar komen we zien het wel. Ik wil het liefst thuis bevallen, juist voor de ontspannenheid, en nog inderdaad kunnen doen waar je jezelf prettig bij voelt. Maar kan me echt geen voorstelling maken van de pijn die me wellicht te wachten staat. Boeken lezen heb ik ook al geprobeerd, maar blijf toch met de vraag zitten, hoe weet ik wat een wee is, of merk je dat echt wel. En meer angst dat die kleine te vroeg komt zeg maar. En dat we nog niet klaar zijn met kamertje en men bed nog niet hoog staat. Zal wel een samenhang van dingen zijn.

Ik heb wel heel sterk nu het idee (32 wk) dat het gauw gaat gebeuren, dus ik ben er best onbewust veel mee bezig. Ik ben wel zo razendbenieuwd naar hoe die kleine eruit ziet. Ik wil hem zo graag ontmoeten.
 
Ik zie er (net als de meesten) naar uit! Ik vind het nu zwaar worden en ik word met de dag nieuwsgieriger naar het kleintje in mijn buik. Ik droom er ook veel over, maar dit zijn altijd heel positieve dromen, waardoor ik er nog meer zin in krijg haha.

Ik heb het boek 'duik in je weeën' gelezen en heb voor mezelf een lijstje met belangrijke punten/ uitspraken gemaakt. Deze mag mijn man voorlezen als het straks begonnen is (van dat gemiep over 'weeën zijn nodig voor de bevalling' blablabla). Ik hoop dat mij dit er doorheen helpt.

Verder wil ik graag thuis bevallen, maar als het in het ziekenhuis moet om wat voor reden dan ook, dan vind ik dat geen probleem. Geen pijnstilling, omdat ik ook denk dat mijn lichaam dit zelf regelt (ja,ja, ook ik beval voor de eerste keer, dus zal wel aardig naïef klinken haha).

Maar goed, ik ben nu 31 weken, dus het zal nog wel even duren, maar wat mij betreft mag het vanaf 37 weken gebeuren hoor!! Ik ben er helemaal aan toe.

SUcces meiden!
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan