Hallo mama's,
Ik raak zo in een dip van het geworstel met de borstvoeding, ik snap niet wat ik fout doe!! Na de keizersnee is de borstvoeding erg langzaam op gang gekomen, pas na een dag of 3, en het is altijd mondjesmaat geweest, niet echt overvloed. Omdat mijn zoontje 1,5 week op de couveuzeafdeling lag, ben ik begonnen met kolven, en ik produceerde in t begin al te weinig voor hem. Eenmaal thuis ging t iets beter, maar na 1,5 maand bleef hij elke voeding honger houden en ben ik weer eens gaan kolven om te zien op welk niveau de productie zat, was nét 50 cc!! Dus ik schrok me rot, ben maar gelijk gaan bijvoeden, maar met pijn in mn hart, want wilde zo graag borstvoeding geven. Lacatatiedeskundige ingeschakeld, en die raadde Domperidon aan, en kolven tegelijk met borstvoeden, om de productie te stimuleren. Met 3 maanden zat ik op n productie van gemidddeld 120 cc. Dat was prima en ik was zó blij dat ik de flessen weer achterwegen kon laten, want meneertje werd steeds verwender door de continue melkstroom uit de fles, dat hij zwaar beledigd was als hij de borst kreeg. Toen ben ik de medicijnen weer gaan afbouwen, want wilde toch zo snel mogelijk weer van dat spul af, er komen toch ook kleine beetjes van in de moedermelk. Nu is hij 4 maanden, en begint weer ontevreden te raken, dus ik maar weer eens kolven..... zit ik weer amper op de 50 cc!!! Mn hart brak echt, ik was zo teleurgesteld, heb zo keihard mn best gedaan om de productie op te voeren en allemaal voor niks... Ik snap er ook niks van, mn lichaam kán het wel produceren, dat is gebleken, en mn zoontje vraagt er ook om, drinkt altijd beide borsten leeg, dus waarom het weer af is genomen, ik snap er echt niks van!!! Het zou toch zo moeten werken dat wat weggedronken wordt, ook weer aangemaakt wordt!
Nu sta ik voor de keuze om over te stappen op de fles, of weer dat hele circus in van medicijnen en kolven (ook 's nachts!).... lijkt een makkelijke keuze, maar ik vind t zo moeilijk om de borstvoeding los te laten, toen t eenmaal lukte vond ik t zo fijn en gezellig, dat wilde ik nog wel ffies volhouden zo. Nu wordt mn kleine mannetje boos aan de borst omdat er al gauw niks meer uitkomt, en dat is zo naar, dat mn lichaam daarin zo faalt! En ik ben er ook gewoon van overtuigd dat borstvoeding t beste is... ik had t echt veel langer willen geven...
Herkent iemand hier iets in?
Ik raak zo in een dip van het geworstel met de borstvoeding, ik snap niet wat ik fout doe!! Na de keizersnee is de borstvoeding erg langzaam op gang gekomen, pas na een dag of 3, en het is altijd mondjesmaat geweest, niet echt overvloed. Omdat mijn zoontje 1,5 week op de couveuzeafdeling lag, ben ik begonnen met kolven, en ik produceerde in t begin al te weinig voor hem. Eenmaal thuis ging t iets beter, maar na 1,5 maand bleef hij elke voeding honger houden en ben ik weer eens gaan kolven om te zien op welk niveau de productie zat, was nét 50 cc!! Dus ik schrok me rot, ben maar gelijk gaan bijvoeden, maar met pijn in mn hart, want wilde zo graag borstvoeding geven. Lacatatiedeskundige ingeschakeld, en die raadde Domperidon aan, en kolven tegelijk met borstvoeden, om de productie te stimuleren. Met 3 maanden zat ik op n productie van gemidddeld 120 cc. Dat was prima en ik was zó blij dat ik de flessen weer achterwegen kon laten, want meneertje werd steeds verwender door de continue melkstroom uit de fles, dat hij zwaar beledigd was als hij de borst kreeg. Toen ben ik de medicijnen weer gaan afbouwen, want wilde toch zo snel mogelijk weer van dat spul af, er komen toch ook kleine beetjes van in de moedermelk. Nu is hij 4 maanden, en begint weer ontevreden te raken, dus ik maar weer eens kolven..... zit ik weer amper op de 50 cc!!! Mn hart brak echt, ik was zo teleurgesteld, heb zo keihard mn best gedaan om de productie op te voeren en allemaal voor niks... Ik snap er ook niks van, mn lichaam kán het wel produceren, dat is gebleken, en mn zoontje vraagt er ook om, drinkt altijd beide borsten leeg, dus waarom het weer af is genomen, ik snap er echt niks van!!! Het zou toch zo moeten werken dat wat weggedronken wordt, ook weer aangemaakt wordt!
Nu sta ik voor de keuze om over te stappen op de fles, of weer dat hele circus in van medicijnen en kolven (ook 's nachts!).... lijkt een makkelijke keuze, maar ik vind t zo moeilijk om de borstvoeding los te laten, toen t eenmaal lukte vond ik t zo fijn en gezellig, dat wilde ik nog wel ffies volhouden zo. Nu wordt mn kleine mannetje boos aan de borst omdat er al gauw niks meer uitkomt, en dat is zo naar, dat mn lichaam daarin zo faalt! En ik ben er ook gewoon van overtuigd dat borstvoeding t beste is... ik had t echt veel langer willen geven...
Herkent iemand hier iets in?
);