ziekenhuis-dingen na/tijdens bevalling graag anders


Hoi,

Omdat Kay een week te laat was geboren had hij moeite met zijn zuigreflex. Dit is een bekend probleem bij kindjes die overtijd zijn. Hij wilde dus niet drinken, wist dus niet van nature hoe dat moest maar had wel dorst.
Ik was bevallen met de keizersnee dus lag in het ziekenhuis met Kay naast mij op mijn kamertje (had gelukkig een kamer voor mij alleen).
Kay huilde ongelogen van 22.00 s'avonds tot s'morgens 05.00 uur aan een stuk met tussenpozen van 3 minuten. Ik was helemaal kapot! Ik kon ook moeilijk over dat glazen bedje van Kay buigen om hem te troosten of een speen te geven.
Na tig keer een zuster te hebben gebeld met de vraag iets voor me te kunnen betekenen werd Kay een klein gedeelte van de nacht meegenomen zodat ik kon slapen. Echter kregen zij Kay ook niet stil. De volgende dagen kon ik het dus zelf uitzoeken want ik moest er maar vast aan wennen... Thuis is het straks ook misschien zo was hun reactie..

Je kunt je vvoorstellen dat ik helemaal kapot was. Pijn van de keizersnee en kapot van 3 nachten niet slapen. Ook het gehuil kon ik even niet meer horen (Kay kan héél hard huilen). Gelukkig was dit na een weekje weer goed en dronk Kay eindelijk goed.

Ik heb alleen maar positieve dingen zeggen over het ziekenhuis,.. Maar die ene nachtzuster,.. pff,.. krijg er jeuk van aan m'n handen! Ik heb dit ook toen ik mocht gaan na 2,5 dag gemeld aan de afdeling. Tsja,..

Esmé mv Kay
 
Ik ben 3x in het zh bevallen.

Bij de 1e ging het wel goed, had alleen 24 uur eerder naar het zh gemoeten. (maar dat lag dus aan de vk)

Bij de 2e vond ik het echt niks!! Iedereen die bij m'n bed kwam had een stagiare of arts in opleiding bij zich, zodat er op een gegeven moment echt 9 man rond m'n bed stond! (o nee, 10, Marcel natuurlijk ook) Maar op dat moment durfde ik er niks van te zeggen. Snap echt wel dat ze het vak moeten leren, maar hoeft toch niet allemaal bij mij?

Ik had me voorgenomen om er nu wel wat van te zeggen als het weer zou gebeuren, maar bij Marin was alleen de vk erbij. Dat was echt wel erg relaxed!  Het ging ook te snel om er nog iemand bij te roepen, want om 22.00 was ik in het zh, om 22.05 mocht ik persen en om 22.14 was Marin er al!!

Wat ik heel gaaf vond aan ons zh, dat er een ontvangstkamer is. ingericht als een soort woonkamer en daar werd ik na de bevalling ingereden. Toen mochten m'n ouders en schoonouders meteen op bezoek komen. Dat was echt heel gezellig! Beter dan op een zaal met pottekijkers erbij!
 
Ik heb eigenlijk alleen maar positieve dinge :)
Mocht snel weer naar huis, en mocht ook al met 4cm ontsluiting komen.
Heeeel veel hechtingen (geknipt en nog gescheurd) en niets gevoeld van het hechten (alleen de dagen erna, oeps....!)

Wat betreft dat verhaal van Phira: een kindje dat een lage glucose heeft MOET zsm iets binnenkrijgen (glucose of bijvoeding). Als een baby een hypo krijgt zijn de gevolgen voor z'n hele leventje, zat je ook niet op te wachten toch??
 
Ik ben ook in het ziekenhuis bevallen en ze hebben mij ingeleid met gel, omdat ik Danique bijna niet meer voelde. Hebben ze daarvoor gekozen. (gelukkig was er niets aan de hand met haar, maar ze was heel erg groot ze had geen ruimte meer om te bewegen.)
Ik heb er 12,5 uur over gedaan. Maar de dag ervoor vanaf 8 uur 's ochtends  met die gel tot 2 uur snachts totdat mijn vliezen braken heb ik heftige voor weeen gehad.

Om 2 uur snachts begonnen mijn vliezen en mijn ontsluiting ging heel erg langzaam.
Om  6 uur had ik nog steeds 1,5 cm ontsluiting.
En zoveel pijn. Ik heb toen gevraagd om pijnstilling en heb ik gekregen.

Om 11 uur hield ik het niet meer en bleek ik nog maar 3 cm ontsluiting te hebben.
Ik heb toen gevraagd om een ruggenprik.

Ze hebben me samen met mijn  vriend  naar de  narcose kamer gebracht en werner moest buiten wachten, ze duwde me in een hoekje en zeiden de arts komt zo voor de ruggenprik.

Je geloof t het niet ze hebben me 3 kwartier zonder iemand daar laten liggen en later bleek ik een weeen storm te hebben gehad want ik ben in 1 uur tijd van 3 cm naar 9 cm gegaan. Na echt schreeuwen omdat ik me zo machteloos voelde om de dokter kwam hij eindelijk.

Hij zei sorry ik ben alleen en moet nog meer mensen een narcose geven, maar nu kan ik je helpen. Hij heeft 2 keer misgestoken.
En vertelde me doodleuk dat hij zo weer terug kwam omdat hij iemand nog onder narcose moest brengen.

Ik werd echt gek.
Na gelukkig 10 minuten kwam hij weer, maar ik had al een 20 minuten een gevoel dat ik moest poepen dus mijn persweeen waren al begonnen. Maar ik dacht dat zal wel niet hoor een uur geleden had ik nog 3 cm ontsluiting

Hij deed de naald weer in mijn rug en ja hoor eindelijk goed.
En wat een opluchting geen pijn meer.........

Ik werd naar de kamer gebracht en ik vertelde de verloskundige dat ik een drukkend gevoel had, ze keek  en had 9 cm en ze brachten me gelijk naar de verloskamer.

Om daar weer mijn weeen weer te laten opwekken want ik voelde niets meer en dat moest natuurlijk wel.

Echt waar 5 minuten plezier gehad van mijn ruggenprik terwijl het toch gevaarlijk is.
Een uur daar alleen gelegen zonder mijn vriend naast me.
Dat heeft me wel een beetje getraumatiseerd.

Eindelijk was de pijn en de persweeen erweer.
Heb ik drie kwartier alleen maar pers weeen gehad zonder tussenstop.
En kreeg Danique met geen mm eruit geperst.

En toen heb ik gezegd ik kan niet meer.
En de gyneacoloog kwam en die heeft Danique met een pomp eruit gehaald.
Als Danique haar hartslag naar beneden was geweest had ik een keizersnee gehad.
Maar dat gelukkig niet.

Ze hebben me gehecht maar wel hadden ze alles verdoofd heel erg netjes.
Ze hebben me heel erg geholpen met de borstvoeding en ze waren ontzettend lief de zusters.
'
s nachts kwam de nachtzuster vragen of  ze Danique naar de kinderafdeling moest brengen zodat ik kon slapen.
Ik zei nee ik had liever haar dicht bij me.
Maar ze bleef huilen, heb ik er maar toch voor gekozenen toch  even kunnen slapen,  en 5 uur later was ze weer terug om haar borstvoeding te geven.

De vogende dag mocht ik naar huis, maar had heel veel bloed verloren.
Eigenlijk was ik er nog helemaal niet aan toe om naar huis te gaan.
Het was misschien beter geweest om nog een nachtje te blijven.

Maar dat kwam misschien ook dat ik een verschrikkelijke kraam verzorgster had.

Nou een heel verhaal
Maar dit was de mijne

Liefs Ilse en Danique
 
Nog even over dat suikergehalte in het bloed. Ik vroeg aan de vk of dat bloed ook getest wordt bij een thuisbevalling. Zij zei dat dat in mijn geval niet gedaan zou zijn, dat het puur een routine-klus is in het ziekenhuis.
Als het zo gevaarlijk zou zijn vraag ik me af waarom baby's die thuis geboren worden dan niet getest worden.
Phira
 
Ik ben in het ziekenhuis bevallen met een keizersnee,ik lag al een week in het ziekenhuis voor zwangerschapsvergiftiging
Ik heb geen problemen gehad in het ziekenhuis,goed begeleid,ik lag alleen op een kamertje samen met Jorden na zn geboorte,en er ze kwamen regelmatig even langs,misschien was het voordeel dat ik een kamertje naast de balie van de afdeling had,dus dat is dichtbij.
Alleen vondt ik wel jammer,toen we naar huis mochten,op een zaterdag,waren er geen bekenden verpleegkundigen op de afdeling.
 
Phira,

Ik weet niet waarom men er voor kiest om in bepaalde situaties niet te testen. Het enige wat ik weet is dat, zoals ik al schreef een te laag suikergehalte kan (met de nadruk op kan) leiden tot stuipen en dat kan weer grote gevolgen hebben voor je kind op latere leeftijd i.v.m. hersenbeschadiging. In onze situatie heeft de VK op dag 3 besloten de bijvoeding te stoppen, zonder eerst het bloedsuikergehalte te laten meten, om, zoals zij dat beschreef, de borstvoeding een kans te geven. Uiteindelijk is Merijn dus op dag 5 opgenomen in het ziekenhuis met stuipjes en diezelfde avond nog doorgestuurd naar het Wilhelmina Kinderziekenhuis in Utrecht. Hij heeft daar toen  6 dagen gelegen, waarvan 3 dagen op high care.  Toen wij het verhaal van de bijvoeding aan de kinderarts vertelden, was het eerste wat zij wilde doen, de VK bellen en haar een uitbrander geven van hier tot Tokio. Zij kon er totaal niet met haar pet bij dat de VK zonder controle van het bloed had besloten de bijvoeding te stoppen. Onbegrijpelijk vond zij het!! Men ziet natuurlijk in Utrecht ontzettend veel gevallen waarbij er blijvende schade ontstaat. Helaas is het zo dat het beleid ten aanzien van bijvoeding en controle van bloedsuikers per regio in Nederland schijnt te verschillen, wat mijns inziens al niet goed is, omdat men zeker wat deze problematiek betreft toch echt op één lijn zou moeten zitten.

Hoe dan ook. Als het mij nog een keer zou overkomen, dan zou ik zelf niet willen dat de bijvoeding zondermeer gestopt zou worden en dan ook nog niet zo maar ineens.

Trouwens, Siebe had vanwege zijn vroeggeboorte ook last van het niet op peil kunnen houden van de bloedsuikers.  Aangezien wij behoorlijk onzeker waren, omdat we met Merijn natuurlijk geen goede start hebben gehad, hebben ze bij Siebe alles dubbel in de gaten gehouden en mocht ik zelfs een dag langer in het ziekenhuis blijven, zodat ik er zelf ook van overtuigd was dat het goed bleef gaan met hem. Hij heeft tot dag 10 nog bijvoeding gehad en kon het toen alleen aan met borstvoeding, die op dag 10 goed liep

Groetjes Fonske.
 
Jeetje Fonske, op zich schrik ik daar wel van, maar toch denk ik dat er dan dus heel veel kindjes hersenbeschadiging op zouden  lopen, omdat er   alleen in het zk getest wordt.
Ik kan me voorstellen dat het wel heel eng is als zoiets bij je eigen kindje gebeurt.
Bedankt voor je reactie, misschien denk ik er toch weer wat anders over.
Liefs Phira
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan