Wij zijn zo moe!
- Onderwerp starter Lelala
- Startdatum
Hoi Danaantje!
Ja, ik herken het wel hoor! Wij hebben een dochter van 17 maanden die over het algemeen goed slaapt dus heb niet het gevoel slaaptekort te hebben. Ik vind onze dochter fantastisch! Maar heb ook echt momentjes voor mezelf nodig en denk ook dat dat gezond is. En dan niet alleen die momentjes waarop ik zonder onze dochter de administratie doe of de was ophang...
Voor mij helpt het enorm om zo af en toe echt een tijd voor mezelf te hebben en dan geen ‘moet dingen’ doen. Ik heb de luxe dat een vriendin van mij 1 en soms 2x in de week met haar kinderen onze dochter op komt halen om een uurtje/1,5 uur samen te wandelen. En dan ga ik gewoon even met een vriendin bellen, even heerlijk alleen naar de winkel een bos bloemen voor mezelf kopen etc. Dit helpt mij enorm. Wellicht kan je zoiets proberen? Ik weet niet hoe je sociale netwerk eruit ziet maar is zeker het proberen waard! En idd bij de GGZ bespreken. Daar kennen ze je nu inmiddels en hebben vast ook inzicht in wat je kan helpen. Want jouw situatie lijkt me best pittig, zeker met de werkuren van je man!
Succes!
Ja, ik herken het wel hoor! Wij hebben een dochter van 17 maanden die over het algemeen goed slaapt dus heb niet het gevoel slaaptekort te hebben. Ik vind onze dochter fantastisch! Maar heb ook echt momentjes voor mezelf nodig en denk ook dat dat gezond is. En dan niet alleen die momentjes waarop ik zonder onze dochter de administratie doe of de was ophang...
Voor mij helpt het enorm om zo af en toe echt een tijd voor mezelf te hebben en dan geen ‘moet dingen’ doen. Ik heb de luxe dat een vriendin van mij 1 en soms 2x in de week met haar kinderen onze dochter op komt halen om een uurtje/1,5 uur samen te wandelen. En dan ga ik gewoon even met een vriendin bellen, even heerlijk alleen naar de winkel een bos bloemen voor mezelf kopen etc. Dit helpt mij enorm. Wellicht kan je zoiets proberen? Ik weet niet hoe je sociale netwerk eruit ziet maar is zeker het proberen waard! En idd bij de GGZ bespreken. Daar kennen ze je nu inmiddels en hebben vast ook inzicht in wat je kan helpen. Want jouw situatie lijkt me best pittig, zeker met de werkuren van je man!
Succes!
Hoi Danaantje,
Ook al ziet mijn werksituatie er heel anders uit dan bij jou thuis, ik herken heel erg wat je zegt. Soms word je doodmoe van mama zijn en het is lastig om alle ballen in de lucht te houden en daarnaast voldoende aan jezelf toe te komen. Voor iedereen ligt die balans anders en het vergt creativiteit en verschillende dingen proberen om te kijken wat voor jou werkt. De uitdaging wordt alleen maar groter als je kindje niet zo goed slaapt. Onze zoon is 18 maanden. Nu slaapt hij gelukkig weer goed, maar in de zomer heeft hij 3 maanden lopen nachtbraken. Hele nachten huilen, tenzij hij bij mama lag. Fijn voor hem, maar ik deed geen oog dicht. Ik kon de 4 dagen in de week die ik werk amper nog volhouden. Maar de dagen waarop ik vrij was en voor hem moest zorgen vond ik nog zwaarder. Tegen mijn collega’s kon ik zeggen “jongens ik ben gesloopt, sorry als ik er niet helemaal bij ben met mijn hoofd”, maar thuis en in de opvoeding lopen de taken gewoon door. Dus ik benijd jou en andere thuisblijfmama’s zeker niet! En zeker als je een partner hebt die er zo weinig is dat je dingen naar hem door kan schuiven.
Wat mij helpt is om hulp in te schakelen. Extra dagje naar oma bijvoorbeeld. En om de lat voor mezelf lager te leggen. Dan maar geen gedweilde vloer deze week (of maand haha), dan maar geen make-up op vandaag, dan maar andijviestamppot uit de magnetron ipv vers gemaakt. En om rust te pakken op kleine momentjes. Even 10 minuutjes wandelen, mindfulness of yoga. Daar dwing ik mezelf ook toe als ik er eigenlijk geen zin in heb, omdat het gewoon helpt.
Ik zag eerder in de discussie ook een bericht over toch werken, ook al betaal je hiermee de kinderopvang, waar ik het wel mee eens ben. Nu gaan werken, betekent over 3/4 jaar meer ervaring én meer salaris inderdaad. Dat dat nu betekent dat je al je verdiende geld naar de kinderopvang brengt, is dan iets wat je doet omdat je er op een andere manier iets uit haalt, namelijk voldoening en zelfontplooiing. Dat is ook veel waard! En de kinderopvang is zo leuk voor die kids. Toen ik nog zwanger was heb ik overwogen om te stoppen met werken, omdat ik niet wilde dat een ander meer tijd doorbracht met mijn zoon dan ikzelf. Maar als ik nu zie met hoeveel plezier hij naar de kinderopvang gaat, heb ik daar totaal geen schuldgevoel over.
Heel veel succes met je zoektocht! Hopelijk heb je iets aan de tips die alle mama’s je hier geven!
Ook al ziet mijn werksituatie er heel anders uit dan bij jou thuis, ik herken heel erg wat je zegt. Soms word je doodmoe van mama zijn en het is lastig om alle ballen in de lucht te houden en daarnaast voldoende aan jezelf toe te komen. Voor iedereen ligt die balans anders en het vergt creativiteit en verschillende dingen proberen om te kijken wat voor jou werkt. De uitdaging wordt alleen maar groter als je kindje niet zo goed slaapt. Onze zoon is 18 maanden. Nu slaapt hij gelukkig weer goed, maar in de zomer heeft hij 3 maanden lopen nachtbraken. Hele nachten huilen, tenzij hij bij mama lag. Fijn voor hem, maar ik deed geen oog dicht. Ik kon de 4 dagen in de week die ik werk amper nog volhouden. Maar de dagen waarop ik vrij was en voor hem moest zorgen vond ik nog zwaarder. Tegen mijn collega’s kon ik zeggen “jongens ik ben gesloopt, sorry als ik er niet helemaal bij ben met mijn hoofd”, maar thuis en in de opvoeding lopen de taken gewoon door. Dus ik benijd jou en andere thuisblijfmama’s zeker niet! En zeker als je een partner hebt die er zo weinig is dat je dingen naar hem door kan schuiven.
Wat mij helpt is om hulp in te schakelen. Extra dagje naar oma bijvoorbeeld. En om de lat voor mezelf lager te leggen. Dan maar geen gedweilde vloer deze week (of maand haha), dan maar geen make-up op vandaag, dan maar andijviestamppot uit de magnetron ipv vers gemaakt. En om rust te pakken op kleine momentjes. Even 10 minuutjes wandelen, mindfulness of yoga. Daar dwing ik mezelf ook toe als ik er eigenlijk geen zin in heb, omdat het gewoon helpt.
Ik zag eerder in de discussie ook een bericht over toch werken, ook al betaal je hiermee de kinderopvang, waar ik het wel mee eens ben. Nu gaan werken, betekent over 3/4 jaar meer ervaring én meer salaris inderdaad. Dat dat nu betekent dat je al je verdiende geld naar de kinderopvang brengt, is dan iets wat je doet omdat je er op een andere manier iets uit haalt, namelijk voldoening en zelfontplooiing. Dat is ook veel waard! En de kinderopvang is zo leuk voor die kids. Toen ik nog zwanger was heb ik overwogen om te stoppen met werken, omdat ik niet wilde dat een ander meer tijd doorbracht met mijn zoon dan ikzelf. Maar als ik nu zie met hoeveel plezier hij naar de kinderopvang gaat, heb ik daar totaal geen schuldgevoel over.
Heel veel succes met je zoektocht! Hopelijk heb je iets aan de tips die alle mama’s je hier geven!
In je 2e berichtje is het me veel duidelijker wat je er allemaal omheen doet. In het 1e berichtje komt dat niet duidelijk naar voren, dat je een opleiding volgt, dat je man zulke lange dagen maakt en dat je hem helpt in het bedrijf. Het kwam op mij over alsof je 2 dagen echt vrij was.
Ik wil je zeker niet aanvallen hoor, nu begrijp ik het wat beter. En ja, het is enorm vermoeiend, kinderen opvoeden en hier al 3 jaar lang gebroken nachten... je bent daar echt niet alleen in.
De dagen dat mijn man vroeg thuis is of in het weekend, neemt hij de kinderen vaak even een uurtje mee naär de speeltuin ofzo. Heerlijk vind ik dat. Kan ik even poetsen ofzo. Even geen gegil aan mn hoofd. En in het weekend proberen we allebei 1 ochtend uit te slapen tot 8.00 ongeveer. De ander zit dan al om 6.00 beneden met de kids.
Proberen jullie het ook zo te doen? Dit werkt voor ons heel goed en zo goed komen we allebei aan onze 'rust'
In de nacht gaat mn man eruit tussen 23.00-3.00, ik tussen 3.00-7.00. Dit werkt ook heerlijk. Vaak ben ik toch wel wakker als hij eruit gaat, maar het is heerlijk om dan gewoon te kunnen blijven liggen en het hem op te laten lossen die uren
De momenten dat we dus samen thuis zijn, doen we het ook echt samen. Hij zit niet onderuit op de bank terwijl ik alles doe. Dat is gewoon heel fijn, en ik voel me zeker ook wél moe, maar niet alleen!
Ik wil je zeker niet aanvallen hoor, nu begrijp ik het wat beter. En ja, het is enorm vermoeiend, kinderen opvoeden en hier al 3 jaar lang gebroken nachten... je bent daar echt niet alleen in.
De dagen dat mijn man vroeg thuis is of in het weekend, neemt hij de kinderen vaak even een uurtje mee naär de speeltuin ofzo. Heerlijk vind ik dat. Kan ik even poetsen ofzo. Even geen gegil aan mn hoofd. En in het weekend proberen we allebei 1 ochtend uit te slapen tot 8.00 ongeveer. De ander zit dan al om 6.00 beneden met de kids.
Proberen jullie het ook zo te doen? Dit werkt voor ons heel goed en zo goed komen we allebei aan onze 'rust'
In de nacht gaat mn man eruit tussen 23.00-3.00, ik tussen 3.00-7.00. Dit werkt ook heerlijk. Vaak ben ik toch wel wakker als hij eruit gaat, maar het is heerlijk om dan gewoon te kunnen blijven liggen en het hem op te laten lossen die uren
De momenten dat we dus samen thuis zijn, doen we het ook echt samen. Hij zit niet onderuit op de bank terwijl ik alles doe. Dat is gewoon heel fijn, en ik voel me zeker ook wél moe, maar niet alleen!
Goed idee om het in de GGZ en ook met je man te bespreken. Sowieso een goede stap die je hebt genomen, hoop dat je kunt herstellen van je postnatale depressie, klinkt heel stom! En top dat je het hier ook op hebt gezet, want het klinkt als een hoop om in je eentje vol te houden en ook nog op te lossen, dus open gooien is altijd goed. Wie weet kan er toch nog iets in de werkuren van je man (want dat klinkt voor jou heftig maar hij mist ook de tijd met z'n kindje kan ik me voorstellen?), heeft hij nog wat zorgverlof of ouderschapsverlof wat hij een ochtend in de week kan opnemen? Om de beurt uitslapen en de nachten in shifts verdelen is ook een goeie ja! Misschien nog ergens een leuk studerend nichtje die zich verveelt in de corona tijd en voor een klein bedrag met de kleine op pad kan?
Je kindje is ook bijna 2, dan is peuterspeelzaal ook nog een optie en volgens mij iets voordeliger, alleen de ochtend zodat jij even terug je bed in kan duiken. In mijn geval is slaap in elk geval een grote factor in hoe ik me voel en heb ik inmiddels de gave op heel veel gekke tijden even een dutje te doen. Veel succes met alle keuzes nogmaals en ik hoop dat iemand je kan helpen wat overzicht te krijgen op wat jij nu nodig hebt en wat de mogelijkheden zijn.
Ohja en vanaf 16 maanden zijn kinderen gewoon soms echt een draak, dat ligt niet aan jou! Wij noemen onze dreumes van 22 maanden tegenwoordig kleine Trumpie, dat zegt genoeg, blijf er ook maar af en toe om lachen als ze zich onmogelijk gedragen ?
Je kindje is ook bijna 2, dan is peuterspeelzaal ook nog een optie en volgens mij iets voordeliger, alleen de ochtend zodat jij even terug je bed in kan duiken. In mijn geval is slaap in elk geval een grote factor in hoe ik me voel en heb ik inmiddels de gave op heel veel gekke tijden even een dutje te doen. Veel succes met alle keuzes nogmaals en ik hoop dat iemand je kan helpen wat overzicht te krijgen op wat jij nu nodig hebt en wat de mogelijkheden zijn.
Ohja en vanaf 16 maanden zijn kinderen gewoon soms echt een draak, dat ligt niet aan jou! Wij noemen onze dreumes van 22 maanden tegenwoordig kleine Trumpie, dat zegt genoeg, blijf er ook maar af en toe om lachen als ze zich onmogelijk gedragen ?
Herkenbaar hoor! Hoort ook bii het hebben van jonge kinderen denk ik. Zoals eerder gezegd is, lekker vroeg naar bed en ook aan je man vragen je kleine een paar uurtjes in het weekend mee te nemen. Of naar opa of oma ofzo.
Wat mij verder ook helpt is om naar buiten te gaan wanneer ik moe ben. Het geeft me altijd weer energie om ff buiten rondje te lopen of naar een speeltuin.
Ik denk ook dat je moeheid ook een onderdeel is van je depressie. Goed dat je hulp vraagt! Wat ik zelf merk, naarmate ze ouder worden, wordt het ook wat makkelijker in het algemeen.
Wat mij verder ook helpt is om naar buiten te gaan wanneer ik moe ben. Het geeft me altijd weer energie om ff buiten rondje te lopen of naar een speeltuin.
Ik denk ook dat je moeheid ook een onderdeel is van je depressie. Goed dat je hulp vraagt! Wat ik zelf merk, naarmate ze ouder worden, wordt het ook wat makkelijker in het algemeen.