Wil niet!!

A

ANONYMOUS_USERNAME

Pffff wat is dit een lastige week geweest.
Zitten er meer kinderen in de Wil niet fase?
Ik word er gillend gek van!

Alles is nee wil niet. Ze wil niet eten, vooral niet slapen, niet drinken (pak altijd verkeerde drinken ook al vraag ik welke ze wilt) wil niet spelen, wil niet, wil niet, wil niet.
En dan natuurlijk wel doen.....

Nu zit ikzelf niet lekker in mijn vel. Mijn schildklier werkt traag, ik heb bloedarmoede, maar van staalpillen krijg ik vreselijke buikpijn, en ben ook nog eens ziek geweest deze week. Rob is nog steeds ziek, Myrthe was het vorige week en als klap op de vuurpijl ben ik nu net een wandelende aarbei.
Ik ging namelijk speciale vitaminen slikken voor zwangeren en daar ben ik dus allergisch voor. Ik zit onder de uitslag en heb continu jeuk of het brandt alsof ik veeeeeeelste lang in de zon heb gelegen.

Door dit alles kan ik niet veel hebben. Ik weet het en doe echt mijn best. Ik weet ook dat mijn stemming zijn weerslag heeft op Myrthe, dus doe ook echt mijn best om lief en gezellig te doen tegen haar.
Maar als ze dan begint met wil niet..... AAAARGHHH.
Ik kan het nu niet. Ben het echt zat. Hoe kan ik haar nu positief blijven benaderen en niet iedere keer chagerijnig worden van haar buien?
Ik probeer het te negeren, maar ze kan dan ook heel kattig doen tegen me en dat accepteer ik niet.
Echt boos schreeuwen tegen mij. NEE MAMA, JIJ DOET KATTIG. NEE MAMA, WIL NIET NAAR GANG, JIJ NAAR GANG. Dat soort taal.
Ze heeft me zefls een keer geslagen omdat zij vond dat ik in de weg stond. Toen zat ze gelijk op de gang, maar toch.

Ze vind het ook wel moeilijk dat ik haar nu niet iedere keer meer kan tillen, dat gaat gewoon niet meer. En dus wil ze alleen nog maar meer getild worden.
Ik heb de energie niet om veel te ondernemen met haar, zou het daar aan liggen?
Op de grond liggen spelen kan ik ook niet meer (kom niet overeind haha) we spelen op de bank of tafel, maar ook dit vind ze niet leuk.

Gister was ze bij mn ma en vandaag op kdv, zo kon ik bijslapen en lekker op de bank met deken liggen. Maar voel me zooo schuldig nu. Zo slecht. Ik heb weinig geduld en energie en stuur haar ook nog eens weg. Wat ben ik voor moeder? (jaja hormonen, maar ik denk het wel)

Heeft iemand nog idee om het weer om te draaien naar iets positiefs?
Want ik zie het even niet meer zitten.

Sorry voor het lange verhaal.

Liefs een verdrietige Mama
 
heey ireen...heel herkenbaar allemaal..maar ja het is moeilijk,jij bent zwanger en idd de hormonen spelen bij jou een grote rol ;leuk of niet ,er is niets aan te doen.Myrthe is nu eenmaal een peuter..van 2 en zegt lekker nee.Ik denk dat die combinatie best nog wel eens kan botsen...Nicky wil ook bijna niet eten..drinken doet ze gelukkig wel heel goed.Tillen wordt nu idd veel te zwaar voor je..Ik hoop voor je dat je snel weer de goede kant opgaat.heel veel liefs,karin
 
Oh Irene, wat balen, hè? Zeker met je zwangerschap en je schildklier!
Misschien een hele schrale troost, maar hier is het precies hetzelfde. Onze doorgaans schattige Leah is een echte heks :) geworden. Alles is: ik wil niet; nee, jij moet naar bed; mama is stom; jij moet weg; lust niet; enz enz.
Eerlijk gezegd word ik er de afgelopen dagen ook behoorlijk sachrijnig van en merk dat ik een beetje kort naar Leah reageer. Ook het slapen is hier momenteel een dik drama, ze blijft uren klooien voordat ze 's avonds in slaap valt. Eten doet ze vrijwel niet. Als ze merkt dat ik iets graag wil, doet ze het toch zéker niet. We zijn echt in de uitprobeerfase XL aanbeland. Ik dacht dat we een stukje peuterpuberteit hadden gehad, maar nee, het begint nu pas echt. Hihi.
Hier ook nog een grote puber in huis, dus eh... gezellie!
Ik heb geen echte tips, behalve - maar ja, klinkt zo afgezaagd - dat we het allemaal maar niet zo serieus moeten nemen. Ze zoeken juist die strijd, dus probeer ik daar niet in te verzanden (lukt niet altijd). De positieve dingen en momenten probeer ik uit te vergroten en veel complimenten te geven. Het is bekend dat 90% van negatieve aandacht niet blijft hangen terwijl een veel groter percentage - weet ff niet hoeveel - positieve stimulans veel meer aanslaat.
Enne...... ik denk dat je best mag toegeven aan je vermoeidheid en het verdrietige gevoel, je hoeft en kunt gewoon niet altijd een topmama te zijn, toch?
Sterkte, en ik hoop dat bij jou en ook hier het tij snel toch een klein beetje keert!!!!
 
Hoi Reneke

Hier is het precies het zelfde, ze wil helemaal niks alles is nee ik wil niet.
Gisteren was haar laatste dag naar de creche,omdat ik nu hele dagen thuis ben vind ik het niet meer nodig om haar naar de creche te brengen.Ze gaat dan per 23 aug naar de peuterspeelzaal dit is het voor traject van school, alleen is dit 2 halve dagen in plaats van twee hele dagen.
Nu zeiden wij gisteren tegen elkaar laten we haar maar wat vroeger ophalen, we waren toch allebei thuis dus we gingen tegen half 4 naar de creche om Aniek op te halen komen we daar hadden ze alle kindjes aan tafel gezet en gingen ze net kleuren.
We hadden een doos chocolade meegenomen voor de begeleidsters als afscheid en wij wilden naar huis Aniek had de chocolada afgeven en we zeiden we gaan.
Ze heeft de hele boel bij elkaar geschreeuwd ze wou niet mee, ze ging toen we haar oppakten op de grond zitten dus alleen maar dwars doen.
De tranen stonden echt in mij ogen ik had zoiets van ze vind het hier veel leuker als bij ons.
Papa heeft haar uiteindelijk opgebeurd en meegenomen, maar in de auto ging ze gewoon verder.Toen we thuis kwamen klaarde ze weer op.
Ik heb de hele nacht er wakker van gelegen.Ze heeft hier dacht ik bijna niks om te spelen ze heeft ook geen broetje of zusje er komen hier weinig kindjes om te spelen dus ze is bijna altijd alleen.
Ik ben eind dec uitgerekend dus wanneer zei met de baby kan spelen duurt ook nog heel lang dus hier ook echt een verdrietige moeder Irene.

Groetjes Willy
 
Ik herken het ook helemaal Shanice is ook een kattekop en als ze haar zin niet krijgt gaat ze tekeer .
Milton en Shanice zoeken ook veel ruzie maar ze zoeken elkaar steeds op en ik moet ze vaak uit elkaar halen want ze kunnen elkaar lelijk zeer doen. Irene die hormonen herken ik ook toen dat ik zwanger was van Shanice nou 2 en een half jaar geleden was Milton ook 2 en een half en ook zo een verschrikking het zijn periodes waar je helaas doorheen moet en ik ben momenteel niet zwanger maar ik voel het ook de verdriet vind het een erge pittige tijd met Milton en Shanice ik weet niet of je mijn topic heb gelezen maar daar komen we wel doorheen. Ik heb ook dingen geroepen dat ik achteraf me eigen schaamde en dacht en dat is nou een moeder.Ze adviseren inderdaad om altijd positief blijven te benaderen maar dat gaat niet altijd op.He meid sterkte je komt er wel doorheen

groetjes lisette
 
Pffff ben in ieder geval blij te lezen dat het ook vooral een fase is. Erg vervelend dat er meer kindjes last van hebben, maar geeft mij in ieder geval het gevoel dat het erbij hoort en niet aan mij ligt.....

Ze is supermoe, maar ligt nu in bed te roepen.... Neeeeeheeeeeee wil niet in bed liggen.... neeeheeee geen speen, mama bij je komen (mama moet komen)

Dat positieve probeer ik nog wel, maar het is soms zo lastig. Vooral als ze al zo drammerig en zeurderig is.
Maar vanmorgen was erg gezellig. Zijn bij vriendin gaan spelen en daarna boodschappen gaan doen. Ze was gezellig en praatte honderuit, heerlijk.

@ Willy.... tja meis, hormomen om gek van te worden he? Myrthe is nu van 2 dagen naar 1 dag kdv gegaan. En die schuldgevoel daarover herken ik wel. Ook al hebben we die keuze gemaakt voor haar, omdat ze keimoe was van die drukke dagen.
Het liefst breng ik haar straks ook naar psz, omdat ze het heel leuk vind met andere kinderen te spelen. Maar dat is vrij prijzig.
Nu start hier in september een ouder/peuter ochtend. Zo kan ze toch met andere kinderen spelen en ben je er zelf bij. Zo leer je zelf ook andere mensen kennen en wie weet wat voor leuke contacten eruit komen zodat je speelafspraakjes kan maken. Hebben jullie ook zoiets in de buurt?

Hou vol meis, het ligt niet aan jou of aan mij.Ze weten er gewoon gebruik van te maken, en houden van de strijd. Heel lastig enne blijf schrijven hier, doe ik ook. Kunnen we frustraties aan elkaar kwijt....

Liefs
 
Hoi,

Heel herkenbaar die fase is hier nu ook aan de gang en het is inderdaad zo vermoeiend..
Nynke is inene ook veranderd van superlief meisje naar kattekop.
Hier is ook alles "wil niet" "hoef niet"
En douche is opeens gillen! ik had het even op internet opgezocht die peuterpubertijd en waar ik wel een beetje om moest lachen is dat ze prehistorische vogel geluiden kunnen maken nou hahaha dat doet ze hier hoor!!!

Maar het is niet leuk en ik hoop dat het gauw ophoud.
Nu is alles wil niet brood wil niet zelf spelen.... pfffff en anders wordt mevrouw boos..

Ik probeer het maar te negeren of ik leid haar af dat schijnt ook goed te werken en dat werkt hier meestal ook wel.

Nynke gaat 23 augustus naar de peuterspeelzaal ik ben benieuwd hoe ze dat vind.
Kan ze wel lekker spelen met andere kindjes van haar leeftijd.

Liefs Stefanie
 
Hier is ook het 'wil niet' verhaal in volle gang. Vooral met eten, is het om chagerijnig van te worden. We proberen er geen drama van te maken, maar iets eten vind ik belangrijk, vooral ook omdat ze zo moe is. (Maar dat hebben dus meer kids, lees ik.)

Welke beker ze wil is ook stapij... je pakt standaard de verkeerde. Pas legde ik alle bekers om de grond, mocht ze kiezen (kon ik even wat anders doen) en wat denk je... ze kiest de beker die ik als eerste wou geven... zucht...

We waren ook gestart met wc-training. Zijn we nu even vanaf gestapt of ze moet het echt zelf zeggen, maar dat was ook drama ook t worden. Zat ze in bad, moest ze 10x op de wc omdat ze moest poepen. Okay, geen poep te bekenen, maar wel geluiden van de prehistorische vogel... haha.

En koppig dat ze kan zijn... ze was van de week bij mijn ouders en wilde dus ook niet eten. Ja, een halve frikandel wel, maar geen brood. Mijn moeder probeerde te stimuleren door kersen aan te bieden als ze 4! stukjes brood op had. Nee, ze wou wel kersen, maar geen brood. Okay, dan ook geen kersen. Kreeg ze 's middags uit bed het bakje kersen, maar madame vertikt het om het op te eten (ze is hartstikke gek op kersen...:D).

Mijn moeder is totaal NIET verbaasd en beleefd dingen voor de 2e keer... Oef!

Succes allemaal en blijf lachen....
(okay, stemming was hier vandaag ook regelmatig chago door dat irritante peuterpuberen)
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan