Sinds enkele nachten werd Kay weer rond 03.00 uur wakker. Huilen, huilen en nog eens huilen als mama niet snel genoeg in haar hempje op de grond naar zijn speen ging zoeken om hem deze weer terug te geven. Zo ging dat namelijk...
Papa moest werken en de buurvrouw had haar schoonheidsslaapje écht nodig, dus wilde de kleine niet te lang laten huilen. Mijn klein manneke tevreden, de rest van de familie tevreden. Ik liep dus om de 10 minuten, soms wel sneller, op en neer naar het "lieflijke kamertje" waar een "hells" geluid uit kwam!
En maar tijd proberen te rekken, minuten lang aan zijn bedje "sus-geluidjes" maken of zelfs een kwartier lang kou staan lijden naast zijn ledikantje met mijn vinger op zijn tut zodat hij niet uitgespuwt kon worden en rustig kon inslapen. En dan,.. als je bijna op de gang over je tandvlees struikelt na de zoveelste reddingsactie heb je er zwaar genoeg van... Je geeft je er aan over en geeft de fles,.. Eindelijk,.. rust... mijn heerlijke eigen bedje roept! GAaaaap....
Gekkewerk uiteraard!!! Maar hoeveel ouders doen dat wel niet mét mij???
Ik ben een erg makkelijke moeder en het kan allemaal niet gek genoeg, maar als ik een punt heb bereikt dat het boven mijn macht gaat en ál mijn pogingen hem niet tevreden stellen dan gaat het op mijn manier!
Gisteren begon de gezelligheid om 03.00 uur (laatste tijd zelfs nog eerder). Zoals bovenstaande probeerde ik zoals vanoud hem eerst rustig te krijgen. Echter niks mocht baten. Mama was het zat!!
Ik gaf kay zijn beste vriend (zijn speen), kus op zijn bolle wang met de woorden "sterkte de komende uren", sloot de deur van zijn kamertje en die van ons en kroop heerlijk in bed. Je raad het al.. Huilen! Wat zeg ik? Krijsen! Kay heeft veel temperament dus door de deuren door galmde zijn klaagzang heen. Om het half uur liep ik dan even naar zijn kamertje om hem even te laten weten dat ik hem niet vergat, speentje geven, zweet van voorhoofdje vegen en een dikke kus erop en ik ging weer..
Eenmaal in bed spookte het door mijn hoofd "Je krijgt hem toch niet stil, hij wil gewoon zijn fles en wel meteen, normaal sliep hij ook door tot 05.00 uur, normaal geef jij hem na een tijdje zijn zin en dat zal hij beslist door hebben, Ahhh,.. hoor hem nou, Ik wil je zo graag knuffelen, nee nee je moet even weten dat het bedtijd is, zucht.... HOU VOL!!". Het koste me veel moeite maar na 1,5 uur viel hij ineens in slaap.. Ik schrok later wakker om 08.00 uur en het was nog steeds stil... ongekend!
Uiteraard ben ik meteen opgestaan om naar hem te gaan kijken en daar lag hij, met een speeltje in zijn hand en een big smile op mij te wachten. Ik was dus toch nog een lieve mama..
Vanacht weer van hetzelfde,.. 03.00 uur huilen!! Mama weer zijn tut gegeven, lekker ingestopt en gezegd dat hij écht moet gaan slapen en ik hem straks een extra lekker flesje zou klaar maken. De slaapkamerdeur werd weer dicht gedaan en die van ons ook. Eenmaal in bed hoorde ik Kay weer huilen wat later weer krijsen werd! Op dat moment dacht ik "Ach, vriendlief kan morgen toch uitslapen, de buurvrouw heeft waarschijnlijk al een slaappil genomen en oordopjes in, volhouden Esmé het is voor een goed doel, als Kay straks lekker doorslaapt is hij er ook veel beter aan dan deze gewenning, shit mijn hart breekt!, zucht... VOLHOUDEN!!".
Na een half uurtje brullen ben ik, zoals ik dat gisteren ook steeds deed, naar zijn kamertje gegaan. Zijn bezweet voorhoofdje afgeveegd, zijn lekkere speen gegeven, hem verteld waarom Kay moet gaan slapen en dat ik ontzettend veel van hem hou. Eenmaal stil, nog nasnikkend van alle emotie duwt Kay zijn bolle wang in mijn handpalm en drukt deze met zijn eigen handje stevig aan. Op dat moment wordt je weer overspoelt door een golf van liefde en weet je dat je het goed doet. Zachtjes hem ik mijn hand bij zijn snoetje weggehaald en ben stilletjes aan weer in bed gekropen..
Het was stil,.. het bleef stil,.. het bleef stil tot vanmorgen 08.15 uur!!
Mama schrok weer van de tijd, hup mijn bed uit en kon niet wachten mijn "grote" knul helemaal plat te knuffelen!! Ik liep zijn kamertje op en daar lag hij weer met een trotse blik in zijn ogen van:"Goed hè mama!!". Ja,.. dan smelt je..
Kay sliep eerder door tot een uur of 04.00 uur, dat rekte ik tot 05.30 en gaf dan van ellende de fles om zo ook nog even iets te kunnen slapen. Doorslapen tot 07.30 is mij nog nóóit overkomen.
Dat kindjes vanaf 6 maanden patronen gaan herkennen zoals:" Als ik huil dan komt mama" klopt, dat jongere kindjes aan iets kunnen wennen klopt ook!
Kay was waarschijnlijk gewend na zijn huilacties vrijwel gelijk zijn fles te krijgen, toen hij merkte dat die vogel niet meer op ging gaf hij eindelijk de strijd gewonnen.
Het is niet leuk je kindje te laten huilen, maar je moet er ook zeker niet zelf aan onderdoor gaan. Af en toe proberen de knop om te zetten en jezelf goed voorhouden dat je dit doet om hem te helpen en niet om hem te pesten.
Het is een lang verhaal geworden maar ik hoop dat mensen zich er in herkennen en het ook misschien eens willen gaan proberen. Ik lees namelijk veel over mama's waarvan de kleine niet wil doorslapen. Misschien een overbodig verhaal sommige, maar ik wilde gewoon even laten weten dat ik wederom enorm trots ben op mijn kleine aapje!
Kay is zondag 16 weken oud...
Esmé mv Kay
Papa moest werken en de buurvrouw had haar schoonheidsslaapje écht nodig, dus wilde de kleine niet te lang laten huilen. Mijn klein manneke tevreden, de rest van de familie tevreden. Ik liep dus om de 10 minuten, soms wel sneller, op en neer naar het "lieflijke kamertje" waar een "hells" geluid uit kwam!
En maar tijd proberen te rekken, minuten lang aan zijn bedje "sus-geluidjes" maken of zelfs een kwartier lang kou staan lijden naast zijn ledikantje met mijn vinger op zijn tut zodat hij niet uitgespuwt kon worden en rustig kon inslapen. En dan,.. als je bijna op de gang over je tandvlees struikelt na de zoveelste reddingsactie heb je er zwaar genoeg van... Je geeft je er aan over en geeft de fles,.. Eindelijk,.. rust... mijn heerlijke eigen bedje roept! GAaaaap....
Gekkewerk uiteraard!!! Maar hoeveel ouders doen dat wel niet mét mij???
Ik ben een erg makkelijke moeder en het kan allemaal niet gek genoeg, maar als ik een punt heb bereikt dat het boven mijn macht gaat en ál mijn pogingen hem niet tevreden stellen dan gaat het op mijn manier!
Gisteren begon de gezelligheid om 03.00 uur (laatste tijd zelfs nog eerder). Zoals bovenstaande probeerde ik zoals vanoud hem eerst rustig te krijgen. Echter niks mocht baten. Mama was het zat!!
Ik gaf kay zijn beste vriend (zijn speen), kus op zijn bolle wang met de woorden "sterkte de komende uren", sloot de deur van zijn kamertje en die van ons en kroop heerlijk in bed. Je raad het al.. Huilen! Wat zeg ik? Krijsen! Kay heeft veel temperament dus door de deuren door galmde zijn klaagzang heen. Om het half uur liep ik dan even naar zijn kamertje om hem even te laten weten dat ik hem niet vergat, speentje geven, zweet van voorhoofdje vegen en een dikke kus erop en ik ging weer..
Eenmaal in bed spookte het door mijn hoofd "Je krijgt hem toch niet stil, hij wil gewoon zijn fles en wel meteen, normaal sliep hij ook door tot 05.00 uur, normaal geef jij hem na een tijdje zijn zin en dat zal hij beslist door hebben, Ahhh,.. hoor hem nou, Ik wil je zo graag knuffelen, nee nee je moet even weten dat het bedtijd is, zucht.... HOU VOL!!". Het koste me veel moeite maar na 1,5 uur viel hij ineens in slaap.. Ik schrok later wakker om 08.00 uur en het was nog steeds stil... ongekend!
Uiteraard ben ik meteen opgestaan om naar hem te gaan kijken en daar lag hij, met een speeltje in zijn hand en een big smile op mij te wachten. Ik was dus toch nog een lieve mama..
Vanacht weer van hetzelfde,.. 03.00 uur huilen!! Mama weer zijn tut gegeven, lekker ingestopt en gezegd dat hij écht moet gaan slapen en ik hem straks een extra lekker flesje zou klaar maken. De slaapkamerdeur werd weer dicht gedaan en die van ons ook. Eenmaal in bed hoorde ik Kay weer huilen wat later weer krijsen werd! Op dat moment dacht ik "Ach, vriendlief kan morgen toch uitslapen, de buurvrouw heeft waarschijnlijk al een slaappil genomen en oordopjes in, volhouden Esmé het is voor een goed doel, als Kay straks lekker doorslaapt is hij er ook veel beter aan dan deze gewenning, shit mijn hart breekt!, zucht... VOLHOUDEN!!".
Na een half uurtje brullen ben ik, zoals ik dat gisteren ook steeds deed, naar zijn kamertje gegaan. Zijn bezweet voorhoofdje afgeveegd, zijn lekkere speen gegeven, hem verteld waarom Kay moet gaan slapen en dat ik ontzettend veel van hem hou. Eenmaal stil, nog nasnikkend van alle emotie duwt Kay zijn bolle wang in mijn handpalm en drukt deze met zijn eigen handje stevig aan. Op dat moment wordt je weer overspoelt door een golf van liefde en weet je dat je het goed doet. Zachtjes hem ik mijn hand bij zijn snoetje weggehaald en ben stilletjes aan weer in bed gekropen..
Het was stil,.. het bleef stil,.. het bleef stil tot vanmorgen 08.15 uur!!
Mama schrok weer van de tijd, hup mijn bed uit en kon niet wachten mijn "grote" knul helemaal plat te knuffelen!! Ik liep zijn kamertje op en daar lag hij weer met een trotse blik in zijn ogen van:"Goed hè mama!!". Ja,.. dan smelt je..
Kay sliep eerder door tot een uur of 04.00 uur, dat rekte ik tot 05.30 en gaf dan van ellende de fles om zo ook nog even iets te kunnen slapen. Doorslapen tot 07.30 is mij nog nóóit overkomen.
Dat kindjes vanaf 6 maanden patronen gaan herkennen zoals:" Als ik huil dan komt mama" klopt, dat jongere kindjes aan iets kunnen wennen klopt ook!
Kay was waarschijnlijk gewend na zijn huilacties vrijwel gelijk zijn fles te krijgen, toen hij merkte dat die vogel niet meer op ging gaf hij eindelijk de strijd gewonnen.
Het is niet leuk je kindje te laten huilen, maar je moet er ook zeker niet zelf aan onderdoor gaan. Af en toe proberen de knop om te zetten en jezelf goed voorhouden dat je dit doet om hem te helpen en niet om hem te pesten.
Het is een lang verhaal geworden maar ik hoop dat mensen zich er in herkennen en het ook misschien eens willen gaan proberen. Ik lees namelijk veel over mama's waarvan de kleine niet wil doorslapen. Misschien een overbodig verhaal sommige, maar ik wilde gewoon even laten weten dat ik wederom enorm trots ben op mijn kleine aapje!
Kay is zondag 16 weken oud...
Esmé mv Kay