@ ydnew3203

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hey meis, was even benieuwd hoe het nu met je gaat!! Je bent gister bij de maatschappelijk werker geweest toch!? Was benieuwd hoe het is gegaan, of je er wat aan hebt? Succes!!
 
Hier nog een benieuwd iemand... Ook met een tip trouwens. Als je het ook overlegd en aangeeft bij bureau jeugd en gezin of je wijkverpleegkundige dan kunnen die misschien ook nog wat voor je betekenen.

Ze gaan voor mij nu een soort thuiszorg proberen te regelen via de gemeente en begeleiding om leuke dingen te zien in hem..wat we samen kunnen doen aan spelletjes enzo.
 
Wat lief dat jullie aan me denken, ben gisteren geweest, heb morgen ook een afspraak met de huisarts voor eventueel medicatie om de angsten weg te nemen.
Mijn ouders weten het nu en mijn schoponouders ook en die zijn wel geschrokken hoe ik kan reageren op Finn en hoe het met mij is. Gisteren ook weer moeilijke dag gehad wilde en durf het haast niet te typen, omdat hij veel huilde dacht ik als ik hem nu laat vallen heb ik rust, ik schaam me zo, maar maatschappelijk werkster zei dat ik me niet hoefde te schamen en dat het heel goed van me was om de stap naar hulp te zetten, wel moet er de komende tijd iem bij me in de buurt zijn waar ik op terug kan vallen.
En eventueel gaan we op zoek naar hulp net wat femmke ook zegt, want ik ben bang dat het dadelijk te laat is en dat wil ik echt niet, ik houd van mn zoontje, maar waarom heb ik die gevoelens dan, dat wil ik graag weten.
En weet je ik was al bang dat ik neit zoveel van een tweede kon houden en dat komt nog uit ook, ik houd van hem maar van mn Dcohtertje toch wel meer, en ook daar schaam ik me voor, ik wil van alletwee evenveel houden, dit verdient Finn niet, hij kan er neits aan doen.

Hoe ga jij hier mee om Femmmke, huilt jullie kindje ook nog steeds veel?
 
Wat fijn dat je een luisterend oor hebt gevonden, ookal lost dat het probleem niet echt op, je hoeft het nu niet meer helemaal alleen te dragen... Ik hoop dat de huisarts ook goed kan helpen, en daar kom ik weer... Denk dat Meds je heel goed zullen doen, helemaal omdat je schrijft ook angstig te zijn. Maar dat is aan jou en je huisarts. Lukt het om geregeld te krijgen dat je niet alleen bent?

Sterkte meid, ik hoop dat de zon gauw weer voor je gaat schijnen!
 
vind het nog steeds heel knap dat je die stap hebt genomen.
En schamen moet je je helemaal niet. Je hebt die gedachte die zoveel vrouwen hebben en het alleen niet durven te vertellen. Maar het is bij gedachten gebleven en je hebt optijd hulp gezocht!!!

Mag ik vragen aan wat voor een medicatie ze denken?
Ik heb nl seroxat (paroxitine) gehad en de eerste week/ 2 weken waren heel heftig de klachten werden alleen maar erger. Werd nog angstiger, kortademiger, paranoïde, licht in mijn hoofd, beroerd etc etc.......
Dit is iets waar je door heen moet werd mij verteld maar weet wel dat ik hier enorm van geschrokken ben. En dat mij is aangeraden mocht je ooit willen stoppen om dan oxazepam te vragen om erbij te slikken om het allemaal te verzachten. (kreeg nl ook die verschijnselen bij het stoppen)
Ik ben gestopt toen ik verliefd was dus toen ging het redelijk was alleen licht in mijn hoofd. Maar toen ik in het ziekenhuis lag hadden ze het erover om er weer me te beginnen ik zeg mocht dat nodig zijn dan wel met oxazepam erbij want wilde niet nog eens dat mee maken en dat snapte ze ook.

Zo had ik gisteren even een ************dag. De kleine was heel huilerig en bleef maar huilen en soms krijzen ik had slecht geslapen moest wachten op een monteur van upc..... en ik was even bezig de gangkast opruimen. en wilde het even afmaken want dit was nodig....en wilde eigenlijk zoals "vroeger" even door zonder gestoord te worden maar dat gaat tegenwoordig niet meer.... dus ik zit in de kast en voel mij boos worden en schreeuw vanuit de kast stil een hou nou eens op is dat nou zoveel gevraagd!!!!!! Ik doe elke keer alles voor je alleen nu ben ik even bezig en dat kan niet!!!!!!!!!
Hoor ik gestommel in de kamer en ga kijken is de hond naast de box gaan zitten en houd mij in de gaten en ik loop naar de box (huilend, voelde mij namelijk heel ellendig om wat ik zei) Mocht van de hond niet in de buurt komen hij had echt zo iets van doe die kleine meid niets!!!! Vond het zo aandoenlijk. Heb de fles gemaakt en met de kleine op de bank en de hond op schoot. en na de fles geknuffeld en sorry gezegd.
Maar de hond ws zo beschermend vond ik wel heel lief!!!
Heb het ook in tranen aan mijn man verteld en hij zegt maak je niet zo druk iedereen word wel eens boos. Vond het ook wel lief.

Wens je veel succes en mocht het jou opluchten gewoon hier je verhaal doen!!!!
 
Bij mij hielp diazepam heel goed na de geboorte van mijn dochter om rustiger, minder gejaagt/ onrustig en angstig te worden.

Wendy, die gedachten heb ik bij mijn dochter ook gehad toen ze er was en bij mijn zoon toen ik zwanger was. Heb me daar heel lang heel schuldig over gevoeld... Maar jij kan daar niks aan doen!! Dat zijn je hormonen die een loopje met je nemen. Wat je nu doet is heel goed, hulp zoeken, erover praten en van je af schrijven. Je zegt, ik hou meer van mijn dochter dan van mijn zoon. Als het straks weer goed gaat met je dan zul je zien dat ook dit gevoel weggaat. Ik had die angst ook, kan nooit zoveel van beide kids houden en toch kan het.
Heel veel succes & sterkte!!!
 
Op zich gaat het met mij redelijk. Heb nogmaals met de huisarts gesproken en die gaf aan dat ik niet persee een pnd heb, maar door de zware tijd de afgelopen 13 weken (vroeggeboorte, 2 weken ziekenhuis, daarna huilbaby) het heel logisch is dat ik er symptomen van heb. ze wil wel goed contact houden want ik kan nog wel afglijden.
Nu hij deze week minder huilt en beter slaapt merk ik dat ik ook beter ga. Ook helpt het om minder alleen te zijn.

Zometeen komt er een gezinscoach via het cb.. ben benieuwd.geen idee wat ik daarvan moet verwachten en wat het precies is.
Ik ben nu wel zover dat ik weer aandacht aan hem besteed dus dat is een grote stap.. en ik ben bewust aan het ademen en ontspannen als ik naar hem toe ga.
(heb het boek wat je baby je vertelt gelezen dat hielp ook wat. Ben nu met derek ogilvie bezig)
 
owja en ik ga weer bewust vroeg naar bed om bij te slapen van het slopende kindlopen de hele dag.. plus dat ik afgelopen week ook sinds lange tijd dingen alleen heb gedaan..even snel boodschappen in mijn eentje (dus geen stress met een wagen waarin een kind elk moment kan huilen)
Heb de was ingepland en mijn moeder heeft het achterstallige geheel van de was opgelost
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan