Fijn om te lezen dat het wat beter gaat met je femmmke, dat is erg fijn zeker ook voor jezelf want als jezelf niet lekker in je vel zit zit je kleintje dat ook niet, dat merk ik maar al te goed. Mijn huisarts zei ene huismoeder moet alles draaiende houden als die wegvalt valt alles in duigen dus eerst moet je zelf opknappen en aan jezelf denken, ik schrijf het nu zo gemakkelijk maar ik weet net zo goed als jij en andere dat dat verdikkeme moeilijk zal zijn.
Ik heb medicatie gekregen gisteren toen ik bij de huisarts ben geweest wel geen gewone medicatie heb ik zelf voor gekozen maar ik gebruik nu valeriaan, is op natuurbasis en wil dat eerst een week aankijken en moet volgende week terug naar huisarts om te vertellen hoe het gaat. Merk wel al verschil ben rustiger en niet meer zo bang dat Finn huilt, gistereavond was ik alleen en het ging goed, hij heeft wel 1 keer gehuild hem effe eruit gepakt gewacht dat hij sliep en toen in bed gelegd en dat ging goed. Afgelopen dagen heeft hij eht erg goed gedaan, wel nog zn huiluurtje maar dat hoort erbij.
Vandaag ook bij ka geweest en ze zei dat we door moesten gaan met nutrilon omneo was erg goede voeding ivm zn poepen en krampjes, en we hebben medicatie gekregen voor zn verborgen reflux, waar ik allanger mee bezig was om dat te krijgen, maar dat gaf niemand of ze geloofde me niet of ze wilden het niet geven, dus ben wel blij dat er zeker wat aan de hand is met Finn. Dacht al dat ik me aanstelde. Ik ben wel overbezorgd maar ik voelde dat er iets was en dat is er ook uitgekomen. Daarbij komt ook nog dat we nog met onze dochter van 4 jaar en 9mnd aan het tobben zijn en dan mijn moder die meerdere herseninfarcten heeft gehad afgelopen 2 jaar en aan het dementeren is. Dus al met al is het teveel.
Volgens maatschappelijk werk noemt zij het geen postnatale depressie, maar alles teveel in het afgelopen jaar, maar de huisarts noemt het wel zo.
Mijn angst voor dat hij heel de tijd gaat huilen is wel wat minder geworden, maar als ik alleen met hem ben dan heb ik dat wel.
WEl moest ik van de huisarts meer dingen voor mezelf gaan doen, en morgen gaan mn schoonouders op hem passen dan brengen we hem daarheen en blijft hij daar slapen, en gaan we met zn 3tjes ergens eten. Dat zal ook erg moeilijk zijn en ik zal wel zenuwachtig zijn zeker omdat ik de afgelopen bijna 8 weken 24-7 bij hem ben geweest. MAar de dokter zei ook dat dat goed was en moest dat doen.
MAandag gaan we kijken bij maatschappelijk werk hoe verder nu en voor hulp aantal uren in de week om mij weer in te laten zien dat ik het wel kan en dat het heel leuk is en dat huilen er ook bij hoort, mij meer zelfvertrouwen geven, ik heb tenslotte mijn dochter ook grootgebracht ze is nu 4,9 maar tot dusver ging dat altijd goed, maar waarom het nu niet lukt???????
Fijn dat ik het hier kan opschrijven en zeker dat er meerdere zijn.
Ben ook blij dat ik het topic heb geopend.
Fijn weekend allemaal.
