Lieve dames!
Ben er vandaag achter gekomen dat ik (als alles goed blijft gaan) ook een november mama ga worden!
Ik ben 32 jaar en heb al een dochtertje dat in januari 2 is geworden. Bij haar was het bij de 8e poging raak, nu bij de 2e al! Wat een wondertje!
Ben vandaag de hele dag al 'afwezig'... Wat een onwerkelijk gevoel!
Schreef net ook al op het 'gewone' forum dat ik momenteel een beetje in een lastig pakket zit. Mijn vader heeft in september 09 te horen gekregen dat hij kanker heeft en dat hij waarschijnlijk binnen 1 jaar zal overlijden... We zijn inmiddels 6 maanden verder en hij is idd erg verzwakt. Dit heeft me wel goed aan het denken gezet. Is dit wel het juiste moment om zwanger te raken... Maar, als ik moet wachten tot de rust weder gekeerd is, ik dan zwanger moet raken, dan is mijn dochtertje misschien wel 4 of 5 jaar en dat vind ik een te groot leeftijdsverschil. Ook denk ik dat de familie in deze zware tijd wel wat positief nieuws kan gebruiken.
Vind het alleen wel moeilijk om te bedenken hoe dat voor mijn vader zal zijn... Hij zal aan de ene kant heel blij zijn, maar aan de andere kant zal hij het ook moeilijk vinden omdat hij weet dat hij dit kind waarschijnlijk niet geboren zal zien worden, laat staan zal zien opgroeien...
Daarbuiten... Kan al de spanning, het verdriet en de chaos geen kwaad voor het kindje? Heb het eerst aan mijn ha gevraagd toen zij het spiraaltje verwijderde en zij zei dat ik er misschien wat langer over zou doen om zwanger te raken (nou... niet dus) en dat het verder wel mee zou vallen.
Voor mij is in ieder geval 1 ding duidelijk! Ik moet de komende (inmiddels) 8 maanden goed voor mijzelf zorgen!
